ရုတ်တရက်ပစ္စည်းတွေလှည့်ပတ်ကြည့်နေရင်းမှအရေးပေါ်အချက်ပေးသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ ခေါင်းတွေမူးဝေလာသည်။ အသက်ရှုတွေကြပ်လာသည်။ လောကကြီးကမှောင်တချက် လင်းတချက် မြင်ကွင်းတွေကပျောက်လိုက်ပေါ်လိုက် အင်အားတွေဆုတ်ယုတ်လာသည်။ အခုရက်ပိုင်းဒီလိုဖြစ်တာတွေစိပ်လာသည်။ အရင်က တစ်ရက်တစ်ခါလောက်မနက်ပိုင်းခဏလေးဖြစ်သော်လည်း အခုနောက်ပိုင်းတွင် အကြိမ်ရေစိပ်လာသလို အချိန်လည်းကြာလာတတ်သည်။ ဆေးစစ်ချက်များတွင် ဘာရောဂါလက္ခဏာမှမရှိ။ ဦးနှောက်ကိုလည်း ဓာတ်မှန်ရိုက်ဖူးတယ်။ သွေးစစ်ချက်တွေနဲ့ကြည့်တော့လည်း ရောဂါဆိုလို့ တစ်ခုမှမရှိ။ အဖြေရှာမရတဲ့ ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်မို့ရောဂါဖြစ်လာချိန်မှာယူဂျင်းတွင်ဆေးမရှိ။ ဝေဒနာကိုအလူးအလိမ့်ခံစားနေရုံသာတတ်နိုင်သည်။
......
အဆင့်မြင့်ဆေးရုံတစ်ခုတွင်ဖြစ်သည်။ အရေးပေါ်ဖြစ်နေတဲ့ အခန်းငယ်အတွင် မျက်မှန်နှင့်ဆရာဝန်ဖြူဖြူလေးသည် ပြာယာခတ်နေသည်။
"ကျွန်တော်တော့ရူးချင်တော့တာပဲဆရာ အခုရက်ပိုင်းသူဒီလိုဖြစ်တာတွေစိပ်နေတယ် ကျွန်တော် သူတစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာစိုးတယ်"
ပြိုတော့မယ့်မိုးကောင်းကင်လေးလိုမျက်နှာလေးနှင့်ဆရာဝန်လေးသည် လူနာကို စိတ်ပူနေသည်မှာဆွေမျိုးရင်းချာတစ်ယောက်ပမာ...။
"မင်းရဲ့ ကုသမယ့် အစီအစဥ်တွေက အောင်မြင်မယ့် အစီအစဥ်တွေပဲလေ ဒေါက်တာဟန် လူနာက အိပ်ချိန်ကြာမြင့်လာရင် အားနည်းလာတာ ပုံမှန်ပါပဲ သူပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားဖို့ အချိန်နည်းနည်း ပဲလိုတာပါ ကိုယ့်ရဲ့ယုံကြည်ချက်တွေကို တစ်ညတည်းနဲ့ ထိုးချလိုက်တာလွန်တာပေါ့ ဒေါက်တာဟန်"
ပရော်ဖက်ဆာကြီးက ဒေါက်တာဟန်ဆိုသော ဆရာဝန်ဖြူဖြူလေးရဲ့ ပုခုံးကိုပုတ်ကာ အားပေးစကားပြောရင်း ထွက်သွားသည်။ အခြေအနေပြန်လာ်တည်ငြိမ်သွားသော လူနာဘေးတွင်ဒေါက်တာဟန်သည် ခံစားချက်မဲ့စွာဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း
"ဘာမှမဖြစ်လိုက်ပါနဲ့ မင်းကိုယ်တိုင်ကအိပ်မက်ထဲမှာပြိုလဲလိုက်ရင် မင်းကိုယ်တိုင်ပဲထိခိုက်ရလိမ့်မယ် အတိတ်ဆိုးတွေကိုတိုက်ခိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့ပါ ဒီဘက်မှာ မင်းရဲ့ အခြေအနေကိုရင်သတ်ရှုမောစောင့်စားနေတဲ့ငါရှိနေတယ်ဆိုတာကို မင်းမမေ့လိုက်ပါနဲ့ ငါ့ကြောင့်နဲ့မင်းတစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာမလိုလားဘူး ငါရှိသေးတယ်ဆိုတာကို သတိရပေးပါ Austin ကျေးဇူးပြုပြီးနိုးထလာပေးပါ ငါတောင်းဆိုနေတာပါ မင်းသာတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် ငါ့ကိုယ့်ငါအပြစ်တင်လို့ပြီးတော့မှာမဟုတ်ဘူး အဲ့တာကြောင့်..."
