Peki ya ben?
Ne hissediyordum?

Hissedemiyordum.
Öldüğünü biliyor ama inanmak istemiyordum.

Ağlamak,bağırmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu.

Sesizliğe bürünmüş onları duygusuzca izliyordum.

Ayağa dahi kalkamayacak durumdaydım.

Demir:çağan.

Dedi yanıma gelip.

Demir:çağan.

Dedi göz yaşlarını dizledinin üzerine çöktü.

Demir:çağan!

Dedi tekrardan.

Ceval vermedim,bakmadım bile.

Omzuma dokunup sarstı beni.

Çağan:hı?

Dedim en son.

Demir:ne hissediyorsun?

Çağan:hiçbir şey.

Dedim omuz silkip.

Demir:o yüzden mi iki kere kriz geçirip hıçkıra hıçkıra ağladın?

Dedim alayala gülüp.

Çağan:ne istiyorsun demir?

Demir:sen ne istiyorsan çağan.

Çağan:onu istiyorum demir...onun yaşamasını istiyorum.

Dedim titrek bir nefes verip.

Çağan:ölmemeliydi.

Gözlerinde bir öfke belirdi.

Demir:o ölmedi. O öldürüldü!

Yutkundum.

Çağan:o masum değil miydi? Niye öldürüldü o zaman?

Demir:en büyük zarar hep masumların başına gelir.

Dedi yanıma oturup.

Çağan:kim yaptı peki?

Diye sordum.

Demir:bilmiyorum.

Elim tekrardan sigara paketine gitti.

Demir:sencede bugün çok içmedin mi?

Onu umursmadım.

Demir:bu kadar sakin kalman beni deli ediyor.

Dedi bana ters ters bakıp.

Çağan:sakin mi?

Dedim sigara dumanını üfleyip.

Demir:biri öldü!

Çağan:biliyorum.

Demir:nasıl bu kadar sakin kalabiliyorsun anlamıyorum çağan!

platonik (ÇT)Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum