დოროთის 3 წლიდან ვიცნობ
როცა კიბეებზე ჩასვლა მეშინოდა და ვითვლიდი ის მეხმარებოდა რომ არ დავვარდნილიყავი.

-რაში გნებავთ ჩემი დახმარება ქალბატონო ვია?-მეკითზება ცოტათი წრიპინა ხმით

-გეტყვი თუ დამჭირდება რომ არავის ეტყვი-სხვათა შორის
ხშირად არა მაგრამ ხანდახან ეუბნება ხოლმე მსახურებს ჩემ
გეგმებს

-არავის ვეტყვი, ჩემში ეჭვი გეპარებათ?

-ცოტათი

-კარგით რა მითხარით რა ხდება!?

-მოკლედ ჩემი წიგნები უნდა გადავჩეჩოთ...

-ისევ?!-ამოიოხრა.

-ხო ისევ! და კიდევ ამჯერად უნდა ვიპოვოთ წიგნი რომელიც რამეს მაინც მეტყვის მიწაზე

-რაა???ესეთი წიგნი ხომ არ არსებობს!?

-შეოძლება არსებობდეს ჯერ ხომ ამდაგვარი არაფერი მოგვიძებნავს

-კარგი,კარგი თუმცა იცოდეთ მე მგონია ძალიან ტყუილუბრალოდ

და დავიწყეთ ძებნა ჯერ ქვემოთა თაროებიდან ყველა წიგნს ვამოწმებდი

როგორ ვიყოთ ლამაზები
-ეს არა
როგორი კაბა ჩავიცვათ
-არც ეს

და ასე დაუსრულებლად ერთ მხარეს მე ვნახულობდი მეორეს კი დოროთი

ბოლოს მისი დახმარება დამჭირდა რომ მაღლა ავსულიყავი.

და ისევ ვნახულობდი წიგნებს მაგრამ არც ერთ
ი იყო ის რომელიც მე მჭირდებოდა

ეს თაროც დავასრულე მაგრამ არაფერი

დავნაღვლიანდი მაგრამ მერე გამახსენდა რომ დოროთის მისი თაროს ზემოთა ნაწილი არ ენახა

ეხლა იქით გადავინაცვლე სულ რამოდენიმე წიგნი იყო დარჩენილი ბოლო წიგნს ვიღებდი როცა დავინახე...

სახელური!!!

სახელური!!!

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
꧁დაფარული: სიკეთე და ბოროტება꧂Where stories live. Discover now