"ဟင္...ဒါေပမဲ့နင္အဆင္ေျပတယ္မွတ္လား"

"အင္း ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကသူေသးသြားတဲ့အက်ႌေတြေပးတယ္ေလ"

"ေအာ္ ကံေကာင္းလိုက္တာဟယ္ ေဘးနားမွာလည္း ၿမိဳ႕အုပ္တစ္ေယာက္လံုးရိွေနတာပဲ..."

"အဲ့ေလာက္လဲမဟုတ္ပါဘူးဟ..."

"အားက်တယ္ နင့္ကို"

"..."

"ဟင္း...ျပန္က်ရေအာင္ ေမွာင္ေတာ့မွာ"

"အင္း"

ေရွာင္က်န္႔လည္းလီယြမ္နဲ႔အတူရြာထဲကိုျပန္လာလိုက္သည္ လီယြမ္ကိုသူ႕
အိမ္ထိလိုက္ပို႔ေပးၿပီးေတာ့ေရွာင္က်န္႔အိမ္ျပန္တယ္ အိမ္ေရာက္ေတာ့
တစ္ေနကုန္လံုးကိုမေတြ႕ရတဲ့ခ်န္လ်ဳိးကိုသြားေတြ႕တယ္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ
လည္းလက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြကတစ္ပံုႀကီးပင္။

"ခ်န္လ်ဳိး အခုမွေပၚလာတယ္ေနာ္"

"အင္း...ငါေတာ္ေတာ္ေလးအိပ္မိသြားတာဟ"

"..."

"သားတို႔ထမင္းစားၾကမယ္မွတ္လား မားသြားခူးေပးမယ္ ဒီမွာထိုင္ၿပီးေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာၾကဦး"

"ဟုတ္ကဲ့"

ေရွာင္မားကခပ္သြက္သြက္ပဲထြက္သြားၿပီးေတာ့ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ျဖစ္ေနတဲ့
ခ်န္လ်ဳိးကိုေရွာင္က်န္႔ေမးလိုက္သည္။

"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ေရာ ေတြ႕မိေသးလား"

"အင္း တစ္ေနကုန္အခန္းထဲကေနမထြက္လာေတာ့ဘူး"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"မသိဘူးေလ"

ေန႔လည္ကခ်န္လ်ဳိးအိမ္သာသြားရင္းနဲ႔ လမ္းမွာၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကခပ္သြက္သြက္ပဲျပန္လာၿပီးအခန္းထဲဝင္သြားေတာ့တာ
ပဲ အဲ့ထဲကေနျပန္ထြက္မလာေတာ့ပါ။

"ဒါေပမဲ့လည္း သူ႕မ်က္ႏွာကရွက္ေနပံုေပၚတယ္"

"ဟုတ္လား"

"အင္း"

"သူလည္းေပ်ာ္လို႔ျဖစ္မယ္ ရြာကိုအလည္လာတာဆိုေတာ့လည္းေလ"

"ဟုတ္မွာေပါ့...."

---
*ေဒါက္...ေဒါက္*

"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ညစာစားခ်ိန္ေရာက္ၿပီဗ် အခန္းထဲကထြက္လာပါေတာ့"

ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ႏွင့္ သူနာျပဳေရွာင္း (completed )Where stories live. Discover now