ΕΡΩΤΑΣ, Ο ΛΥΣΙΜΕΛΗΣ

Η πρόταση

-Μμμμ,η καλύτερη ώρα για ένα τσιγάρο, είπε παιχνιδιάρικα τραβώντας το από το χέρι του και φέρνοντας το στα χείλη της.

-Είσαι, είσαι...

-Τι είμαι μωρό μου;

-Μαγικη, η μάλλον καλύτερα... μάγισσα.

Νιαουρισε γλυκά και κρύφτηκε στην αγκαλιά του ικανοποιημένη.

-Τελικα δε μου είπες, τι αποφάσισες; Θα την κάνεις τη στρίγγλα;

-Ετσι λέω. Είναι μεγάλη ευκαιρία. Δε συμφωνείς;

-Ναι, φαίνεται καλή, αν και θα προτιμούσα κάποια αρχαία τραγωδία, να δοκιμαστεις και σε αυτό το είδος.

-Δεν ήταν δελεαστική όμως καμία από τις προτάσεις που μου έκαναν. Μαζί δεν τις απορρίψαμε όλες μια μια;

-Ναι.

-Τοτε;

-Μια ιδέα είπα, μην αρπαζεσαι. Κουβέντα κάνουμε.

-Έχεις ακούσει κάτι κακό για τους συντελεστές;

-Όχι Άλεξ, τίποτα απολύτως. Αυτή τη Συνοδινού δεν την ξέρω καν.

-Λενε πως είναι κορυφαία στη δουλειά της, με πολύ ωραίες ιδέες. Όλες οι παραστάσεις της πάνε στην Επίδαυρο.

-Πώς επικοινώνησε μαζί σου; Την έχεις γνωρίσει στο παρελθόν;

-Όχι, η τουλάχιστον δεν τη θυμάμαι. Λογικά με είδε στη σειρά και με αναζήτησε.

-Μάλιστα, και το κλείσατε δηλαδή; Της είπες επισήμως "ναι";

-Δεν κάναμε και χαρτιά, αλλά της είπα πως είμαι θετικός. Θα βρεθούμε αύριο βράδυ να συζητήσουμε λεπτομέρειες και να υπογράψω.

-Α βιαστικά βιαστικά βλέπω.

-Γιατί να το καθυστερούμε; Να δώσουμε τα χέρια και μετά να κλείσουν και τους υπόλοιπους συντελεστές.

-Βρε μωρό μου,να μην το σκεφτούμε λίγο ακόμα; Να το ψάξουμε λίγο παραπάνω;

-Γιατί ρε Τερέζα; Τι θα αλλάξει; Είναι κάτι που σε προβληματίζει;

-Όχι, τίποτα.

-Τοτε γιατί μου τα αλλάζεις τώρα; Δεν είχαμε πει ότι είναι καλή ευκαιρία; Μαζί δεν τα λέγαμε;

-Ναι αγάπη μου, μην εκνευριζεσαι. Αν δε θες να σου λέω τους ενδοιασμούς μου, πες το μου. Δεν ξαναλέω τίποτα.

-Δεν είπα αυτό, ξέρεις πόσο με νοιάζει η γνώμη σου. Προσπαθώ μόνο να καταλάβω τι μύγα σε τσίμπησε ξαφνικά και άλλαξες γνώμη.