ညီသု့ကတော့ ခေါင်းကို ငုံ့လို့ သူ့စကားအသွားအလာမှားသွားကြောင်း ပုံစံဖြင့် ခေါင်းကို ဆက်လက်၍သာ ငုံ့မြဲ....
..."တော်ပြီ နွေဦး၊ ညီသု့ မင်း တော်သင့်ပြီလေ..."
ဘယ်တုန်းကဘယ်လိုရောက်နေလဲမသိသော ဟံသာဦးက ဆေးပုလင်းချိတ်ထားသော ထောက်တိုင်ကို အသုံးပြုခါ အခန်းအဝင်အဝတွင်..ညီသု့က သူ့ဆရာကို ခေါင်းမော့လို့ မျက်လုံးကလေးဝင့်ခါ တစ်ချက်ကြည့်မိသည်။
"အော်... ဟီးရိုးကြီးရောက်လာပြီလား.. ခုဘဲ ခင်ဗျားအကြောင်းပြောနေတာ..."
ဟံသာဦး က စိတ်ပျက်စွာ ညီသု့အား ကြည့်နေခဲ့မိသည်။ ညီသု့မှာ ခေါင်းကို တွင်တွင်ခါပစ်ရင်း စိတ်ထွက်ပေါက်ရှာတော့မည့် လူတယောက်လို...
"မဟုတ်ဘူး.. ဆရာ ဘာလို့ မရှင်းပြရတာလဲ အမှန်ဆိုရင် ပြဿနာက အခုထိ ပိုကြီးသွားမှာမဟုတ်ဘူး.. ဦးနေမင်းခ လိုချင်နေတာက ဆရာ့ကိုလေ ... အဲ့အတွက် နှောင်းနွေဦးကို အသုံးချနေရုံဘဲ.. ကျစ် ဘာလို့ နားမလည်ကြရတာလဲ နွေဦးကို သူမ လို ထပ်ပြီး အဆုံးအရှုံးခံအုံးမလို့လား..."
နားထောင်နေသော နွေဦးမှာလည်း အဆက်စပ် မရှိသော စကားလုံးတွေကြောင့် မျက်မှောင်ကြုတ်လျှက် ဘာကြောင့် ဦးနေမင်းခက ဒီပြဿနာထဲ ပါလာတာလဲ! သူတို့ပြောနေတဲ့ ဦးနေမင်းခက သူသိတဲ့ ဦးနေမင်းခ မဟုတ်တာများလား!
"အင်း ဆရာ မရှင်းပြရင် ကျွန်တော် ရှင်းပြလိုက်မယ်.. နှောင်းနွေဦး! မင်းထင်နေသလို ဆရာက မင်းအမေကို သတ်တာလည်းမဟုတ်သလို မင်းအမေကလည်း ဆရာ့ကြောင့်သေတာ လုံးဝမဟုတ်ဘူး မင်းသိထားရမှာ တစ်ခုက ဦးနေမင်းခ ဆိုတဲ့လူဘဲ... မင်းကို ဆရာက မေတ္တာရှိလို့ မင်းကို ဘာမှပြန်မလုပ်ခဲ့တာ မင်းအသိဘဲ"
"ညီသု့....!!."
ညီသု့ နားမထောင်ပါ သူ့စကားကို ပြီးမြောက်ဖို့အတွက်သာ နှောင်းနွေဦးအား ပြောပြနေခဲ့မိပါသည်...။
"အေး.. မင်း ကြွက်သတ်ဆေးခက်တာရော ဓားနဲ့ထိုးတာရော ကြားထဲမှာ ဖြစ်သွားတဲ့ ကိစ္စတွေမှ အများကြီး ဆရာကမင်းကို အရင်ကလို နှိပ်စက်နေသေးလား မင်းအသိဘဲလေ.. မင်း ဆေးရုံမှာ လဲနေတဲ့တလျောက်လုံး မင်းကိုနေ့နေ့ညည အနီးကပ်ပြုစုပေးနေတဲ့လူက ဆရာကိုယ်တိုင်ဘဲ.. အဲ့တာ ဆရာသူ့အမှား သူသိသွားလို့.. ပြီးတော့ သေချာပေါက် အဲ့လူက မင်းကိုရော ဆရာ့ကိုပါ သတ်လိမ့်မယ် အဲ့တာကိုတော့ မြဲမြဲမှတ်ထားပါ နွေဦး.."
