SON SESLENİŞ

BÖLÜM 1:DERİN DÜŞÜNCELER

''Korkma'' dedi ağaç sanki  İstiklal Marşı'ndan bir başlangıç yapacak gibiydi, ardından o cümle ile devam etti:''Alas benim kaderim ona bir şey olursa...'' dediği sırada bir ses duyuldu:

''Çınar hadi kalk oğlum sabah oldu''  bu ses annemindi, meğerse bu gördüğüm bir  rüyaymış ama sanki gerçekti .Kalbime engel olamadım kalp hastalığımdan ötürü kalbim çok ağrımıştı. Peki ya bu gerçekse ve benim gördüğüm rüya değilse? Beni bu düşüncelerimden kurtaran bir ses duydum. ''Çocuk!'' diye birisi bağırmıştı, yürürken yola inmişim ve tam o sırada oradan kamyon geçiyormuş beni kurtaran bir kızdı, ona teşekkür etmek için yanına gitmiştim. Oradaki kızı ilk defa görmüştüm ve çok şaşırmıştım. Çünkü ben bu mahalleye taşınalı tam 11 yıl olmuştu ve buraya ben 5 yaşındayken gelmiştik. Bu kız ise yeni taşınmış olmalıydı ve ona ne zaman baksam aynı yöne doğru gidiyorduk. Bu okula kadar devam etti. O sırada ikimizde aynı anda okula girmiştik. Arkadaşlarımı görünce biraz rahatladım. Onlarda benim gibi geç geldiğinden zil çalmıştı ve bizde hemen oturup kitapları açarken öğretmen gelmişti hepimiz ayağa kaktık ve öğretmen ''Oturun'' dedi ve bizde denileni yaptık. Derse başladıktan 10-15dk geçtikten sonra kapı çalınmıştı ve gelen müdür yardımcısıydı bizim sınıfa yeni bir öğrenci gelmişti, tahmin edersiniz ki bu sabah hayatımı kurtaran o kız idi, sadece arkamda ki sıra boş olduğu için kız arkama oturmuştu ve kalemi olmadığını fark edince hemen ona bir kalem uzattım ve oda geri çevirmedi kalemi aldı ve ''Teşekkür ederim'' dedi. Ve sonunda zil çalmıştı bu çalan zil çıkış zili idi ve öğrenciler koşarak evlerine gittiler ben ise herkesin gitmesini beklemiştim. 5 dakika sonra herkes gitmişti bende dışarı çıkmıştım ve çok yorulduğumun farkına varmıştım arkadaşlarım ''Çınar ,Gelecek misin kanka sensiz maç yapamayız. Sensiz maç şekersiz çaya benzer '' deyince üzgün bir şekilde geri çevirdim ''Üzgünüm arkadaşlar, maalesef gelemeyeceğim" dedikten sonra eve doğru ilerlemeye koyuldum, o sırada aklıma gördüğüm rüya takıldı ve düşünmeye başladım. Alas kimdi? Ve ağaç neden "Alas benim kaderimdir" dedi? Derin düşüncelerim Umut'un sırtıma atlamasıyla son buldu.

"Umut yavaş kanka" demiştim ama Umut görünüşe göre beni takmıyordu ve her zaman ki gibi kendi bildiğini yapacaktı."Kanka öyle derin derin ne düşünüyordun dalmışsın?" dedi.

"Kanka gördüğüm rüyayı düşünüyordum, çok garipti" dedim. Umut ise bana anlamaz bakışlar atıyordu o yüzden açıklama gereği duydum :"Rüyamda bir ağaç konuşuyordu ve bana korkma dedi,"Umut devam etmemi beklercesine bana baktı, bende devam ettim."Alas benim kaderim ona bir şey olursa dedi ve tam o sırada annem bana seslendi devamını göremedim "dedim. Ardından yüzüne baktım ,o da bana baktı ve bana "Alas kim?" diye sordu. "Bilmiyorum ben de onu düşünüyorum" dedim." Neyse kanka boş ver bu kadar fazla düşünme sonuçta bir rüya" dedi. "Haklısın sonuçta bir rüya" dedim ve onun evinin önüne geldik.

Umut'u bıraktıktan sonra fazla oyalanmadan evime geçtim. Sanırım annem yine nöbetteydi o yüzden direkt odama çıkıp kısa bir duş aldım. Telefondan gelen bildirim sesiyle elime telefonu aldım. Bildirime baktığımda gelen bir mesajdı ve mesajı atan kişi kayıtlı değildi. Mesajı gördüğümde şok içinde kalmıştım...