ဒေစီပန်းတစ်ပွင့်ဒဏ္ဍာရီ

မျက်နှာဖုံးလေးကွဲလေသည်

ခပ်ရွဲ့ရွဲ့လေးဆိုမိတော့ သူစိမ်းကောင်လေးက ငါ့အပေါ် မျက်စောင်းတို့စွန့်ကျဲသည်..။
တကယ့်ကို ချစ်စရာလေးဗျာ..။

    "ဝေ့..ငါတို့ဆရာက အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ငါသူ့ကိုမမေးရဲလို့.."

ခပ်တိုးတိုးဆိုရင်း သူစိမ်းကောင်လေးနားကို တိုးကပ်မိသည်..။
မြစ်လေကြမ်းက အေးသည်မို့..။

    "အင်း..ဆရာက ၂၄နှစ်ရှိပြီ.."

    "ဝါးး..ရှောင်းတည်ကြည်က ငါ့ထက်ခြောက်နှစ်တောင်ကြီးတာပေါ့..ဒါဆိုမင်းကရော ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ သူစိမ်းညီနောင်.."

   "ဘာလုပ်မလို့လဲ.."

   "ဟ..မေးရတာပေါ့ ငါက၁၈နှစ်ပြည့်ပြီးပြီလေ..ငါလည်းရွယ်တူသူငယ်ချင်းထားချင်တာပေါ့ကွ.."

     "ငါ့အသက်က ပြောလို့မဖြစ်ဘူး.."

သူစိမ်းကောင်လေးက မြစ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို ငေးရင်းဖြေသည်။
ဝမ်းနည်းမှုတွေက မျက်ဝန်းမှာပျော်ဝင်လျက်..

    "ဒါဆို ငါကမင်းနာမည်မေးမယ်ဆိုရင်ရော.."

   "မင်းပဲ..မင်းအတွက်က နာမည်ဆိုတာ အရေးမကြီးဘူးဆို"

    "ခုအရေးကြီးပြီလေ..ငါကမင်းနာမည်သိချင်တယ်ဆိုရင်ရော.."

     "ပြောလို့မဖြစ်ဘူး.."

'ဂျိမ်း!..ချလိမ်း!'

သူရောငါရော လျှပ်စီးလက်ကာချုန်းသွားသော ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ကြည့်မိသည်။ တိမ်တွေက ညိုသထက်ညိုလာသည်။ သူစိမ်းကောင်လေး၏ မျက်နှာလေးကတော့ အနာရှိန်ကြောင့် နွမ်းလျနေပေသည်။
နဖူး၌ပင် ‌ချွေးစတွေစို့နေခဲ့သည်မို့..

     "ပြန်တော့လေ ရိပေါ် မိုးရွာတော့မှာ.."

သူစိမ်းကောင်လေး၏စကားကို ငြင်းပယ်ရင်း သူစိမ်းကောင်လေး၏အနားသို့ ပို၍တိုးကပ်မိသည်။
မိုးလေတွေက လူကိုချမ်းအေးစေတာမို့..

    "ငါသက်သေပြမှာ.."

    "ဟမ်..ဘာကိုလဲ"

တအံ့တဩရေရွတ်သည့် သူစိမ်းကောင်လေး၏စကားကို နှစ်ခြိုက်စွာပြုံးရင်း သူ၏ဒဏ်ရာမရှ်ိ‌သောဘယ်ဘက်လက်မောင်းပေါ် မေးတင်မိသည်။
တိမ်ပုပ်တိမ်ညိုတွေကို ငေးရင်းလေ..