တိမ်ပြာပြာလေးတနေ့
ဆန်းဒေးမှာကွယ်
မင်္ဂလာဆောင်ပွဲလေးကျင်းပနေတယ်ပျော်ရွင်စရာလေးပေါ့ချစ်တဲ့သူရယ်....
"ကိုဂျောင်ကြီးးး လက်ကိုဖယ်!!"
ဟုတ်၏မနက်စောစောဂျီမင်လေးထမင်းချက်နေတဲ့နေရာမှာဂျီမင်လေးဖင်အားလာညစ်နေကာဇော်ဝင်းထွဋ်သီချင်းနဲ့ဟဲနေသူက
ဂျောင်ကြီးသာ
ဂျီမင်လည်းသူ့ယောက်ကျားကြောင့်နေ့တိုင်းစိတ်လေနေခဲ့ရ၏
မင်္ဂလာဦးထဲကနေအခုထိသူ့ဖင်ကိုညစ်မပြီးတော့တဲ့လင်ဖြစ်သူကြောင့်သူ့မှာအကုသိုလ်လည်းအရမ်းများရ၏
"ဒီလောက်နစ်တွေကြာပြီးတာတောင်ဖင်လုံးလုံးကအိစက်နေဆဲပဲကွာဟိဟိ"
"သွားတော့ဟိုမှာခလေးကနိုးလာတော့မယ်မနေတတ်မထိုင်တတ်နဲ့
သွားသွားး"
"ရွတ်ရွတ်သွားဖူးးးး "
"ကိုဂျောင်ကြီး!!!"
မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ဂျောင်ကြီးတို့အိမ်ဟာညံနေခဲ့ပြီ
မညံပဲနေမလားဒီလောက်လက်ဆော့တာလေ
"ဟာ..ဖေဂျောင်မနက်စောစောနာဘူးထနေပြန်တာလားးး"
"ဟေ့ကောင်ဘာဆင်းလုပ်တာလဲ
တတ်အပေါ်ကို ပြန်အိပ်.
"ခလေးစောစောနိုးတာဘာဖြစ်လဲခင်ဗျားက!!!"
"ကိုယ်ဖင်ညစ်ချင်သေးတာ"
"ကိုဂျောင်ကြီး!!!"
"ပါပါးဒီလာ...သားကိုမနက်စာပြင်ပေးတော့ သားကိုကို့ဆီသွားရမယ်"
"အင်းအင်းသားဂု"
"တသက်နဲ့တကိုယ်မနက်၆နာရီဆိုတာမင်းဘယ်နစ်ခါထလို့တုန်း"
"ကိုကို့အတွက်ဆိုမနက်သုံးနာရီလည်းထရမယ် ဒီနေ့ကိုကို့အိမ်မှာအလှူရှိတယ်လေအဲ့တာသွားဝိုင်းကူမယ်မေမေကလည်းခေါ်ထားတာ"
"ဟဒါတော့ရမလား
မင်းကြီးသွားစရာလားအလှူကို
...
ငါတို့ပါလိုက်မယ်"
"ကိုဂျောင်ကြီးအရှက်မရှိသူများအလှူ....."
"ဘာရှက်စရာလဲသွားမယ်သွားမယ် "
အလှူဆိုတဲ့အသံကြားတာနဲ့
ဂျီမင်လေးထမင်းချက်နေတာကိုပါဆွဲထုတ်လာပြီးအိမ်အကူများနဲ့ထားကာပျော်ပျော်ကြီးထွက်သွားကြပြီဖြစ်သောဂျောင်ကြီးတို့မိသားစု....
