Adımı geçirdikleri hiçbir cümlede ben yokum. Rüyalarım itinayla bulanıyor.
Korkuyor olsaydım belki ağlayarak uyanırdım.
Genelde sadece tiksinmiş bir şekilde çaresizce yatağın köşesinde hırpalanmış buluyorum kendimi. Çok dalıyorum. Neye kapıldığımı unutuyorum sonra.
Bir yerlere gidiyorum ve ne zaman gittiğimi kestiremiyorum.
Varlığımı bir müddet hissedebilseydim eğer kendimden bir müddet dair olsa nefret ederdim.
Zihnimde herhangi bir kıpırtı yok.
Sadece saf bir boşluk uzanıyor boylu boyunca.
Birkaç kişi bağırmaya başlıyor genelde sabah saatlerinde, karşılık veriyorum.
Sonrasında bir anda susuyorum.
Aslında bağıracak gibi hissetmemiş olsam bile bağırıyorum.
Sonra susuyorum. Birkaç insan görüyorum, Görüntüleri git gide uzaklaşıyor.
Aynada ise kimse yok.
Sonrasında tekrar bağırıyorlar, karşılık veremiyorum.
Kesik kesik hissedebiliyorum.
Çok yoruldum.
