ကျုပ်အပိုင်{ Complete✓ }

Extra - 2❗

' ဟဲလို မောင်လေး '

ဖုန်းထဲမှ အသံကြားရမှ ဒွန်းသည် ဖုန်းအားနားနားပြန်ကပ်လိုက်သည်။ဒွန်းဖုန်းအားပြန်ဖြေမည်အပြု ခါးအားပိုတင်းကြပ်လာသည့် ရိလင်၏လက်များနှင့် လည်ပင်းအားနမ်းလာသည့် ရိလင်ကြောင့် ဒွန်းမှာ ဆက်ကနဲတုန်သွားရသည်အထိပင်။

" လွှတ်ပေး "

" မင်းစကားပြောနေတာဘယ်သူလဲ "

" မင်းကငါ့အဖေမဟုတ်လို့ တင်ပြစရာမလိုဘူးထင်တာပဲ "

" မင်းဖင်တက်ချတဲ့ မင်း*ိုးလင်ဆိုရင်ရော မင်းပြောပြမှာလား "

" မင်း! "

" လိုက်ခဲ့ မင်းလာ! "

ရိလင်သည် ဒွန်းအားပွေ့ချီလိုက်ပြီးအခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။ပြီးသည်နှင့် ကုတင်ပေါ်သို့ပြစ်တင်လိုက်ပြီး ရိလင်သည် အပြင်ပြန်ထွက်ကာ ဒွန်းအားတံခါးပိတ်ထားလိုက်သည်။ဒွန်း၏မိခင်အားသွာစရာရှိ၊မရှိမေးကာ အပြင်သို့သွားစေလိုက်သည်။ထမင်း၊ဟင်းများကို သူကိုယ်တိုင်းခူးကျွေးလိုက်မည်ကိုအသေအချာပြောကာ ဒွန်း၏မိခင်အား လိုက်ပို့စေလိုက်သည်။ပြီးသည်နှင့် အပေါ်ထပ်ရှိအဆိုးလေးအား အပြစ်ပေးရန် စတင်လေတော့သည်။

ရိလင်သည် အခန်းတံခါးလော့အားဖွင့်၍ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဒွန်းသည် တံခါးအားဖွင့်ဖို့ကြိုးစားထားသည်မို့ လက်များသည် ရဲနေလေသည်။

" မင်းကိုလွှတ်ထားတယ်ဆိုတာ အခုလိုတေ ပြန်ပြောဖို့မဟုတ်ဘူး Don မင်းကိုယ့် ဒေါသကိုမဆွနဲ့ "

" ဖယ် ပြွတ်စ် အွန့် အင်း... "

အနမ်းများနှင့် စတင်လေပြီး လည်တိုင်တစ်လျှောက်စုပ်ကိုက်နေသည့် ရိလင်ကြောင့် ဒွန်းမှာ တွန်းဖယ်နေလေသော်လည်း သူ၏ခွန်းအားသုံးလျှင် ရိလင်နာသွားမည်အား စိုးရိမ်၍ အားကိုလျှော့သုံးနေလေသည်။

ဒွန်းအားအဝတ်များအကုန်ချွတ်ပြီးသည်နှင့် သူ၏ကိုယ်ပေါ်ရှိအင်္ကျီကိုပါချွတ်လိုက်သည် ဘောင်းဘီကိုတော့ ရိလင်သည်မချွတ်ခဲ့ပေ။သူ၏ကောင်ကြီးအား ဒွန်းမြင်လျှင် မေ့လဲသွားမည်စိုး၍ဖြစ်သည်။သို့သော် ဒွန်း၏ကောင်သည်လည်းပေါ့သေးသေးမဟုတ် သူ၏ဆိုဒ်ထက်အနည်းငယ်တောင်ပိုကြီးနေသယောင်...