Gelir geçer sanıyorum, aslında öyle de oluyor...
Ama gelmekler hiç bitmiyor...
Geceleri huzur vermeye devam ediyor, kahveyi de hala çok seviyorum ama birşeyler yavaş yavaş değişiyor sanki.
Büyümenin o büyülü ve karanlık yanlarıyla yüzleşiyorum geçen her dakika...
Önceleri bu derin ve anlamlı kelimeler nasıl oluyorda bir bütün olurdu kafamda bilmiyorum ama artık herşey çok ağır. Anlatmak ve yazmak için bile çabam yok gibi, belki yapmamız gereken şeyler artık daha çok netlik kazanıyor zamanla hayatımızda ve çokta istemesekte bu net düzene yavaş yavaş ayak uyduruyoruz...
...
Anlamadığım bir çok şeyde var, sorgulamayı bırakamadığımı, çokça umursayıp, boşveremediğimi görüyorum...
Yıllar gidiyor, yaş alıyorum ama hala anlayamıyorum, eksik bir sürü yanım ve anlaşılmayan cümlelerim var. Sanırım suskunluklar düşündüğüm gibi pek çok şeyi anlatmıyor ya da insanlar anlamama konusunda yanıltmıyor.
Beklemiyorum, bıraktım...
Vakti dolmuş ve dalından savrulan bir yaprak kadar savunmasız ve belirsiz anlardan ibaret bir zamanlar şimdi...
İyi olsun, hep iyi olsun istiyorum. Eksik yanlarım suskunluğumla tamamlansın, anlaşılmak beklemiyorum...
Kalsın şimdilerde herşey, böylece kalsın...
"Eskisi gibi tamamlayamıyorum cümleleri, velhasıl onlarda yarım kalsın...
K. A"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~HİÇ~
ChickLitSana bir sır vereyimmi...? 'An' nedir bilirmisin..? İçinde bulunduğumuz tam 'şu an' nedir...? Söyliyeyim: birdaha asla yaşayamıyacağımız, geçmekte olan zaman dilimidir an. Ve bilmeni isterimki hiçbirşey kalıcı değil. O anla birlikte uçup gidiyor her...
