Sözlerime nasıl başlasam nasıl anlatsam,22 senedeki çığlıklarımı bu sefer cidden sona mı geliyordum yoksa yine bir rüya mıydı?
22 yıldır susmayan çığlıklarım bu sefer susacak mıydı?
Sabaha uyandım, üstümde iğrenç bir miskinlik, kafamda garip düşünceler, hava kasvetli....
Kendimi ne kadar soyutlamışım herkesden, herşeyden meğersem.Ben cidden neden varım neden hala yaşıyorum?..... soru sormaktan alamıyorum kendimi.Halbuki çığlıklarım başladığın da daha küçük bir kız çocuktum.Yaşadıklarım, hissettiklerim anlamsızdı. Herkes niye bu kadar sahte bencil.Herkesin suratı niye bu kadar birbirine benziyordu?.......
2 yaşımda kalmıştım tek başıma o zaman başladı benim hikayem ,hayat serüvenim.Hayat bana ilk tokadını atmıştı acımadan
