ოლივია ღრუბლების სამეფოში ყველაზე ნაზი,საყვარელი და ჭკვიანი გოგოა. მალე ის უნდა გათხოვდეს თუმცა სანამ გათხოვდება მანამდე ამ სამეფოში ტარდება ყოველწლიური კონცერტი(მოდით ასე ვიტყვი) რომლის თანახმადაც მეფემ თავის ჯადოსნურ წიგნში რომელშიც ჩამოწერია ღრუბ...
"მაშინ როცა კეთილებს ბოროტები თავს დაესხნენ კაცმა სახელად დეივმა ისინი გადაარჩინა და კეთილები მიწაზე წამოიყვანა,თუმცა მარია იქ დარჩა არ უნდოდა იმ ქვეყანას მოშორებოდა რომელიც თავისი ხელით აქცია სილამაზედ"
აი ეს კი არ ვიცოდი
წიგნი ისევ გადაიშალა და დავინახე მამაჩემის ფოტო რომელსაც მიყავდა კეთილები და მარიას უკან ტოვებდა და მამაჩემს ხელში რაღაც ეჭირა,მაგრამ კარგად გარჩევა ისევ ვერ მოვასწარი წიგნი ახალ სურათზე გადავიდა სადაც მარია ტიროდა და მირბოდა იმ ადგილისკენ რომელიც მე ჯელედზე ვნახე.
"მარიამ ვერ გაუძლო მარტო ყოფნას და ზღვისკენ წავიდა და ამის შემდეგ იგი არავის უნახავს"
-აჰა ესე იგი ამ ლურჯ რაღაცას ზღვა ქვია-ვთქვი მე წიგნმა მოყოლა დაასრულა და უცებ დაიხურა.ამის გამო კი შუქი რომელსაც ანათებდა ჩაქრა და მარტო დავრჩი სიბნელეში, ზოგადად სიბნელის მეშინია მაგრამ ვიცოდი რომ ის ხმა რომელიც მეჩურჩულებოდა სულ რაღაც 10 წუთის წინ ისევ აქ იყო. ამიტომ როცა ჩემი თვალი შეეჩვია შავ სიცარიელეს კარები გავარჩიე და იქეთ წავედი
მაგრამ ოხ ღმერთო ჩემო სულ დამავიწყდა ხმამ საედან მომიყვანა!
-გთხოვ თუ აქ ხარ დამეხმარე გზა გავიგნო-ვუთხარი სიცარიელეს -აქ ვარ-თქვა ხმამ ,უკან მოვიხედე და მარია დავინახე ეხლა დავფიქრდი რატომ მომიყვა წიგნმა მარიას ამბავი? -შენი მარია არ ხარ?-ვკითხე გაოცებულმა -ხო,მე ვარ-თავი დამიქნია-წამოდი აქედან გაგიყვან-და ხელი ჩამჭიდა ხმა აღარ ამომიღია როცა მარიამ პატარა კარებთან მიმიყვანა მითხრა -ჩემო პატარავ,იცოდე ძლიერი იყავი,რაც არ უნდა მოხდეს!გაიგე? თავი დავუქნიე ძლივს გამოვძვერი მაგრამ შევამჩნიე რომ სანამ გამოვიდოდი მარია გაქრა
*** დილით დოროთის ხმა მაღვიძებს
-ქალბატონო ვია იცით თმაზე რა გჭირთ?-გაოცებული მეკითხება მეც თვალებს ვახელ -კი ვიცი,იცი რა მგონი პარიკი უნდა მიშოვო შეგიძლია ეხლა წახვიდე და მომიტანო?ოღონდ იცოდე არავის უთხრა რისთვის გჭირდება! -კი,კი შემიძლია ეხლავე მოვიტან როგორც კი ოთახიდან გაფრინდა მაშინვე თვალები დავხუჭე და ცოტა კიდევ დავიძინე 10 წუთში დოროთიც მოვიდა -აი ქალბატონო ვია,ზუსტად იმხელა არ არის რამხელა თქვენ გქონდათ მაგრამ არც შესამჩნევი განსხვავებაა. -გმაფლობ დოროთი-საწოლიდან წამოვდექი და ზარი დავრეკე შემდეგ ფანჯარასთან მივედი და გავაღე-შეგიძლია გაფრინდე -კარგად-მითხრა და მაშინვე წავიდა მალე მსახურები შემოვიდნენ გრძელი მაგრამ ტანზე მომდგარი ცისფერი კაბა ჩამაცვეს და თმები უბრალოდ ამოიღეს ზედმეტი გაფორმების გარეშე ძალიან მცირე მაკიაჟი გამიკეთეს და მითხრეს რომ დარბაზში ვიღაც მელოდებოდა (სხვათა შორის არ დაგავიწყდეთ რომ ხვალ ბოროტების გადასახლებაა) მეც კიბეებზე ჩასვლა დავიწყე ძველმა ჩვევამ არ მომასვენა და ისევ თვლა დავიწყე. დარბაზში რომ შევედი სიხარულით დავიკივლე იქ მყოფმა გოგონაც დაიკივლა და ჩემკენ გამოიქცა ჩამეხუტა და კინაღამ გამსრისა მეც ჩავეხუტე. -როგორ ხარ კლარმი-ვთქვი მაშინ როცა იგი მომშორდა -შენი აზრით?შესანიშნავად აბა როგორ იქნება როცა შენ გნახულობ!-გაეცინა და სიცილში მეც ავყევი
კლარმი ჩემი ბავშვობის მეგობარია,იგი მხიარული სამეფოდანაა და ეტყობა კიდეც სულ იღიმის და ხუმრობს,თუმცა მისი სამეფოს შესახებ არაფერი ვიცი. აი ისიც
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-აბა ქალბატონო არ აპირებ მომიყვე რა ხდება აქ? სამი წელია არ მინახიხარ!მთელი სამი წელი წარმოგიდგენია? -ვიცი,ვიცი-დავღონდი -კარგი რა არ მოიწყინო ახლა ხომ აქ ვარ! -მართალია ახლა აქ ხარ!-მოწყენილობა წამში გაქრა ახლა ის აქ არის, ჩემი უსაყვარლესი მეგობარი მასაც ბევრი რამ აქვს მოსაყოლი ჩემთვის და მეც მისთვის ამიტომ ხელს ვჭიდებ და ვეუბნები -წამოდი ჩემს ოთახში ვიჭორაოთ-თან ვიღიმი -შენი ოთახი საუკეთესო ადგილია საჭორაოდ ამიტომ რაღას უცდი წავედით-ისევ იღიმის _______________________ აბა მოგწონთ? 713 სიტყვა
