Ana karakterimiz İzgi Laçin Özgür'ün mükemmel serüveni, 13 yaşında odasında bulduğu annesinden ona son kalan bir mektup onun hayatını tamamen değiştirecek kimlere güvenip kimlere güvenmeyeceğini çok geç anlayacak hatta anlamaya vakti kalmayacak işte...
O sırada patlayan flaşla kendime geldim. Elimin altındaki deniz kabuğunu izeme fırlattım. Sonra hepsi koşuşturarak eve koştular bende asafa baktım sırıtarak beni izliyordu.
Sonunda zafer bizim olacak sabret Sabret inci tanem..
"Ne var ne sırıtıyon" dedim gözlerime bakmaya devam etti.
*Ne güzel bakıyor işte adam derdin ne?* "Sen kesicen mi sesini?!" Dedim dişlerimi sıkarak. Asaf kahkaha attı. "Kimle konuşuyorsun sen?" Dedi.
Elinin körüyle
*Benle canım benle* Sus lan artık "İçsesimle" dedim güldü. "Ne diyo" dedi. "Boşver mal mal konuşuyo" dedim sonra dalga geçtiğini anladım. "Dalga mı geçiyorsun?" Dedim. Katıla katıla güldü. "Gidiyom lan ben " Kolumdan tutup beni geri çekti.
"Off-" bişey söyleyecekken Dudaklarımdaki sıcaklık ile gözlerimi kocaman açip, gözlerini yumarak beni öpen asafa baktım. Tepkisizce kalbimin yeniden atmasını bekledim. Yavaşça geri çekildi ve alnını alnıma yasladı.
"Hatırlıyor musun 14 yaşındayken İstanbul gezisine gitmiştik orda sahilde bana en sevdiğim renk mavi çünkü gökyüzü de denizde mavi demiştin. Bende gülümsedim." Dedi bişey dememi bekledi ama ben o an kalbimin yeniden atmasını bekliyordum.
Devam etti. "Bana sordun ya senin en sevdiğin renk nerde diye," tekrar bişey söylememi bekledi. Ben hala bekliyordum. Güldü ve devam etti.
"Benim en sevdiğim renk senin gözlerinde kayboldu.."
Dedi. Kalbim tekrardan atmaya başladı ama resmen parçalana parçalana atıyordu. Tam 8 yıl en sevdiği rengi öğrenmeye çalışıyordum ve bu bir öpücükle mi olacaktı?
Ahh!! Çildiricam
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Lütfen biri beni boğabilir mi??
Ayağa kalktım. "Seçkini unuttum ben çocuk Hasan'ın eline kaldı ters dönüp düz yatmadan ben gidiyim" Allahım yarabbim sen beni sustur. Amin. Koşarak eve gittim. Hemen kendimi koltuğa attım. Dudaklarıma dokundum.
Elim titremeyeydi iyiydi yav
Bedizle gamze hemen yanıma oturdu. "Nolmuş kız buna?" Dedi bediz Gamzeye dönerek. "Ne biliyim cin çarpmışa dönmüş?" Dedi gamze. Ben hala ellerim dudaklarımda bekliyordum. "Olum izgiii" dedi Mete içeri girerken. Mete bedize döndü "Noldu kız buna?" Dedi.
"Bilmiyorum ki" dedi bediz. "Töbe yarabbim rengi atmış tüm kan yanaklarina gitmiş gözleri kocaman olmuş?" Dedi Mete. Giray,inci ve gece içeri girdi. İncinin ödü koptu galiba koşarak yanima geldi. "Lan naptınız kıza?" Dedi.
"Vallah billah tillah hasan beni ters yatırıp düz öpsün ki ben bişey yapmadım bu iki şeytan izgitoşkoma biseyler etmiş vayleee vaylleeee ben öleem" Mete ağıt yaktı.gece nereye gülerek yanıma geldi. "Kuzum noldu?" Dedi. "A-as-asaf"dedim. "Noldu asafaaaağ"Giray da Mete gibi yere çökünce hemen cevap verdim.
