*တင်းတောင်...တင်းတောင်*
ဝမ်ရိပေါ် ကအလျင်အမြန်ဘဲတံခါးသွားဖွင့်လိုက်တယ်
သူ့အဖေနဲ့အမေရောက်လာပြီထင်တယ်
"သားလေး...ဘယ်လိုနေသေးလဲ...မားမားစိတ်ပူလိုက်ရတာကွယ်"
တံခါးပေါက်ကလူ၂ယောက်ကိုမြင်လိုက်ရတော့
ရှောင်ယန်ရဲ့မျက်နှာကအနည်းငယ်ပျက်သွားတယ်
သူ့ညီမလေးရဲ့အသဲအသက်လေးကို သူသားကတစ်ညလုံးခိုးယူထားခဲ့တယ်တဲ့
"အကို....ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေတာလဲဘာလို့သားရှောင်းကိုထိုးကြိတ်ပြီးဒူးထောက်ခိုင်းထားရတာလဲ"
ရှောင်ချူးလန် ဟာသူ့တူလေးကိုဆွဲထူလိုက်တယ်
အကြာကြီးဒူးထောက်ထားတော့ရှောင်ကျန့်ရဲ့ခြေထောက်တွေကထုံထိုင်းလျှက်
ဝမ်ရိပေါ်ကတော့သူလက်မောင်းဆွဲကိုင်ပြီးလဲမကျအောင်ထိန်းထားရတယ်
"သူကမသင့်တော်တဲ့လုပ်ရက်ကိုလုပ်ခဲ့တယ် သူကသားဝမ်ကို...."
"မဟုတ်ပါဘူးအကို အကိုအထင်မှားနေပြီ တကယ်တော့ မနေ့ကသားဝမ်ကချိန်းတွေ့နေရင်းနှလုံးဖောက်တော့မလို
ဖြစ်သွားခဲ့တာကြောင့် သားရှောင်ကသူ့ကွန်ဒိုခေါ်လာခဲ့တာပါ
သားရှောင်ကကျွန်မတို့ဆီကိုဆက်သွယ်ဖို့လုပ်ခဲ့ပေမဲ့
သားဝမ်ကကျွန်မတို့စိုးရိမ်မှာစိုးလို့အိမ်မပြန်ချင်ဘူးဆိုပြီး
သားရှောင်ကိုပူဆာခဲ့တာ"
"ဟုတ်ပါတယ်ဦးလေးသားပူဆာခဲ့တာပါ"
ရှောင်ယန်နဲ့ဇနီးဖြစ်သူလန်ရီမှာဝမ်ရိပေါ်စကားကြောင့်အနည်းငယ်အံ့သြသွားခဲ့တယ်
သားရှောင်ကိုကြည့်လိုက်ပြန်တော့လဲသူလက်မောင်းကို
တွဲထားတဲ့သားဝမ်ကိုပဲအမြတ်တနိုးကြည့်နေပြန်တယ်
သားရှောင်ကအထိုးပဲခံကာတစ်ခုမှရှင်းမပြခဲ့ပေ သားငယ်လေးက အဆုံးအထိရိပေါ်လေးရဲ့အမှားကိုကာကွယ်နေတာဖြစ်နိုင်တယ်
တကယ်ပဲ သူတို့သားသူသာအသေသာခံလိုက်မယ် ရိပေါ်ကိုအန္တရာယ်အဖြစ်ခံမှာမဟုတ်ပေ
အဲ့အချက်ကိုသူတို့လင်မယား၂ယောက်လုံးမေ့သွားခဲ့တယ်
"ကောင်းပြီ....ဖြစ်ပြီးမှလဲဘာမှမထူးတော့ဘူး...မင်းတို့နှစ်ယောက်ကဖြူစင်ပေမဲ့....အခြားသူတွေကအဲ့လိုထင်မှာမဟုတ်ဘူး...အထူးသဖြင့်သားရှောင်မင်းရဲ့တပ်သားတွေက....မင်းနဲ့သားဝမ်ကိုအတူတူတွဲမြင်ပြီးပြီ....ဒါကိုမင်းဘယ်လိုစဉ်းစားထားလဲ"
Part-5
Start from the beginning
