"Πέτρο"
"Μπαμπά"
Ο Πέτρος κοιτάξε έκπληκτος τον πατέρα του πριν τον αγκαλιάσει.
"Νόμιζα δε θα ερχόσουν"
"Τα φορτωσα όλα στο Λουκά και ήρθα"
"Πέτρο, αγόρι μου, καλορίζικο"
"Λευτέρη μου να σαι καλά"
"Κορίτσι μου, να τον χαίρεσαι.Μη τον αφήνεις να κοιμάται, δουλειά"
Είπε ο Θέμης στην Άννα
"Θα το φροντίσω"
"Άννα μου"
"Μπαμπά μου"
"Καλορίζικο"
"Να σαι καλά"
Ο Πέτρος και ο Φραγκίσκος έβγαλαν λόγο να τους ευχαριστήσουν και να τους καλωσορίσουν στο γραφείο τους.Η Άννα τον καμάρωνε, έσκαγε από υπερηφάνεια καθώς εκείνος μιλούσε. Μόλις τελείωσαν,η βραδιά συνεχισε.
"Είμαι τόσο περήφανη για σένα"
"Ακόμα δε μπορώ να το πιστέψω ότι είμαι εδώ"
Είπε ο Πέτρος που έλαμπε από ευτυχία
"Είσαι,τα κατάφερες"
Η Άννα του έδωσε ένα σύντομο φιλί
"Το χρειαζόμουν"
Είπε ο Πέτρος που είχε αρχίσει να χαλαρώνει και να το απολαμβάνει
"Μόνο αυτό?"
Η Άννα του έδωσε αλλο ένα και χαμογέλασε
"Μόνο?"
"Τα υπόλοιπο δώρο στο σπίτι"
Είπε η Άννα
"Το ωραιότερο δώρο είναι που είσαι εδώ.Αυτή η τόσο σημαντική βραδιά θα ήταν ελλειπείς χωρίς εσένα, να με κοιτάζεις με τόση χαρά, ένιωθα σα θεός.Τα όνειρα μου όλα πραγματοποιήθηκαν μέχρι το τελευταίο "
Είπε ο Πέτρος τρισευτυχισμένος καθώς κοιτούσε τα μάτια της
"Έλα πάρτε ποτηράκια, άδειασαν"
Είπε ο Φραγκίσκος που τους έδωσε δύο ποτηράκια σαμπάνια
"Καλή μας αρχή και πάντα τέτοια"
Οι τέσσερις τσούγκρισαν τα ποτήρια τους, γελώντας.
"Αρε Πετραν, και σοβαροί επαγγελματίες γίναμε και δεσμευμένοι"
Γέλασε ο Φραγκίσκος
"Δεν πιστεύω να έχεις κανένα παράπονο?"
Ρώτησε η Όλγα
"Ολγακι μου"
Εκείνη η νύχτα ήταν η πιο ευτυχισμένη της ζωής τους.Οταν οι ξένοι έφυγαν και έμειναν οι φίλοι των παιδιών η γιορτή άναψε για τα καλά.Το λευκό πουκάμισο του Πέτρου είχε ανοίξει τρία κουμπιά, παρομοίως και του Φραγκίσκου.Η Άννα χόρευε και γελούσε με τους υπόλοιπους, φίλος του Πέτρου δεν έμεινε να μην του κάνει κομπλιμέντο για την Άννα και αυτός καμάρωνε όλο χαρά και έρωτα.Οσο περνούσε η ώρα Θέμης κρατιόταν μη βάλει μπουζούκια μέχρι που στο τέλος δεν άντεξε
Γλυκιά ζωη
ابدأ من البداية
