🔥 𝗦𝗽𝗶𝗿𝗶𝘁 𝗼𝗳 𝗙𝗶𝗿𝗲 || 𝐀𝐯𝐚𝐭𝐚𝐫: 𝐅𝐢𝐫𝐞 𝐓𝐫𝐢𝐛𝐞

Giriş

"Bundan emin misin?" diye sordu yetişkin na'vi. Metkayina klanı'nın lideri Tonowari ise yere bakmakla yetiniyordu. Jake Sully yıllar önce ailesi ile birlikte kendi yuvalarını terketmiş, su kabilesinin yanına gelmişti. Onlar yardım istemişlerdi ve su kabilesi onları kabul etmişti. Malesef düşmanları olan Miles uslu durmamıştı. Sully ailesini bulmuştu ve hem onun çocuklarını, hem de klan liderinin çocuklarını esir tutmuştu. Aralarında şiddetli bir savaş geçmişti ama yinede Sully ailesi kazanmıştı. Savaşta ilk oğulları Neteyamı kaybetmiş ve bedenini su kabilesinin atalarına vermişlerdi.

Oradan gitmek istediklerinde su kabilesi buna izin vermemişti. Artık onlar su kabilesine aitti, onlardan birisi olmuşlardı. Böylelikle Sully ailesi su kabilesi ile yaşamaya devam etti. Günler geçti onlara baya alışmışlardı. Yıllar geçmişti Tonowari'nin ailesi gibi Sully ailesinede saygı duyuluyordu. Tonowari ve Jake kardeş gibi olmuşlardı her zaman bir-birlerine yardım ederlerdi. Aynısı eşleri ve çocukları içinde geçerliydi. Resmen bir aile olmuşlardı ve herkes çok mutluydu.

Taki kaos tekrar kapılarını çalana kadar. Miles en son yaralı bir şekilde savaş alanından kaçmıştı. O zamandan beri kendisini geliştiriyor ve güçlü bir ordu kurmaya çalışıyordu. Bu sefer yalnızda değildi, kendisi ile birlikte yeni düşmanlarda getirmişti. Hepsi Sully ailesini öldürmek isteyen insanlardı. 

Bu haberi öğrenen Jake ve Tonowari ne yapacakları hakkında konuşuyorlardı. Miles artık onun ailesinide öldürmek istiyordu. Savaşamazlardı düşmanların sayları onlardan fazlaydı. Yaptıkları savaşta bir çok na'vi kaybetmişlerdi zaten. Yeniden savaş yaparlarsa geçen seferkinden daha fazla na'vi kaybediceklerdi. Tonowari en sonunda bir karar aldı. Jake'nin yaptığı gibi oda yuvasını terkedicekti. Başka çaresi yoktu.

Bu kararını Jake ile paylaştığında bir sessizlik oluşmuştu. Jake ne diyeceğini bilmiyordu, eskiden kendisinin yaptığı şeyi şimdi kardeşi gibi gördüğü na'vi yapıyordu. Belkide bu en iyi karardı hem kabilesi için hem de kendi ailesi için. 

Jake Tonowari'nin yanına oturdu ve bir eli ile sırtını sıvazladı. "Emin değilim" diye cevap verdi klan lideri. Jake az önce sorduğu sorunun cevabını alınca anlamlı gözlerle lidere baktı. Bir şey demek istiyordu ama ne diyeceğini kendiside sanki bilmiyordu. Konuşmak için yutkundu ve tam bir şey söyliycekti ki Tonowari ayağa kalktı.

Onun kalkması ile otomatik olarak kendiside kalktı ve Tonowari'nin bir şey demesini bekliyordu. "Kararım kesinleşti, buradan gidiyoruz Jake. Sen ve benim ailem buranı terk ediyoruz" dedi ve ifadesiz yüzü ile yere bakmaya devam etti. Sonrasında böyle devam ettirdi, "yıllar önce sen böyle gelmiştin aramıza şimdiyse ben ve senin ailen burayı terk etmek zorundayız". Gözlerini yerden çekti ve yanında duran yetişkin navi'ye taraf döndü. Elleri ile Jake'nin omuzlarından tuttu. "Bu hepimiz için en iyi karar, hissediyorum gideceğimiz yer bizi kabul edicek ve savaş oraya gelse bile bize bir şey olmuycak".

Jake ilk önce duraksadı ama sonra tamam şeklinde kafasını salladı. Tonowari hafif gülümseyip ellerini ondan çekti. "O zaman bu haberi ilk önce ailemize söyleyelim, akşam halka ben açıklarım" diyip ikiside çadırdan çıktı. Etrafındaki herkes bir işle meşguldü kendi aile üyeleri ise onlardan biraz uzaktaki çadırda oturmuş konuşuyorlardı. İki yetişkin na'vi çadıra doğru ilerledi.

---

Olaylar çok hızlı gelişmişti. Yetişkin naviler eşlerine ve çocuklarına dikkatli bir şekilde her şeyi açıkladılar. Eşleri tabiki buna karşı geldiler. Neytiri ve çocuklar yuvadan ayrılmak nasıl hiss biliyorlardı ama diğerleri buna alışık değildi. Tsireya evinden ayrılıcak diye oturup ağlarken, Aonung bunu kabullenemiyordu. Terk etme işini sevmeyen Ronal sinirli bir şekilde gitmeyeceğini söylüyordu. Kocası onu sakinleştirmeyi başarmıştı.

Artık her iki ailede bunu kabullenmişti. Akşam olmuştu ve Tonowari kendi halkını etrafına topladı. Halkınada verdiği kararı kısaca anlattı. Halk perişan olmuştu, bazıları gitmemesi için yalvarırken bazıları da kabullenmiş ağlıyorlardı. Jake'nin yaptığı gibi Tonowari'de liderliğini başkasına verdi. Gerekli olan her şeyi yanlarına aldıklarından emin oldukdan sonra yola koyuldular.

Kendi halkını terk etmek kolay bir şey değildi. Bu herkes için büyük bir acıydı lakin onlar buna mecburdu. Uzun bir yolculuk onları bekliyordu. Sully ailesi havada, Tonowari'nin aileside suda ilerliyordu. Çocuklar ara sıra arkalarına bakıyorlardı. Köy gittikce küçülüyordu gözle görülemez hale geliyordu. Tamamen yok oldukdan sonra sessiz bir şekilde yolculuklarına devam ettiler. 

Saatler geçti çocukların canı fazlasıyla sıkılıyordu ama yinede etrafda su ve kayalıklardan başka hiç bir şey yoktu. Hava karardığında çocuklar uyuyor, ebeveynler ise uyanık olmaya çalışıyordu. Uzun yolculuklarında fırtınaya kapılmışlardı. Jake eski anılarını tekrar yaşıyormuş hissine kapılmıştı. Fırtınayı atlatdıklarında artık büyüklerde yorgun düşmüştü. Gözlerini kapatmamak için direniyorlardı. Hava aydınlanmaya başlamıştı ve bir an önce kendilerine bir barınak bulmaları gerekiyordu. 

Hava aniden ısınmaya başlamıştı ve Tuk bundan şikayet edip duruyordu. Tsireya annesinin sırtına yaslanmış sadece suyu izliyordu. Jake sanki bir şey görmüşcesine gözlerini kısıp uzaktaki bir yere bakmaya çalıştı. Sonra aniden gözlerini kısmayı bırakıp, yüksek sesle konuşmaya başladı. "Vardık! Ateş klanlarının olduğu bölgedeyiz" dedi. Onun sesini duyan Tonowari ilk önce Jake bakıp sonra işaret ettiği yere baktı. Gerçektende ateş klanlarının olduğu bölgedeydiler. "Peki biz şu an hangi klana doğru gidiyoruz?" diyerek Jake bakmaya devam etti. Jake ise sadece uzaklara bakıyordu.

Çok geçmeden yutkundu ve yavaş bir şekilde kafasını aşağı eğdi. Onun cevabını bekleyen Tonowari, Jake'in endişeli yüz ifadesini gördüğünde rahatsız olmuştu. "Ne oldu?" diye sordu ve bunun üzerine bir şeylerin ters gittiğini hiss eden aile üyeleri ikisine bakmaya başladı. Jake hala sessizdi ama herkesin ona merakla baktığını görünce konuşmaya başladı. "Sanırım en büyüklerine gidiyoruz," diyip gözlerini hafif büyüttü. Tonowari içinden sadece düşündüğü klan'ın olmamasını diledi. Ancak sonradan duyduğu şeyler onu hayal kırıklığına uğrattı.
"Ateş ruhlarına gidiyoruz".

~~~

Yazım hatası varsa kusura bakmayın.