မျောလွင့်နေသောပြာမှုန်များ

Part-26.1

မင်းသာဘာမင်း မီးမညှိနဲ့… မင်းမိသားစုကို အကူအညီ တောင်းလိုက်…။

ပြီးတော့ မီးခြစ်ဆံ မသုံးနဲ့၊ မင်းလက်ကို မီးမလောင်မိအောင် ဂရုစိုက်…။

မီးထွန်းပြီးသွားရင် မီးခြစ်ကို ဘေးကင်းတဲ့နေရာမှာ ပြန်ထားဖို့ မမေ့နဲ့ ပြီးတော့ လောင်နေတဲ့ မီးတောက်ကို မထိနဲ့…။

မီးထွန်းပြီးပြီလား…။

မင်း မီးခြစ်ရှာမတွေ့ဘူးဆိုရင် မီးမထွန်းနဲ့တော့…။

မီးထွန်းလိုက်ပြီလား…။

မင်း ပြန်လာပြီလား…။

မီးမထွန်းနဲ့ဦး…။

မင်း ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ…။

ဘယ်ကို ထွက်သွားတာလဲ…။

ငြိမ်ငြိမ်နေ… မီးတောက်ကို မထိနဲ့…။

….

ယီဟွေ့မှာ အံ့အားသင့်သွားလေသည်။ ဒိုရာဟမ်ဟမ်ကို အခုချက်ချင်း စာမပြန်မိပါက သူ့အိမ်တံခါးကိုပင် လာခေါက်တော့မည်ဟု ခံစားလိုက်ရ၏။ သူ စောင့်ဆိုင်းရင် စိတ်ပူနေမည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် သူက ကမန်းကတမ်း စာပြန်ရိုက်လိုက်သည်။

ငါ ပြန်လာပြီ…၊ ငါတို့အိမ်မှာ မီးခြစ်မရှိလို့ အိမ်နီးနားချင်းတွေဆီ သွားငှားနေရတာ…။

ဒိုရာဟမ်ဟမ် - မင်း ဒဏ်ရာတော့ မရသွားဘူးမလား…။

ယီဟွေ့က ပြန်ဖြေသည်၊ မရပါဘူး…(ဒိုရေမွန် ပြုံးနေပုံ)

ဒိုရာဟမ်ဟမ် - နောက်ဆို ဒီလိုကိစ္စတွေကို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မလုပ်နဲ့ အရမ်းအန္တရာယ် များလွန်းတယ်။

ယီဟွေ့မှာ မည်သည့်နေရာတွင် အန္တရာယ်ရှိသည်ကို မစဉ်းစားတတ်သဖြင့် ခေါင်းခါပြီး ပြန်ပြောလိုက်သည်။ အန္တရာယ်မရှိပါဘူး… ဒီတိုင်း မီးထွန်းတာလေးပဲကို…။

ဒိုရာဟမ်ဟမ် - မင်းက ပန်းချီဆရာ တစ်ယောက်ဆိုတော့ မင်းရဲ့လက်တွေက တခြားအရာတွေထက်ပိုပြီး အရေးကြီးတယ်လေ…။

ယီဟွေ့မှာ တစ်ခဏမျှ အံ့ဩသွား၏။

တစ်ဖက်က ပြဿနာအသေးစားလေးကို ပုံကြီးချဲ့လိုက်သည်ဟု ခံစားမိသော်လည်း ဤကဲ့သို့ ဂရုစိုက်ပေးမှုကြောင့် ရင်ထဲ ထိသွားဆဲပင်။ အခုလို စိုးရိမ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်… ငါ နောက်ကျရင် ဂရုစိုက်ပါ့မယ်… (အသည်းပုံ)