သစ်မင်းကရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် မေး၏။
ဘေးက တိုးကြီးတို့အုပ်စုကလည်း သစ်မင်းမောင် တင်ပါးမှာမှဲ့ရှိနေတာ သိနေတဲ့ ယမကာဂမုန်း ကိုအံသြသလိုကြည့်ကြသည်။
" ငါကသိချင်လို့သိတာမဟုတ်ဘူးနော်...ဟိုတစ်ခါဘုန်းဘုန်းရိုက်တုန်းက ပုဆိုးချွတ်ရိုက်တယ်လေ..အဲ့ဒါက ငါ...ငါကြည့်လိုက်မိတာ.."
"နှာဘူး.."
ဆားရေစိမ်ကမှတ်ချက်ပေးသည်။
"သြော်...မင်းကဒီလိုလား...ရော့ကွာ..အဲ့ဒါငါဖင်ကိုကြည့်ချင်ဦး.."
"အ့...အု့...အဘရေ!..ကျုပ်ညီလေး.."
သစ်မင်းမောင် ကဂမုန်းရဲ့ ညီလေးရှိရာဆီသို့ခြေထောက်နဲ့ကန်လိုက်တယ်။
အားပါသွားတာမို့ ဂမုန်းအသက်ထွက်မတတ်အောင့်သွား၏။
မျက်ရည်တောင်အတောင့်လိုက်ကျချင်သွားသည်။
ဘေးကကောင်တွေကလည်း ကြောင်ကာရပ်ကြည့်နေကြတယ်။
"သစ်မင်း... ီးကောင်..ီးမို့လို့ကန်တာလား...ငါ့ညီလေးတစ်ခုခုဖြစ်လို့ကတော့ မင်း...မင်းတာဝန်ယူရမယ်..ီးလိုပဲ..။
မင်းကငါ့ကိုကန်တော့ ငါကလည်းညှစ်တယ်ကွာ.."
တစ်ဖန် ဂမုန်းကလည်း သစ်မင်းမောင်ရဲ့ ဖွားဖတ်တော်ကို လက်နှင့်အားရပါးရညှစ်ထား၏။
"အားးး....ဟျောင့်... ဂမုန်းပင်...ဖြေးဖြေးညှစ်ပါဟ...အရင်းကနေပြုတ်ထွက်သွားပါဦးမယ်...အ့...ချီးးးပဲ"
" ဟျောင့်တွေ...ဘာရပ်ကြည့်နေတာလည်း...ချကြလေကွာ..."
ထိုအခုမှ ဘေးမှာရပ်ကြည့်နေကြသော သာလှတို့အုပ်စု နပန်းတွေလုံးကြသည်။
ရွံ့တောထဲ လူးကာနပန်းသတ်နေကြသည်။
သစ်မင်းမောင် နှင့်ယမကာဂမုန်း က တစ်ယောက်ဥကိုတစ်ယောက်ညှစ်နေကြတယ်။
"ရော့..ကွာ...အဲ့မှာ ညာဘက်လက်သီး.."
ခွပ်!!..
သစ်မင်းမောင် ကဂမုန်းရဲ့မျက်နှာသို့ထိုးလိုက်တယ်။
ဂမုန်းကလည်း သစ်မင်းရဲ့လက်မောင်းကို မလွှတ်တမ်းကိုက်ထားသည်။
"ဟာ...ဟာ...ဟျောင့်တွေ ရပ်...ရပ်ကြစမ်း.."
လယ်ထဲအထိ သူကြီးရောက်လာပြီး သူတို့ရန်ပွဲကိုလာတားသည်။
အားလုံးကိုကြည့်တော့ မျက်နှာများတွင်ရွံ့တွေပေကျံပြီး ဖူးရောင်နေကြသည်။
တယ်....တကယ်လည်းဒီကောင်တွေမလွယ်လှပါလားနော်...။
KAMU SEDANG MEMBACA
ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ဂမုန်းပန်း( Complete)
Romansa" မောင်ပိုင်တဲ့ ဂမုန်းပင်ကို သေခြင်းတရားကတောင် လုယူပိုင်ခွင့်မရှိဘူး.. " သစ်မင်းမောင်..
အပိုင်း(၁၄)
Mulai dari awal
