- DESTAN -

-1- Ana Yarası

Gök Sarayın soğuk avlusundan hızla ayrılmak istedi arkasından gelmek isteyen Gökmenleri eli ile durdurdu yalnız kalmak istiyordu gece onun en iyi dostu ve sırdaşı olmuştu atına atlayıp saraydan ayrıldı gözünden bir kaç damla göz yaşının düşmesine aldırış etmeden atını hızla ormanın içine sürdü her zaman gittiği dolunayın nehire yansıdığı muhteşem manzarası olan kendine özel yerine geldi atını bağladıktan sonra ateşi yakıp yanına oturdu bu sırada düşen göz yaşlarını sildi

" Ana acaba hayatta olsaydın sende beni Ulu Ece'nin Akkız ve Temuru sevdiği kadar severmiydin ? "

Bu soruyu onu her özlediğinde kendine soruyordu

Kaya Teğin Gök Sarayın belki en sessizi ama aynı zamanda en akıllı olan kişisi diğerlerine gösterdiği güçlü , kendinden emin , sarsılmaz duruşu annesini hatırladığında yerle bir oluyordu onu hiç görmemişti lakin Anne ve evlat duygusunu çok tatmak istiyordu Tılsım Hatunun Akkız Bike ve Temur Teginle her konuşması onların başını her okşaması , her sarılması onu hiç görmediği annesine büyük özlem duymasına yetmişti hatta bazen öyle oluyordu ki Gece avluda Tılsım Hatunun Temur ve Akkız ile olan sohbetlerini balkonun karanlık köşelerinden izleyip kendi annesi ile kendini hayal ediyordu Ulu Ecenin kendisini onlardan ayırmadığının farkındaydı ama kendisini öz balaları kadar sevmediğininde farkındaydı bu ana yarası Kaya Teğinin tek zayıf noktası olabilirdi

" Kayam... "

Günseli Hatun Sarayın en kırılgan ve en duygusal kalbi Kaya Teğinin yine yokluğunu fark etmişti buraya geldiğini yalnızca ve yalnızca o bilirdi çünkü Kaya annesinin kendisini bu nehir kenarında doğurduğunu ve burada can verdiğini evdeşinden gizli tutamamıştı Günseli Hatun evdeşini bu halde gördüğünde yüreğinde dayanılmaz bir acı oluyordu evdeşinin karşısına oturup ellerini tuttu

" Kayam yüreğim yine ananı mı düşünürsün ? "

İç çekti Kaya Teğin

" Evet Günseli... Bilirim o hiç gelmeyecek onunla hiç bir zaman Ulu Ece ve kandaşlarım gibi olamayız ... "

Günseli Hatun Kaya Teğini susturup sarıldı

" Şsstt Kayam öyle demeyesin sen onu her zaman yüreğinde taşırsın oda seni gökten izler inan bana senin bu kadar üzülmeni istemezdi "

Kaya Teğinde evdeşine sarıldı

" Dayanamam Günseli... "

" Bende seni bu halde görmeye dayanamıyorum balamız bizi güçlü görmek ister "

Kaya Teğin bir an affalladı

" Ne ? "

Günseli Hatun ufacık kıkırdadı

" Balamız dedim ... "

Kaya Teğin evdeşini omuzlarından geri çekerek yüzüne baktı

" Ne dersin Günseli anlamam "

Günseli Hatun karnını tutarak küçük bir kız çocuğu edası ile konuştu

" Balamız olur derim gebeyim Kayam bu güzel haberi sana Sarayda vermek isterdik ama babamız anasını özleyip buraya gelince at sırtında buraya geldik "

Kaya Teğin ve Evdeşinin üç bahardır beklediği o müjdeli haber sonunda gelmişti Teğin anası için ağlarken evdeşi ana olurdu Kaya Teğin ayağa kalktı Dolunaya bakarak bağırdı

" Balam olur anam Gök Tengriye alkışlar olsun !! Torununa benim yaşadığım acıları yaşatmayacağım anam !! "

Günseli Hatunu elinden tutup ayağa kaldırdı