រឿង: ស្នេហ៍ចៃដន្យ🔞
« ដេតឌីអត់ទៅងូតទឹកទេឬ!! » បន្ទាប់ពីញាំុអាហារជុំគ្នារួចមកថេយ៉ុងនាំសំណព្វចិត្តខ្លួនមកបន្ទប់វិញ ដោយគេកំពុងតែផ្ចិតផ្ចង់ក្នុងការគូររូបខ្សែកមួយយ៉ាងស្រស់ស្អាត ។
« កូនទៅងូតមុនដេតឌីចុះ ដេតឌីនៅផាត់ពណ៍វាសិន » ថេយ៉ុងឆ្លើយឆ្លងជាមួយតែពុំបែរមុខមកទេព្រោះរវល់ជាប់កិច្ចការខ្លួន ធ្វើឲ្យនាងអន់ចិត្តងក់ងរដូចខ្ទួយបិតទ្វារបន្ទប់ទឹកសូរ្យគ្រាំងស្ទើរតែរលំខុនដូទាំងមូល..។
« ស្អីទៀតហើយក្មេងក្បាលខូចនេះ » ថេយ៉ុងមិនខ្វាយខ្វល់ច្រើនក៏ធ្វើការងារខ្លួនបង្ហើយអាងបានទៅមើលអ្នកខ្ញាល់មិុញនេះម្ដង...។
*១៥នាទីក្រោយមក: ម៉ូរីដើរចេញមកវិញទាំងមុខក្រម៉ូវជាប់ ជាមួយរ៉ូបរឹបរាងស្ដើងញិលឆែកដល់ក្រលៀនសឹងតែលេចកេរ្ដិ៍ខ្មាសមក ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍កម្លោះចាស់នេះរង្គោះរង្គើមួយរំពេចតែត្រូវតាំងវាឲ្យស្ងប់សិន។ ម៉ូរីក៏ដើរកញ្ឆក់កញ្ដៀតឡើងគេងនៅចំកណ្ដាលគ្រែរួចបោះខ្នើយកើយ ខ្នើយឱបចុះមកក្រោមឡើងរញ៉ែរញ៉ៃពេញបន្ទប់..បង្កឲ្យអ្នកដែលនៅអង្គុយតុនោះត្រូវបិតការងារចោលសិនច្រត់ចង្កេះមើលក្រឺតក្នាញ់នាញពេញទី.។
ខឹងខុសរបៀបគេបានទៅធ្វើស្អីគ្រាន់តែឲ្យទៅងូតទឹកមុនសោះខឹងដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយដែលមិនសម ...
« កើតអីហាស៎ » ថេយ៉ុងឡើងទៅដាក់ខ្លួនជិតនាង សួរនាំដោយសម្លេងស្រទន់តែនាងទាញភួយគ្របក្បាលជិតឈឹង..តិចថប់ដង្ហើមស្លាប់បាត់ទៅ ។
«.....» ស្ងាត់
« ប្រាប់ប៉ាមកថាអាណាធ្វើឲ្យអូនខឹងបែបនេះ បងនឹងទៅសម្លាប់វាចោល » ម៉ូរីក្ដាប់បបូរមាត់ខាងក្រោមសឹងដាច់ប្រើពាក្យអូនបងស្អី...
« ម៉ូហា៎! »
« មើុស..ចេញឲ្យឆ្ងាយស្អប់មុខហាស៎ហឹម... » ម៉ូរីលេចក្បាលបន្តិចតបតជាមួយគេវិញ ក៏ជាឪកាសល្អសម្រាប់ប្រុសចាស់នេះដែលចាប់បឺតមាត់ពូកែងក់ងរហេ៎បឺតឲ្យស្លេកតែម្ដង...
« ហឹម...ដេតឌី...» នាងព្យាយាមរើបម្រាស់រុញច្រានរាងកាយមាំចេញតែមិនបានសម្រេច..រឹតតែគេបានចិត្តញក់ញីក្រអូមមាត់នាងមិនឈប់..
« អឹម..មាត់អូនផ្អែមណាស់ » បន្ទាប់ពីចេញពីរាងកាយនាងហើយគេក៏ក្រោកមកដោះសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនចេញ រួចទាញភួយគ្របដណ្ដប់រាងកាយស្រឡូនរបស់នាងចេញបោះទៅក្រោមគ្រែព្រមគ្នា..ធ្វើឲ្យនាងបែកញើសជោកថ្ងាស់ញាប់ញ័រនឹងរាងកាយចាស់ហើយតែកុំមើលសាច់ដុំកង់ៗៗដូចស្ទាវ ។
« ឆ្លេរឆ្លាររកអី »
« ដេតឌីចុះពីខ្លួនកូនទៅ »
« ចុះមិចកើត! អូនអ្នកបញ្ឆេះអាប្អូនបងទេណា៎ប្រុងរត់គេចម៉េចកើតលួងលោមវាភ្លាម » ថេយ៉ុងទាញដៃនាងមកសង្កត់ពីលើដំបងមានឫទ្ធិរបស់ខ្លួនអូសស្រាលៗលើវាតិចៗ
« ដេតឌី...ស្អីគេនឹង..ហួយវើុកៗដូចដង្កូវ » ម៉ូរីចង់ដកដៃនាងតែមិនអាចព្រោះប្រុសចាស់ម្នាក់នេះចាប់មិនលែង..
« ដង្កូវដែលអាចឲ្យអូនស្រួលនឹងចងចាំមិនភ្លេចបាន »
« ថេយ៍ហាស៎....» គេបែរមកស្ទាបអង្អែលត្រង់ចំណុចទន់ជ្រាយរបស់នាងញីពីលើខ្លាំងៗ បង្កឲ្យចេញទឹកមករងី...
« ផាច់...ហេតុអីអត់ស្លៀកខោក្នុងច្នឹងក្មេងខូច »
« កុំទះ...អ្ហាស៎ហឹុកឈឺ...» ថេយ៉ុងទះតំបន់ពិសេសនាងខ្លាំង ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍នាងហោះហើរពើតរមួលពេញពូកអួលស្រួលវាលាយឡំគ្នា ។
« ដេតឌីអ្ហា៎!! ធ្វើអីត្រង់នឹងរសើបណាស់ » គ្រាន់តែលេចចេញសំណើមភ្លាមថេយ៉ុងមិនអែអង់យូរក៏មុជក្បាលជ្រកនឹងចន្លោះភ្លៅរបស់នាងលិឍសម្អាតចាក់អណ្ដាតជ្រៅៗធ្វើចលនាយ៉ាងញាប់ស្អេក រហូតដល់នាងកន្រ្ទាក់សម្រេចបាញ់ទឹកសថ្លាៗចូលពេញមាត់នាយអស់...។
« ដេតឌីកូន..ហឹុកហាស៎ស... » អារម្មណ៍នាងពេលនេះគឺពិបាកទទួលណាស់ហេលហាលរកបរិយាយមិនត្រូវវាចាប់ផ្តើមវាយលុក ជើងទាំងគូក៏ញែកចេញពីគ្នាឯដៃស្ទាបអង្អែលខ្លួនប្រាណទាំងមូល..អ្នកមើលរឹតតែក្ដៅដូចរងើកភ្លើងលើសដើម ទ្រាំទៀតលែងបានគេក៏ស្រាតខោចេញសាប់អាច្រម៉កខ្លួនរហូតរឹងបាស់ឆ្កឹងនឹងឡើងទៅទ្រោមពីលើថើបថែគ្រប់កន្លៀត...
ខ្វោកក~~~~
« អូនស្អាតណាស់...» រ៉ូបគេងយប់របស់នាងត្រូវរហែកដាច់ពីគ្នាដោយស្នាដៃប្រុសចាស់គីមថេយ៉ុង ម៉ូរីងាកមុខចេញលាក់បាំងភាពអៀនខ្មាស់របស់ខ្លួន...
« មិននឹកស្មានថាវាធំជាងការគិតរបស់បងទៅទៀត » ថេយ៉ុងបាញ់ភ្នែកមើលទៅរាងកាយដ៏ស្រឡូនគ្មានអ្វីបិតបាំុងសឹងជ្រុះគ្រាប់ភ្នែក ស្អាតណាស់រកកន្លែងទាស់គ្មាន..
« អ្ហាស៎ដេតឌី..អ្ហឹសកុំខាំកូនឈឺ » នាងស្រែកយ៉ៃពេលគេឱនមកលិឍច្រប៉ាច់អង្អែលដើមទ្រូងធំហួសមាឌនាងឆ្លៀតខាំរហូតចេញស្នាមធ្មេញគេទៀត..
« ជុប៎! ឲ្យគេដឹងថាអូនជារបស់បងតែម្នាក់រហូតទៅ អូនយល់ទេរាងកាយអូន ខ្លួនប្រាណអូនជារបស់បងទាំងអស់អ្នកផ្សេងគ្មានសិទ្ធសូម្បីតែស្រមៃ » ថេយ៉ុងអង្អែលសសៀរៗតាំងពីចុងជើងរហូតប្អូនស្រីដែលរីកក្រពុំរបស់នាង ពន្លេចម្រាមមួយចូលចាក់ដោលៗធ្វើចលនាក្នុងនោះជាប់ៗគ្នា ។
« អឹមឈឺណាស់ដេតឌី...ហាស៎កុំកម្រើកអី » រាងក្រាស់មិនស្ដាប់នាងឡើយ បែរជាផ្គើនលើសដើមដោយថែមម្រាមពីរចូលធ្វើចលនាទៀត បង្កឲ្យនាងស្រើបស្រាលទ្វេដង...
« ប្រញាប់ចេញទឹកលឿនម្ល៉េះអូនសម្លាញ់អឹម ..»
« ដេតឌី! ឆាប់ធ្វើអ្វីម្យ៉ាងទៅកូន..កូនហាស៎ពិបាកទ្រាំណាស់អ្ហឹសស៎...» ម៉ូរីគាវចង្កេះនាយជាប់ធ្វើឲ្យកូនប្រុសគេប្រកិតៗនឹងចំណុចទន់ជ្រាយយ៉ាងស្រើបស្រាល បង្កឲ្យចំណងកាន់តែកើតឡើងលើសលប់....
« ចង់ឲ្យបងចូលក្នុងខ្លួនអូនហេ៎ហឹម...» នាងតូចងក់ក្បាលទាញដៃគេមកដាក់ដើមទ្រូងនាងលុញចុះឡើង រឹតឲ្យគេគ្រឺតនឹងឫកពានាងទាក់ទាញណាស់សុិចសុី...
« ដេតឌី...ហាស៎កុំធ្វើបែបនេះ » នាងតូចសម្លក់គេថ្មែរបើថាដាក់ក៏ដាក់មក នៅញុលៗធ្វើអីចង់ធ្វើបាបនាងច្បាស់ណាស់...
« ហៅឈ្មោះបងសិនមក »
« ហឹស៎ថេយ៍ដាក់វាចូលមកអូនចង់ហើយអ្ហឹសស....» ដោយសារតែតណ្ហានាំមុខហើយពាក្យអ្វីក៏ចេញមកដែរ គ្រាន់តែឮនាងធ្វើស្ដាប់តាមបញ្ជាបែបនេះនាយក៏មិនបង្អង់យូរបុកកូនប្រុសឲ្យលឹបកប់ស្រមោល..អង្រួនចង្កេះទៅមកដៃស្រវាចាប់ច្រប៉ាច់ដោះនាងសឹងបែកគ្រាប់..
« ថេយ៍ហាស៎...បុកឲ្យជ្រៅបាន..អ្ហឹសបានទេ »
« សម្រាប់អូនបងអាចគ្រប់យ៉ាងអ្ហឹស៎..» ថេយ៉ុងពួយសម្រុកចង្កេះឡើងកប់មួយអស់លេខដល់ថ្នាក់គ្រែរង្គើញាប់ញ័រតាមការសម្រុកពួកគេ ..
« អូនស្រលាញ់បងថេយ៉ុងអ្ហឹសសស »
« បងស្រលាញ់អូនណាស់ ម្ចាស់ជីវិតរបស់បងអាសស៎ » រាងក្រាស់លើនាងឲ្យគេងផ្គាប់មុខទាញត្រគៀកឲ្យខ្ពស់បន្តិចញែកជើងធំជាងមុន៣ដង ដោយគេស៊កភាពជាបុរសខ្លួនចូលផ្ដើមធ្វើចលនាញាប់ស្មេញហូរញើសជោគជាំ មិនខ្ចីជូតចេញទុកឲ្យធ្លាក់ទើរនឹងផែនខ្នងសខ្ចីរបស់នាងជោគ...
« អាសស...ហ្អឹស៎ »
២ម៉ោងក្រោយមក:
« អ្ហឹស...ថេយ៍អូនហត់ណាស់ » ទោះជាច្រើនម៉ោងទៅហើយក្ដីតែសម្លេងក្ដៅកកក់នៅតែកើតមាន សម្លេងរបស់នាងធ្វើឲ្យកម្លាំងនាយបោលសម្រុកទ្វេដងគ្មានបាក់ស្បាតបន្តិចឡើយ..
« អូនគេចុះទុកឲ្យបងអ្នកធ្វើតែឯង »
« បើបងនៅតែធ្វើអូននឹងរត់ចោលលែងឲ្យឃើញមុខទៀតហី » គ្រាន់តែឮពាក្យ"រត់ចោល"ភ្លាមបេះដូងនាយបែរជាកន្ទ្រាក់ភ័យស្លន់ស្លោរមួយភ្លែត គេដាក់ខ្លួនគេងលើទ្រូងនាងដោយមានជ្រាបទឹកសន្សើមលើទ្រូងត្រលុកត្រលុនរបស់នាងដូចខ្សែទឹក ។
« ថេយ៉ុងនេះបង..»
« ឈប់និយាយតទៅទៀតណា៎ បងមិនចងឮមិនចង់ស្ដាប់នោះឡើយ » មើលគេពេលនេះចុះដូចខឹងម៉ែមិនឲ្យទៅតាម អាយុជិតខ្ទង់៤០អាលយ៍ហើយនៅទឹកភ្នែកទឹកសំបោរទៀត ។
« ចា៎! អូនលែងរំឮកទៀតហើយជុប តែបងដកវាចេញទៅអូនផ្សាណាស់ »
« បាទ..គេងទៅយប់ជ្រៅហើយ សុបិន្តល្អប្រពន្ធសម្លាញ់អឹម...»
« សុបិន្តល្អដូចគ្នាដេតឌីសំណព្វចិត្តជុប៎..» ថេយ៉ុងញញឹមគ្មានជាតិ ឮនាងនិយាយបែបនេះសម្ដីគ្រូពេទ្យទាំងប៉ុន្មានក៏ចាក់ក្នុងខួរក្បាលគេណែនតានតាប់...។
( ពេលនេះនាងជាប្រពន្ធខ្ញុំហើយ សូមតែរឿងម្យ៉ាងប៉ុណ្ណោះសូមកុំយកនាងចេញពីទ្រូងខ្ញុំអី..ខ្ញុំដឹងព្រះទ្រង់មិនចិត្តឃោឃៅពង្រាត់ប្រពន្ធខ្ញុំចេញពីខ្ញុំឡើយ ) ថេយ៉ុងបិទភ្នែកនឹកអាល័យក្នុងចិត្ត ដៃឱបអ្នកដែលគេងព្រោះហត់នឿយធ្វើរឿងអម្បិញមិញនេះយ៉ាងណែន...ថ្ងៃនេះនាងចងចាំរឿងនាងនឹងគេចុះថ្ងៃស្អែកឬខានស្អែកតើនាងអាចចងចាំគេបានទេ!! គំនិតជាច្រើនបានផុសក្នុងខួរក្បាលរហ័សរហួនរបស់នាយមិនឈប់ឈរទោះបីជាគេខំលុបចោលក៏មិនអាចរលុប...ទម្រាំតែដាច់ចិត្តគេងលង់លក់នោះឈានយប់អាធ្រាតទៅហើយ ។
*Taehyung: សូមកុំឲ្យមានថ្ងៃនោះកើតឡើងអី ខ្ញុំពិតជាខ្លាចបំផុតក្នុងជីវិតខ្ញុំ*
*Mori: និស្ស័យឲ្យពួកយើងបានជួបគ្នា ស្រលាញ់គ្នា...ប៉ុន្តែនិស្ស័យវាក៏បំបែកវាសនាពួកយើងដូចគ្នា*
