Abimin Arkadaşı /Yarı texting/ (TAMAMLANDI ✅)

AA- 39. BÖLÜM

Oha bir de hırsız mıymış?

"Onları silmiştiniz!?" Özge korkuyla Kerem abime bakarken Kerem ve Aytaç abim sırıttı.

"Benden silmiştik." Kerem abim sırıtarak konuştuğunda Özge sinirle derin derin nefesler alıp vermeye başladı.

"Oya'yı ya da Merve'yi dava etmeye kalkarsan, Ozan'ın daha fazla peşinde dolanırsan, Oya'yı üzersen, sevdiğim insanlardan herhangi birinin çanını sıkarsan o videoyla polise giderim Özge. Şimdi defol git buradan." Kerem abi tehdit eder gibi konuştuğunda Özge sinirle yürümeye başladı.

"Neden öyle bir videoyu polise vermiyorsunuz?" Özge uzaklaştıktan sonra Levent abi beni bırakarak konuştuğunda Kerem abi derin bir nefes aldı.

"Özge'nin çok tuhaf bir karakteri var. Ne olur ne olmaz diye yedeğini saklamıştık. Polise versek bile çok da bir şey olmazdı. Biz de tehdit etmek için tutuyoruz hem bizi sinir ettikçe tehdit etmek daha zevkli." Aytaç abim konuştuğunda Levent abi başını salladı.

"Ben eve gideceğim." Homurdanarak konuştuktan sonra ayaklarımı yere vura vura uzaklaşmaya başladım.

Eve gidip bilgisayarı açtım ve dizi izlemeye başladım.

"Neyse bari dizi karakterlerine aşık olayım da Ozan'a sinirimi hatırlayıp hatırlayıp çıldırmayayım."

📱📱📱📱📱

Evin çalan sesiyle daldığım uykudan sıçrayarak uyandım.

Elimle yüzümü sıvazladım.

"Oya kapıya bak." Abimin bağırışıyla gözlerimi devirdim.

Böğürdü bizim öküz.

Odamdan çıkıp kapıya gittim ve kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm Ozan ile derin bir nefes aldım.

"İçinde gururunu yenene kadar gelme dedin. Haklısın ama gururu yenene kadar beklemektense çabalayıp gururunu yumuşatmaya karar verdim ben." Ozan ben bir şey demeden konuştuğunda yutkundum.

"Gözlerine bakmam gerekliydi. Benden ayrılıp ayrılmadığını anlamak için gözlerine bakmam gerekliydi." Söylediği şeyle burukça gülümsedim.

"Ayrıldık zaten Ozan." Dediğimde başını olumsuz manada salladı.

"Hayır, lütfen. Bebeğim lütfen... Ayrılmadan önce şans ver, lütfen." Dediğinde gözlerine baktım sessizce.

Bir şey demediğimde burukça gülümsedi.

"Ayrılmadık ki biz. Ayrılsak böyle bakmazsın bana. Sen ayrılmak değil benim çabalamamı istiyorsun. Doğru değilse bir şey söyle. Doğru olmadığını söyle, yanlış biliyorsun de ama doğruysa sessiz kal. Sessiz kal ki gözlerinin aksine dilinden çıkan o acı kelimeler yakmasın canımı. Sözlerinin ulaşmadığı gerçekleri bağıran gözlerine bakayım ve anlayayım ne istediğini." Dedikten sonra sustuğunda ben de susmaya devam ettim.

Yalan değildi ki. Ayrılmak değil benim için çabalasın istiyordum...

"Lan sen hâlâ utanmadan kapıya mı geliyorsun? Geçende seni tam dövemedim diye mi bu cesaret?" Abim kapıya geldiğinde beni arkasına aldı.

"Bak kardeşim (!) Sevgili oldunuz sen Oya'yı üzdün ve bitti. Üzmeyeceksin , kız kardeşimi üzersen seni üzerim dedim. Kardeşimi üzdün şimdi ikile. Bu evde görmeni gerektiren bir Oya yok senin için." Abim Ozan'ı ittirerek kapıdan uzaklaştırdığında Ozan abimin omzunun üzerinden bana bakıp tebessüm etti.

"Aldım ben cevabımı." Dedikten sonra bakışlarını abime çevirdi.

"Sen de beni dövmeden dinlemen gerek. Bir konuşalım kardeşim. Bir de beni dinle." Derken abimin omzuna elini koydu.