" နောက်တစ်လပဲကျန်တော့တယ်နော်.."
" ဟုတ်..ကျွန်တော်ကြောက်လိုက်တာ.."
" မင်းဘာမှမကြောက်နဲ့နော် ကိုယ်မင်းအနားမှာအမြဲရှိပါတယ်.."
" ...... "
" မင်းနဲ့ကလေးလေးက အန္တရာယ်ကင်းမှာပါ.."
XiaoZhan ကေလးအေမေလးကို အားပေးစကားပြောပြီး သူအနားမှာရှိနေတယ်ဆိုတာ အသိပေးချင်းတာကြောင့် တင်ကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်သည် ဒါပေမဲ့ Yibo မသိပဲနေမလား Yibo ထက် ပိုစိတ်ပူနေတဲ့သူက XiaoZhan ကိုယ်တိုင်ပဲ ဖြစ်နေတာလေ..
ညတိုင်း ညတိုင်း Yibo အိပ်နေပြီးထင်ကာ XiaoZhan Yibo ကို ကုသဖို့အချက်အလက်တွေကိုအသဲအသန်းရှာဖွေနေခဲ့တယ် ပြီးရင် ဝါရံတာမှာတစ်ယောက်ထဲထွက်ပြီးငိုနေခဲ့တယ် XiaoZhan ရဲ့ အပြုအမူတစ်ခုချင်းစီတိုင်းကို Yibo မျက်လုံးနဲ့မြင်နေရသည် XiaoZhan လည်း ခံစားနေရတယ်ဆိုတာ Yibo သိသည် ဒါပေမဲ့ XiaoZhan အရမ်းတော်တယ် ကိုယ္ခံစားနေရတာကို Yibo ကိုမပေးသိချင်းတာကြောင့် အမြဲဟန်ဆောင်အပြုံးတွေပြုံးပြီး ကိုယ်ကိုကိုယ်အားပေးနေခဲ့တယ် Yibo XiaoZhan ကို သနားမိသည်...
" Yibo မင်း တကယ် Ultrasound မရိုက်တော့ဘူးလား ကိုယ္ကလေးက ယောကျာ်းလေးလား မိန်းကလေးလား ကိုယ်သိချင်းလာပြီး မင်းဗိုက်ကလည်းအကြီးကြီးပဲ.."
လတိုင်းလိုလို မေးဖြစ်တဲ့ မေးခွန်းကို XiaoZhan ထက်မေးလာပြီး Yibo ကလည်း လတိုင်းလိုလို ဖြေခဲ့တဲ့ အဖြေကို ပြန်ဖြေခဲ့သည်..
" မွေးပြီးရင် သိရမွာပေါ့ .."
" ထက်ပြီးတော့လား.."
Yibo အကိုရဲ့ ဆူပုတ်နေတဲ့ မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး သဘောကျနေမိသည် လိုချင်းတာမရတဲ့အခါ အကိုက ဆူပုတ်နေတဲ့မျက်နှာမျိုးလုပ်ထားတတ်သည်..
" အကို..."
" အင်း..."
" အကို ကျွန်တော်ကို ချစ်လားဟင်..."
" ချစ်တာပေါ့ မင်းကိုကိုယ်နေ့တိုင်းချစ်တယ် ဘာဖြစ်လို့မေးတာလဲ.."
" ကျွန်တော်လည်း အကိုကိုချစ်တယ်.."
Yibo အကိုရဲ့နွေးထွေးနေတဲ့လက်လေးကိုကိုင်ကာ အကို မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်ပြီး...
အပိုင္း ( 19 )
Start from the beginning
