zemheri (+18)

1.BÖLÜM

Sahilde kayaliklarin üzerinde otururken bütün hayatım gözümün önünden geçiyordu.

Karşı tarafa baktığımda küçük bi kız çocuğunun babasıyle oyun oynadığını gördüm ben hiç babamla oyun oynamadım çünkü babam seslerden nefret ederdi o günler aklıma geldiğinde gözümden bu damla yaş aktı küçük kız babasının kollarındayıdi küçük kız babasına sevgiyle bakıyordu ben hiç babama öyle bakmadım sahi  ben babamin kollarında olsaydım öyle mutlu olur muydum?
Telefona da saate baktım eve gitmem gerekiyor diye ayağa kalktım düz bi yolda ilerlemeye başladım buraya taşınalım 1 ay oldu
ben Gece... Gece Eriz önceden İzmire yaşıyordum, Tabi ona yaşamak denirse babam öleli tam 1 ay oldu o öldükten sonra annemle buraya geldik İstanbula dayımın yanına annem şizofren hastası babam öldükten sonra kafayı yedi çok sevdiği kocasının acısına dayanamadı (!).

Sonunda apartmanın önüne geldim apartmandan içeri girdim. barış abiyi gördüm barış abi dayımın en yakın arkadaşı araları çok iyi ben ondan pek haz etmem bakışları hiç hoş değil
buraya geleli 1 ay oldu geldiğimden beri sözlü olarak taciz ettigi için onunla ayni ortamda yanliz bulunmak istemiyorum bu anda bana bakıp

"nerden geliyorsun" dedi haysiyetsiz

"sanane" dedim

ve asansörden çıktım bi kaç kez beni asansörde sıkıştırmıştı. anneme söylemek istedim ama annem bana inanmicagini bildiğim için sustum dayıma söylesem bana çok kızar çünkü onun en yakın arkadaşı eve girer girmez eve girip üstümü değiştirdim.
annemin sabah ilaçlarını alıp salona çıktım annem salonda oturmuş bişeyler mirildaniyordu
1 aydan beri böyle babamı kaybetiğinden beri annem hiç iyi değil bize bunca acıyı yaşatmış Bi adam için neden kendine bunu yapıyor anlamıyorum annemin yanına gidip oturdum

"anne hadi ilacını iç sonra kötü oluyorsun"

Kolumdan tutup beni itti
"senin yüzünden kocam öldü hepsi senin suçun sen yaptın sen senden nefret ediyorum"

Annem bu çıkışlarına artık alışmıştım yüreğime ne kadar acı versede...
Annem hasta olduğundan dolayı ona cevap vermek istamiyurum annemi kaybetmek istemiyorum. O sırada dayım gelip annemin yanına oturdu ikiside ben yokmuşum gibi davranıyorlar

"noldu abla neden kızdın" dedi dayım

İkisinde duymazdan gelip koşup odama girdim kapıyı kapatıp yere çöküp ağladım bu durumdan çok sıkıldım artık dayımın ve annemin beni görmezden gelmesine dayanamıyorum psikolojim eskisi kadar iyi değil artık çok yoruldum sürekli geçmişim çocukluğum karışıma geliyor
surakli sesler diyirum annemin bağırislari babamın hakaretleri ayağa kalkıp duşa girdim kendimi Soguk suyun altına bıraktım soguk su içimdeki yangını söndürmuyor.
Bi iki dk orda kaldıktan sonra çıktım üzerime yeşil kargo pantolon üstümde siyah Corp giydim.

Annemin Aksam alması gereken ilaç bitmişti üzerime siyah Bi hırka giyip iki sokaktan ötedeki eczaneye gittim.
Tenha Bi köşede birinin çigligini duydum hızlıca oraya koştum
barış oradaydı

"sen mi bağlardin" dedim

oda "hayır" dedi

"yalan söylüyorsun"

"sende annen gibi kafayı yemişin" dedi

Göğüs kafasım hızla inip kalkıyordu ordan ayrılmak için bi adım atıgimda barış kolumdan tutu beni kendiyle duvar arasına sıkıştırdı "bırak beni" dedim ama eliyle ağzımı kapatı çok korkuyordum tüm vücudum titriyordu.

"bu apartmana geldiğinden beri gözümü senden alamıyorum sadece seni düşünüyorum akılimdan çıkmıyorsun anlıyor musun beni"

"bırak beni pust herif"

"bana bak burda kimse seni benden kimse alamaz"

Kendini bana batırdı elinden kurtulmak için cirpiniyirdum bagarmak istiyordum ama eliyle ağzımı kapatiyordi hiç Bi şekilde gücüm ona yetmiyor elini ısırıp tüm gücümle bagardim "YARDIM EDİN" diye bagardim kendimi ondan kurtarmaya çalıştım ama olmadı boynuma yaklaştı etmeye başladı kulağıma yaklaştı

"sen benimsin seni benden kimse alamaz" dedi

çok korkuyorum göz yaşlarım sicim sicim akıyor her yerim titriyor barişin eleri vücudumun her yerindeydi keşke babam olsaydı ilk defa babamın yanımda olmasını istedim gelip beni kurtarsın istedim o an döküp kalmıştım hiç bişey yapamıyorum bu gece çok soğuk Bi geceydi bu gece zemheri ydi soğuk geceydi...

Yorum atmayı unutmayın