platonik (ÇT)

bölüm 36

Dizlerimin titrediğini yeni fark ediyordum.

Tuana:ona ne oluyor?!

Dedim daha yüksek bir sesle.

Diğerleri sesimle kendine gelmişti.

Benden gözlerini çekip onun yanına yaklaştılar.

?:çağan.

Dedi dizlerinin üzerine eğilip.

Ama oda bir değişik davranıyordu.

Bakışları bir bana bir de çağan denen arkadaşına kayıyordu.

Hepsinin odak noktası benmişim gibi hissediyordum ve bu gerçekten çok rahatsız ediciydi.

?:çağan kendine gel kardeşim.

Dedi omuzlarından tutup biraz sarsıp.

Hayır hala o çocuk bana bakıyor hareket etmiyordu.

Diğer çocuk dizlerinin üzerine çöktü.
(Arda)

Çağan denen çocuk kadar dağılmış olmasada ondan sonra en kötü durumda olan oydu.

Ve daha kötüsü oda bana bakıyordu.

?:çağan!

Dedi omzuma dokunup.
Çocuk cevap vermedi.

?:çağan!

Dedi bu sefer sert bir şekilde tokat attı.

Başı yana kaydı,ama yinede konuşmadı.

Çocuk,çağan denen çocuğun başını kaldırdı.

Ama çocuğun yine ela gözleri bana döndü.

O an fark ettim.
Bu gözler tanıdıktı.

Evet. Evet kesin tanıyordum.

Her şeyi unuturdum ama bu gözleri unutmazdım.

Bana çok tanıdık biri gibi geliyordu.

Görmüştüm. Yoldan geçen biri dahi olabilirdi ama tanıyordum,görmüştüm.

Biraz daha dikkatle baktım.

Dudakalarından br hıçkırık daha yükseldi.

Çağan:arda.

Dedi kekeleyerek.

Çağan:deliriyorum değil mi ben? Uyuyorum,rüyadayım. Gerçek değil!

Geveliyor bazı kelimelerde kekeliyordu.

Çağan:gerçek değil. Hayal! Ben rüya görüyorum,o yine her geceki gibi rüyama giriyor dimi?

Sonra tekrar ağlamaya başladı.

İçimde birşey hissetim.
Nedenini bilmiyordum ama üzüldüm,hatta bu üzülmekten daha fazlasıydı.

Bir bebeğin elinden şekeri alınmış gibiydim.

Yada istediği oyuncağı alınmamış bir çocuk.

Ailesi tarafından cezalandırılmış bir çocuktum yada.

Ama içimde parçalanan birşey vardı.

O zaman fark ettim.
Onu nerde gördüğümü hatırladım.
O zamanı hatırlamak yine üzülmeme sebep oldu.

***

Odamda oturmuş,rüzgarın gelmesini bekliyordum.

İçeri yine görmekten nefret ettiğim adamlar girdi.

Yusuf:ilaçlarını getirdik küçük hanım.