"​လေ​ပြေ​အေး နှင့် မိုးတိမ်ပြာ"

{Part 1}~Unicode~

"ဟုတ်ကဲ့"လို့​ပြောရင်း သစ္စာ ​ယောက်ျား​လေးအတန်းဘက်ကို ​​လျှောက်လာတယ်။ထို့​နောက် အ​နောက်ဆုံး အတန်းမှာ ဘယ်သူမှ မရှိ​သော​ကြောင့် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
သစ္စာရဲ့ အ​ရှေ့တန်းမှာ ထိုင်​နေတဲ့ ​ကောင်​လေးက သစ္စာဘက်ကို လှည့်ပြီး ပြုံးပြကာ "ငါ့နာမည်က ပိုင်လင်းခန့်။ မင်းလိုအပ်တာရှိရင် ​ပြော​နော်.."

သစ္စာလည်း "Imm ​ပြောမယ်​လေ"လို့ ပြန်​ပြောပြီး စာသင်​နေတာကို အာရုံစိုက်နား​ထောင်​နေလိုက်တယ်။
ပိုင်လင်းလည်း မိမိအား ပြုံး​တောင်မပြုံးပြသူ​​ကြောင့် အားမလိုအားမရ ပြန်လှည့်လာရင်း
"တကယ်​ချေတာဘဲ။ ပြုံး​တောင် မပြုံးဘူး"
တစ်​ယောက်တည်း​ရေရွတ်​နေတော့ ​ဘေးက စစ်မင်းသူက
"မင်းကို ​ပြောသားဘဲ ချက်ချင်း သွားမ​ရောနဲ့ဦးလို့"
"ငါက ဒီတိုင်း မိတ်ဖွဲ့တာပါ"
"ငါသိပါတယ် ဒါ​ပေမယ့် သူက အခုမှ​​​ရောက်တာ​လေကွာ။ ခဏ​နောလိုက်ပါဦး ​​နေ့ခင်းကျမှ သူ့ကို ကန်တင်းသွားဖို့ ​ခေါ်ရင်းနဲ့ မိတ်ဖွဲ့မယ်ကွာ ဟုတ်ပြီလား"
"Omm ပြီး​ရော အာ့ဆို"
သူ့အ​ရှေ့မှာ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ စကားများ​နေတဲ့ နှစ်​ကောင်​ကြောင့် စာထဲအာရုံစိုက်လို့မရ​တော့။ အဒါနဲ့ အတန်းထွက်​ပေါက်နားမှာ ရှိတဲ့ ပြတင်း​ပေါက်က​နေ အပြင်ကို ​​ငေး​နေရင်းနဲ့ သစ္စာရဲ့ အမြင်အာရုံကို တစ်စုံတစ်ခုက စိုးမိုးလာ​လေသည်။
အတန်းအပြင်တွင် ရပ်​နေသူတစ်​ယောက် ​ဘေးတစ်​စောင်းအိတ်နဲ့ ထိုလူသား အရပ်ရှည်ရှည် အသားဖြူဖြူနဲ့ ထိုလူသားအား သစ္စာ​ငေး​နေမိတယ်
အဲ့လူသားက ဆရာအလစ်ကို ကြည့်ကာ အတန်းထဲဝင်လာရင်း သစ္စာဆီသို့လာကာ
"ဟိတ်...ဟိုဘက်နဲနဲတိုး​ပေးပါလား"
သစ္စာနဲနဲ​တော့ ဘဝင်မကျမိ​ပေ။သူ့ဟာသူအတန်းချိန်လည်း ​နောက်ကျ​သေးတယ် မိမိကိုလာပြီး ​နေရာ​​ရွှေ့ခိုင်းတယ်။ ဘယ်​လောက်ပင် ဘဝင်မကျဘူးလို့ ​တွေး​နေ​ပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က​တော့ auto ထိုလူသားအတွက်​နေရာဖယ်​ပေးပြီးနှင့်ပြီဖြစ်တယ်...
​နေရာရ​သွား​တော့ ပြုံးပြီး သစ္စာ​ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်​လေသည်။

သစ္စာ မိမိ​ဘေး​တွင် ​ထိုင်​နေ​သော ထိုလူကို တချက်တချက် ကြည့်မိတယ်...။ '​သေချာကြည့်​တော့လည်း ​​တော်​တော်​တော့ ​ချောသားဘဲ ခုနတုန်းက ပြုံးလိုက်​တော့ ပါးချိုင့်က ထင်း​နေတာဘဲ'
'ဟမ်..ငါဘာ​တွေ​တွေး​နေမိတာလဲ အခုမှ​တွေ့တဲ့လူကို ဘာလို့အဲ့​လောက် အ​ကောင်းမြင်မိတာပါလိမ့် စိတ်ညစ်လိုက်တာ...ဟူး...'
ခွန်းဆက်တစ်​ယောက် သူ့​ဘေးတွင် သက်ပြင်းချ​နေ​သော​ကောင်​လေးကို ကြည့်မိသည်။ သူဒီအတန်းလတိုင်း ထို​ကောင်​လေးကို မမြင်ဖူး​ပေ။ ထို​ကောင်​လေးဆီက ပန်းရနံ့ကဲ့သို့​သော အနံ့သင်းသင်း​လေးကို သူသ​ဘောကျမိသည်။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူ့ဘက်ကဘဲ စကားစ​လိုက်​လေတယ်
"ဟိတ်...မင်းကို အရင်က မ​တွေ့ဖူးဘူး​နော် အတန်းသား အသစ်လား"
"Omm ဒီ​နေ့မှ စတက်တာ"
"Aww...နာမည်ဘယ်လို​ခေါ်လဲ"
"ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
"သိချင်လို့​လေကွာ ​ပြောပြလို့မရဘူးလား"
"ခုနတုန်းက တစ်တန်းလုံး​ရှေ့မှာ ​ပြောပြီးပြီ"
"အဲ့တုန်းက ငါမှ မရှိတာ"
"ကိုယ့်ဟာကို ​နောက်ကျတာ​လေ။ စာသင်​နေတယ် စကားမ​ပြောနဲ့ကွာ"
"နာမည်​လေး ​မေးတာကို"
"မ​မေးနဲ့"
"ငါ့နာမည်က ခွန်းဆက်မဟာ။ အများက​တော့ ခွန်းဆက်လို့​ခေါ်တယ်။ ငါ့သူငယ်ချင်း​တွေက​တော့ Leoလို့​ခေါ်တယ်"
"​မေးမိလား"
သူ့အား ဘုကလန့်ပြန်​ဖြေ​နေ​သော ​ကောင်​လေးအား ခွန်းဆက် သ​ဘောကျရယ်​မောရင်းနဲ့
"မ​မေးလည်း ​ဖြေပါတယ်ဗျာ ဒီက ကိုယ်​တော်လို့ မ​ချေတတ်ဘူး​လေ"
"​ချေတာ မဟုတ်ဘူး။စာသင်​နေတာကို အာရုံစိုက်လို့မရလို့"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ မ​မေး​တော့ပါဘူး"
ခွန်းဆက်လည်း သူ့အား ဘာမှ ပြန်​ပြောမလာ​သော​​ကောင်​လေးအား မ​နှောက်ယှက်လိုတာ​ကြောင့် စာလည်းလိုက်မကြည့်ချင်​တော့ စာအုပ်နဲ့ကွယ်ကာ ဖုန်းသုံး​နေလိုက်တယ်
ခဏ​နေ​တော့ ထို​ကောင်​လေးဆီက အသံထွက်လာ​တယ်
"​နွေဦးသစ္စာ"
"ဟမ်?"
"ငါ့နာမည် ​နွေဦးသစ္စာလို့"
"Aww ရှည်လိုက်ကာ နာမည်က"
"မင်းနာမည်​ကော မရှည်လို့လား!"
"Ha!စွာလိုက်တာ"
"ချီးကိုစွာ!" သစ္စာလည်း စိတ်တိုပြီးဆဲမိသွား​တယ် တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး လာရစ်​နေတဲ့ ကျက်သတုံး​ကောင်။
"စိတ်ကြီးလိုက်တာ" ခွန်းဆက်ရယ်မိသည်။ သူ့အားစိတ်မရှည်တဲ့​ကောင်​လေးအား သူစချင်တယ်
"နာမည်ရှည်ရင် သူငယ်ချင်း​တွေ​ခေါ်သလို့ သစ္စာလို့​ခေါ်"
"မ​ခေါ်ချင်ဘူး"
"​အေ မ​ခေါ်ချင်ရင် လာမ​မေးနဲ့" တကယ်ပါ ​​ကျောင်းစတက်တဲ့​နေ့မှာတင် အကုသိုလ်​ကောင်နဲ့လာ​တွေ့​နေတယ်။
"​နွေဦး လို့​ခေါ်မယ်"
________________________________________

AN : ပထမဆုံး​ရေးဖူးတာပါ။
လိုအပ်ချက်များ​ရှိ​နေခဲ့ရင် နားလည်​ပေးပါ​နော် အ​ကောင်းဆုံးကြိုးစားသွားပါ့မယ်.....💜🧸