"ဘာေျပာလိုက္တယ္ ႏွင္းသက္"

"မမခြာညိဳ heart attackနဲ႔မနက္ကဘဲေဆးရံုကိုေရာက္လာတယ္လို႔ မာန္ရဲ႕"

"စိုးရိမ္ရလား"

"စိုးရိမ္ရတယ္ မာန္"

မာန္ဟုန္ခြင္း မ်က္ခံုးမ်ားကိုစုက်ဳံ့မိၿပီး နားထင္ေက်ာမ်ားေထာင္လ်က္ လက္သီးတို႔လည္းတင္းတင္းစုတ္ထားမိသည္။

"ဟုတ္ၿပီ ငါအေစာဆံုး flightနဲ႔ အဲ့ဒီကိုလာခဲ့မယ္ ႏွင္းသက္"

"အန္ကယ့္ကိုေရာ ဘယ္လိုေျပာမွာလဲ မာန္"

"က်စ္..ဒယ္ဒီက သူ႔သမီးကိုခ်စ္ၿပီးသားပါ အခုလိုအေျခေနကိုသာသိရင္ သူလည္းေနႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး"

"ေအးပါ.."

"ဒါနဲ႔ မမကတစ္ေယာက္တည္းလားသူ႔အမ်ဳးိသားေရာပါလာလား"

"သူ႔အမ်ဳိးသားေတာ့မေတြ႔မိဘူး မာန္ သူ႔သားေလးေတာ့ပါလာတယ္ "

"သား..ဟုတ္လား"

------------------------
"မာန္..ဟိုမွာအခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့တစ္ေယာက္ အဲ့တာမမခြာညိဳရဲ႕သားဘဲ နင့္တူေပါ့"

ေဆးရံုေရာက္ၿပီးႏွင္းသက္ႏွင့္အရင္ေတြ႔ကာ အခုမမကိုေတြ႔ဖို႔ မမစီကိုလာေတာ့ အခန္းထဲမွထြက္လာေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွျမင္လိုက္ရသည္။အရပ္ကမာန္ဟုန္ႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္ေတာ့ေခါင္းတစ္လံုးစာေလာက္နိမ့္သည္။ပိန္ေပမယ့္ၾကည့္ေကာင္းသည့္အထဲပါသည္။အသားရည္က တိုင္းရင္းသားပီပီ ျဖဴေဖြးေနသည္။မ်က္ႏွာေပါက္ကမမနဲ႔မတူ သူ႔အေဖနဲ႔တူပံုရသည္။ဆံပင္အုပ္အုပ္ေအာက္ကမ်က္ခံုးထူထူ ႏွာတံစင္းစင္းမ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းႏွင့္ ႏွတ္ခမ္းပါးပါးေလးေပါင္းစပ္ထားပံုက လူေခ်ာေလးဟုသတ္မွတ္ႏိုင္သည္။မာန္ဟုန္ႏွင့္ႏွင္းသက္ကိုျမင္ေတာ့ျပံဳးျပကာႏႈတ္ဆက္သည္။

"ဘယ္သြားမလို႔လဲ "

"မားမားႏိုးရင္စားဖို႔ဆန္ျပဳတ္ေလးသြားဝယ္မလို႔ပါ ေဒါက္တာ"

"ဟုတ္ပါၿပီ"

"ခြင့္ျပဳပါဦးေဒါက္တာ"

အသံေနထားေလးကလည္း ခပ္ဝဲဝဲရယ္သာ။ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ေနေသာ္လည္းမ်က္ဝန္းမ်ားကပင္ပန္းႏြမ္းလ်လို႔ေနသည္။ဒီကေလးေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနပံုရသည္။

ခ်စ္ျခင္းမည္ေသာႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းWhere stories live. Discover now