"Λένε ότι δε μπορείς να γευτείς το ίδιο στον αέρα"
"Εγώ τουλάχιστον δεν κατάλαβα διαφορά"
Είπε ο Πέτρος και ήπιε λίγο καφέ
Πολλοί κοιμόντουσαν,αλλά μιλούσαν,η Άννα όμως δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από το παράθυρο.
"Κάτι ήξερα και έκλεισα παράθυρο "
"Μου έδωσες τον παράδεισο "
Είπε η Άννα μαγεμένη
"Όχι "
Είπε ο Πέτρος και ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο της
"Αυτό δεν τον έφτιαξα εγώ, μόνο στον έδειξα.Ομως σου υπόσχομαι ότι θα κάνω τα πάντα για να σου δώσω τον παράδεισο που μπορώ"
Είπε και της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο
"Πόση ώρα έχουμε?"
"Μια και κάτι,θες να κοιμηθείς λίγο?"
"Όχι"
"Θα είσαι κουρασμένη"
"Αποκλείεται,δε θέλω να χάσω λεπτό"
"Όπως θες"
Πράγματι η Άννα δεν έκλεισε μάτι, έβγαλε χιλιάδες φωτογραφίες και βίντεο,κάθε σύννεφο που παίρνουσε,τα σύννεφα που σαν θάλασσα κυλούσαν, αργά ποτισμένα από το φως του ήλιου.
Η ώρα πέρασε και σιγά σιγά άρχισαν να χαμηλώνουν
"Φτάσαμε"
Η αεροσυνοδός έδωσε την εντολή να δέσουν τις ζώνες
"Είναι όσο ωραία όσο η απογείωση?"
"Είναι διαφορετικες αισθήσεις"
Τα σύννεφα σκόρπισαν και άρχισε να φαίνεται η πόλη του Λονδίνου.Μετα από λίγα λεπτά ξεκίνησε η διαδικασία της προσγείωσης.
"Πώς σου φάνηκε?"
Ρώτησε ο Πέτρος
"Άλλη αίσθηση"
Το αεροπλάνο σταμάτησε και με σειρά κατέβηκαν
"Τις βαλίτσες?"
"Αργότερα"
Αφού πέρασαν έλεγχο πήγαν να πάρουν της βαλίτσες τους
"Αυτές είναι οι δικές μας"
Ο Πέτρος και η Άννα πήραν τις βαλίτσες τους και περιμεναν τον Φραγκίσκο,όπου θα ερχόταν να τους πάρει.
"Πετραν!"
"Έλα δω!"
Ο Φραγκίσκος πήγε και τους βρήκε
"Καλώς όρισατε στο Λονδίνο "
"Δώσε ένα χεράκι "
"Θα πάρω κι εγώ "
Ουρανός
Ξεκινήστε από την αρχή
