Η Τιμωρός - Έκδοση στις 26/05/17

-1- Κάπως έτσι...

4 χρόνια πριν...

Αθήνα 2009,

"Αφεντικό με ζήτησες;" ρώτησε ο μεγαλόσωμος άνδρας... χρόνια εργάζονταν για αυτή την οικογένεια και είχε μάθει τις ιδιοτροπίες τους... τα πρωτεία βέβαια κρατούσε το μικρό αφεντικό του... όσο ήρεμος και κάπως πιο ευαίσθητος άνθρωπος ήταν ο πατέρας τόσο δύστροπος και απαιτητικός ήταν αυτός...

"Ναι Μάκη..." απάντησε εκείνος κοφτά... χάζευε προς τα έξω τον μουντό καιρό... βρίσκονταν κατά μεσής του χειμώνα αλλά διασκέδαζε αφάνταστα με την παγωνιά... ίσως επειδή η καρδιά του ήταν πιο κρύα... ίσως πάντα επεδίωκε την τελειότητα και ποτέ δε χαλάρωνε... Είχε τα χέρια στις τσέπες του πανάκριβου παντελονιού δείγμα της νευρικότητας του... Ήταν ιδιαίτερα οξύθυμος και απαιτητικός ενώ έβγαινε εύκολα εκτός ορίων με χυδαίο λεξιλόγιο αντίθετο εντελώς με την κοινωνική του θέση αλλά είχε τόσα χρήματα ώστε να εξαγοράζει σιωπές και αποφάσεις...

"Σε ακούω αφεντικό... φαίνεσαι εκνευρισμένος πάλι..." παρατήρησε ο Μάκης χωρίς να του πάει κόντρα...

"Σου ζήτησα να μάθεις πληροφορίες για εκείνην... κάτι μου λέει πως έχει μπλέξει... μου τα μάσησε και αυτό δε μου άρεσε καθόλου..." χάιδεψε τα σκούρα καστανά μαλλιά του...

"Ναι έστειλε κάποιον Θεσσαλονίκη για να βγάλω μια άκρη... περίμενα μερικές μέρες για να βεβαιωθώ..." εξήγησε αμέσως ο υπεύθυνος ασφαλείας...

"Και..."

"Έχεις δίκιο αφεντικό... με κάποιον έχει μπλεξίματα... κατάφερα να μάθω το όνομα του... αλλά θα ψάξουμε καλύτερα... ήταν όπως τα φανταζόσουν..."

Νόμιζες πως θα με κοροϊδέψεις... για τόσο ανόητο με περνάς; μουρμούρησε νευρικά... "Ναι μάθε τα πάντα για αυτόν τον λεχρίτη... και όταν λέω τα πάντα... εννοώ τα πάντα... μέχρι και τι χρώμα βρακί φοράει... θα τον κανονίσω όταν έρθει ο καιρός.." ξεστόμισε ενώ έσφιξε τις γροθιές του...

"Αφεντικό ηρέμησε... γνωρίζω τη δουλειά μου..." του υπενθύμισε...

"Μάκη πρόσεξε να τα σκατώσουν γιατί θα τους πάρει και θα τους σηκώσει όλους..." τον προειδοποίησε... "φώναξε τη γραμματέα μου..."

Ο Μάκης δεν είπε τίποτα... αποχώρησε ήρεμα χωρίς να προσθέσει κάτι άλλο...

Ο διευθύνων σύμβουλος και πρωτότοκος γιος της οικογένειας δεν του άρεσε καθόλου όταν τον κορόιδευαν... οι ψεύτικες υποσχέσεις δεν τον συγκινούσαν καθόλου ενώ η αξιοπρέπεια των ανθρώπων μετριόνταν πάντα με τη θέση που κατείχαν στην κοινωνία... η θέση του απλή και αμετακίνητη... μόνο οι δυνατοί επιβίωναν στον κόσμο του... ήταν και ο ίδιος αμείλικτος χωρίς να λογαριάζει ευαισθησίες... ή ανθρώπινα δράματα....