𝔻𝕖𝕞𝕠𝕟 𝕊𝕝𝕒𝕪𝕖𝕣 𝕋𝕖𝕡𝕜𝕚 - 𝙺𝚒𝚖𝚎𝚝𝚜𝚞 𝙽𝚘 𝚈𝚊𝚒𝚋𝚊

T͢e͢p͢k͢i͢ 4 - İb͢l͢i͢s͢e͢ D͢ön͢üşs͢e͢k͢?

Nezuko Kamado~

Nezuko kaşlarını çatarak oldukça korkunç bakıyordu. Damarları çıkmıştı ve vücudunu irileştirerek demon formuna bürünmüştü. Muzan güldü.

"Demek güneşe dayanıklılık geliştiren sensin. Seni özümsesem iyi olacak."

Kılıcını kavradın ve sinirle bağırdın.
"Ona dokunmaya bile cüret etme, seni orospu çocuğu!"
Muzan seni biraz bile umursamadı ve güneş doğmadan onu özümsemek için hamle yaptı. Muzan'dan nasıl hızlı hareket ettiğini bilmiyordun ama Nezuko'yu korumak için kılıcınla onu kesmeye çalıştın. Nezuko'yu korudun, evet. Ama Muzan'a biraz bile zarar veremedin.

Kolun kopup karşıdaki duvara yapıştı. Acıyla kolunu tutarak inledin ve o anda güneş doğmuştu. Yere çömelmiştin ve Nezuko Muzan'ın peşinden gitmeye çalıştı ama yetişemeyeceğini anlar anlamaz yanına koştu.

Ağlamaya başlamıştı. Hemen seni kucakladı ve Kelebek Köşk'üne doğru koşmaya başladı. Acıyla bağırışların bir anda durdu. Sen birden susunca Nezuko da durdu ve sana baktı. Aniden kolunda bir acı hissetti. Tırnaklarını ona geçirmiştin. Seni fırlattı. Sen de onun gibi güneşte yanmıyordun. Hırlayarak üstüne atlamaya çalıştın ama hemen kenara çekildi.

Nezuko: HMMPH! HMM! (sana durmanı söylemeye çalışıyordu ama ağzındaki bambudan bu pek mümkün olmadı.)
Bambuyu dişleri ile kırdı.

Nezuko : D-ur. D-d-durmalı. Sen durmalı!

İblise dönüştüğünden beri ilk kez sizin için konuşmuştu.
Çok uzun bir süre sizi durdurmaya çalıştı. Zarar vermek istemedi. Ama Kelebek Köşk'ünde kalan hashiralardan Sanemi, gelip kelleni anında kesene kadar. Nezuko'ya da iyi bir azar çekmişti. Nezuko günlerce kendine gelemedi.

Zenitsu Agatsuma ~