ဝမ်ရှုမှာတော့ သူမ ဗိုက်ကိုကိုင်ထားရင်းနဲ့ပင် ခန်းမထဲမှ ထွက်သွားတော့သည်... သူမရဲ့ မမွေးသေးတဲ့ ကလေးကိုငုံ့ကြည့်ရင်း "စောင့်နေလိုက်... ဖုန်းဆွန်... ကျွန်မကို ဒီလိုဆက်ဆံတဲ့အတွက် ရှင့်ကိုသတ်ပစ်မှာ" သူမရဲ့စကားတွေကြောင့် ဖုန်းဆွန်စိတ်လေးသွား၏...
ထို့နောက် ဖုန်းဆွန်လည်း ခန်းမထဲမှ ထွက်ကာ အိပ်ဆောင်ကိုသွားတော့ ခုတင်ပေါ်တွင် အနီရောင် ပိုးသားဝတ်စုံနှင့် မိန်းမလှလေးက သူ့ကိုစောင့်နေလေသည်...
"ဖုန်း... ကျွန်မရှင့်ကို အရမ်းလွမ်းနေတာ... ရှင်ဘယ်ရောက်နေတာလဲ" မိန်းကလေးက ဖြူစင်ရိုးသားသည့် အသံလေးနှင့်မေးလေသည်...
"ကိုယ့်ကို အေးအေးဆေးဆေး လွှတ်မထားနိုင်တဲ့ မြေခွေးမတစ်ကောင်နဲ့ ရင်ဆိုင်နေရလို့ပါ" သူချစ်ရတဲ့အလှလေးကို ပြန်ဖြေလိုက်၏...
"ဟင့်.. ထင်ထားပဲ... သူ့ကိုစွန့်ပစ်လိုက်ဖို့ ပြောသားပဲ... ကျွန်မ သူ့ကို သဘောမကျဘူး"သူမ နှုတ်ခမ်းဆူနေတာကြောင့် ဖုန်းဆွန်က သူရတနာလေးလို သဘောထားရတဲ့ သူမကို အနမ်းပေးလိုက်သည်...
"အရှင့်ကို ကျွန်မပြုစုပေးပါရစေ" သူမပြောရင်း စားပွဲဆီသွားကာ ဝိုင်နှစ်ခွက်ထည့်လိုက်သည်... တစ်ခွက်မှာတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းအစွမ်းပြမယ့် အဆိပ်ပါပြီး ကျန်တစ်ခွက်ကတော့ အန္တရာယ်မရှိချေ...
ဖုန်းဆွန်ကတော့ မတုံ့မဆိုင်း သောက်ချလိုက်ပြီးနောက် သူ့အချစ်လေးကို အိပ်ရာပေါ်ဆွဲတင်ကာ ညစည်းစိမ်ကို ခံစားလေတော့သည်....
Zawgyi
ရွင္းနန္းေတာ္ထဲတြင္...
ဧကရာဇ္ဖုန္းဆြန္ဟာအနားတြင္ အလွေလးေတြၿခံရံလ်က္ ပလႅင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည္... အခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူ႔ေရ႔ွမွာ ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနၾကၿပီး က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ သူ႔နားမွာထိုင္တာ ျပဳစုေပးေန၏..
ဝင္ေပါက္တံခါးကပြင့္လာၿပီး ေဖာင္းကားေနတဲ့ဝမ္းဗိုက္ႏွင့္ ဝမ္ရႈမွာ မ်က္ႏွာမသာမယာျဖင့္ ဝင္လာခဲ့ေလသည္... "ဖုန္းဆြန္... ကြၽန္မတို႔စကားေျပာရေအာင္" သူမေတာင္းဆိုလိုက္၏... ဖုန္းဆြန္က သူမရဲ့ သူ႔အေပၚ ဒီလိုအရွက္ခြဲတဲ့အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ေဒါသထြက္သည္...
YOU ARE READING
ငါ့ကိုပွေ့ဖက်ထားနိုင်မလား(ဘာသာပြန်)
FantasyReader လေးတစ်ယောက်က တောင်းဆိုထားလို့ပါ Both Uni and Zawgyi ************ လုခယ့်ဟာ သူ့ရဲ့အသက်သုံးဆယ်ပြည့်မွေးနေ့တွင် နှလုံးရောဂါကြောင့်သေဆုံးသွားခဲ့ပြီးနောက် ရှေးခေတ်ကမ္ဘာတစ်ခုသို့ကူးပြောင်းသွားလေသည်... သို့သော်သူနိုးလာတဲ့အချိန်မှာ သူဟာ လယ်သမားမိသားစု...
Chapter-17
Start from the beginning
