⸻neye yarar
kaldır kafanı, dökme yaş
hangi pişmanlık için ağlarsın sen
hangi öfkeme razı hangi yaramın tuz basanısın
hangi günahımın kefaletini ödemek için böylesine duacısın
-
kaldır kafanı, dökme yaş
neden sana verdiğim sevgi fideleri gözlerinde büyümüş
neden cehenneminde yaktığın çocukluğun değiyor şakaklarıma
neden nefes nefese sevgi sözcükleri söylüyorsun bana
neden candan öte sevgilin yok yanında
-
kaldır kafanı, dökme yaş
sen değil miydin kaçmak isteyen
sen değil miydin, beni görmemek için kalbini söküp kızıl bir periye emanet eden
peki ya, dostluğuyla beni bir uçurumun kıyısında bırakıp giden
sonra sesizlik yemini eden ve yılların biriktirdiği ama asla dile gelmeyen sözlerle paramparça eden
söylesene,
sen değil miydin, benden nefret eden
-
kaldır kafanı dökme yaş,
yirmisinde dayaktan kan kusan
yirmi birine girmeden cihan yıkan
yirmi ikisinde çocukluğundan kalan intihar mektuplarını yakan
yirmi üçünde kafasına vura vura bir çift mağrur bakışlı gözlerde hiç olduğunu anlayan
ve bir balkonda elem içinde tanrıya kendisi adına şikayetçi olan
sen değildin
telaş etme, hep bendim
-
kaldır kafanı, dökme yaş
hangi yüzün böylesine kederli
hangi kayıp seni derbeder edebilir ki
hangi cephede düştün de yenik saydılar seni
hangi kalp yarası gözlerinden yaş diye kan akıtıyor şimdi
-
kaldır kafanı, dökme yaş
neden sevmedin beni
neden gözünde üç kuruş etmezdim
neden bağrına basmadın beni
neden onun kalbinde yara olmamak için kendi kalbini parçalara ayırırken
benim dört duvar arasında canımı da ruhumu da söküp almaları dudaklarına bile dokunmadı
-
kaldır kafanı, dökme yaş
bendim acılarımın üstünde tepinen
bendim senden başkasını göremeyen
bendim utanç içinde senin peşinden gelen
bendim aşkından ölüp biten
bendim, gittiğinde ancak bunları kabullenebilen
bendim gölgen
söylüyorum işte, anla artık beni lütfen
⎯ bendim herkesin sevip saydığı
bendim senin aklının almadığı
bendim vurulacak olan merhametinden
bendim o güzel kız
bendim o gökteki güneş
bendim öpmek istediğin o dikenli gönül
bendim senin komutanın, muhafızın
bendim sana baharı getiren, bendim ciğerini yiyen
ama sendin bunları şarabın ağzıyla söyleyen
yine sensin aşk sözlerin için zemheriyi bekleyip dizlerinin üstüne çöken
-
kaldır kafanı, dökme yaş
cevaplarının bir önemi olmayacak
sıkma çeneni öyle, tüm geç kalınmış sözlerinin acısıyla bırakacaksın kendini böyle giderse
gevşe biraz, aksi halde kalbin patlayıverecek
dokuz canlı olmadığım için sevinmen gerek,
üçüncü canımı bir nisan şakası gamsızlığında almıştın zaten benden
sımsıkı bas dünyaya hep, postallarının izini görebileyim
güneşin çoktan batmış olduğu yere geldik, o halde akşamın serinliğiyle kabul et son sözlerimi
⎯madem seviyormuşsun ta çocukken bile beni, madem kendine bile yasaklamışsın ismimi
madem yüzüme bakarak söyleyemeyeceğin şeyler varmış ve hepsi de banaymış
o halde ara sıra hatırla beni
bıçaktan keskin dil yaralarıyla dolu gözlerimle, görülmemenin verdiği buruklukla titreyen bacaklarımla ya da kederden dolup yine kendi içine akan kalbimle değil
hele kendimi anlatabilmek için kısılan sesimle hiç değil
beni sevdiğin tüm hallerimle hatırla,
özellikle de beni sevebilme ihtimalini aklıma düşüren bakışlarınla yap bunu
yirmimden önceki, pastanenin yanındaki
otobüs durağında hani
umarım hatırlayabilirsin, olmazsa da canın sağ başın dik olsun
bilirim aslında pek utangaç çocuksun.
-
kaldır kafanı, dökme yaş
benim şimdi selam okunacak
-
[merhaba, sanırım aylar belki de yıllar sonra bir şiir paylaşma fırsatım oldu. neden gelmem bu kadar uzun sürdü tam olarak bilmiyorum, sezebiliyorum sadece. umarım sizi hayal kırıklığına uğratmamışımdır. Aslında içim rahat, muhtemelen hatırlamıyorsunuz bile beni o yüzden sizlerde olumsuz bir duygu uyandırmam imkansızdır diye düşünüyorum. Umarım, iyisinizdir ve ben de paylaştığım bu yazıyla sizde farklı hisler uyandırabilir ve az da olsa zevk almanızı sağlayabilirim.
Merak eden olur mu bilmiyorum ancak bu şiirlerin devamı gelecek, belki bu sizin için iyi bir haberdir(?) Ek olarak, aklımda bir hikaye fikri var, hayat beni çok sıkıştırıyor ama kurtulduğum her vakit o kurgu için hayatın ve zihnimin bir parçasını ekliyorum. Nasıl olur inanın hiç bilmiyorum. Bugüne kadar hep kendi çapımda şiir ve deneme yazdım. Hikaye türünde ilkokulda ve lisede öğretmenlerin isteği doğrultusunda yazdığım birkaç tecrübeden ötesi yok elimde. Ama denemek istiyorum, yıllardır zihnimde dönüp duruyor ve bu kadar uzun zamandır aklımdan kaçıp gitmediyse bir şekilde yazmalıyım herhalde diye düşündüm. (vardır benim böyle biraz batıllarım)
Uzatıp sizi sıkmayayım. Yeni bölümleri ekledikçe ve sona geldiğimizde kendimi durdurmayı kesip konuşacağım böyle.
Rica ediyorum, buradaysanız ve okuduysanız birkaç kelam etmeden gitmeyin. Çünkü sizi hatırlıyorum ve seviyorum ayrıca çokça özledim.
Günler bitse de birlikte kalalım. Kendinize iyi bakın.
-sevgiyle, mayıs]
