ÜVEY ABİM ~112. bölüm.~

En başından başla
                                    

Diye bağırdı.

Çağan:abi yoruldum artık! Göz yaşlarımı tutumaktan yoruldum! Her an korkuyla yaşamaktan,her an birini kaybetmekten yoruldum! Artık dik duramıyorum.

Dedi göz yaşları hala akıyordu.

Çağan:ben annemi kaybetim yine ağlamama izin vermediniz. babam bizi bırakıp gitmek istedi yine ağlamama izin vermediniz. ben babam yüzünden aylarca sizden ayrıldım, yine ağlayamadım ,ben yılarca kızım öldü sandım yine ağlamamı istemediniz ben karımı kaybediyorum yine ağlayamıyorum. Abi ben katil oldum! Yine ağlamayamıyorum.

Dedi abisinin yüzüne bakıp.

Çağan:ben artık ağlamak istiyorum ben artık gözyaşlarımı tutamıyorum! Ben bir insanı öldürdüm! Abi ben katil oldum.

Evet o gün Çağan kuzeyi öldürmüştü...
Ama aslında katil olan Çağan değildi...

Dedi hıçkırarak ağlamaya başladı.

Yağız hızla kardeşini kolarına aldı.

Yağız:sen katil değilsin! Sen yapmadın!

Dedi çağana sıkıca sarılıp.

Çağan:abi o bıçak benim elimdeydi o bıçakta parkak izim var abi ben katilim!

Dedi titremeye başladı titreyerek ağlıyoru.

Yağız:hayır...sen katil değilsin! Sen değilsin kuzey öldü ama onu sen öldürmedin.

Çağan:abi onu ben bıçakladım onu o uçurumdan ben itim. Ben birini öldürdüm!

Yağız:hayır! Sen yapmadın hayır!

Çağan:ama yapmak zorundaydım eyer ben yapmasam o beni öldürecekti ölmek istemedim ama bir insanıda öldürmek istemedim abi...

Dedi ağlaması şiddetledi.

Yağız:sen yapmadın, sen sadece kendini korudun çağan bu seni katil yapmaz!

Çağan:ben katilim ben kuzeyi öldürdüm.

Dedi titremesi şiddetlendi.

Çağan:abi ben katilim...

Bu son sözleri oldu gözleri yavaş yavaş kapandı.

Kuzey ölmüştü...
Ama katil çağan değildi...
Katil kuzeyin öz kardeşiydi...
Katil rüyaydı...

***

Tuana nazın anlatımı...

Uyumamıştım,uyuyamamıştım.

Uzandığım yerde odanın tavanını izliyordum.

Dört hafta ha?

Evet dört hafta olmuştu.

Boşanmamıştık.
Ama pekte beraber sayılmazdık.

Çağanı anlamıyordum. Gidip kuzeye nasıl inanmış olabilirdi?

Demir onun kardeşiydi çağan bu kadar aptalmıydı?

Defalarca herşeyi anlatmaya çalışmıştı bildiğim şeyleri dinlemeye gerek yoktu.

boşanmak istemişti kabul etmiştim bunun geri dönüşü yoktu.

Benim hisslerim çocuk oyuncağı değildi.

Uzandığım yerden kalktım gördüğüm ilk şey çıplak sırtıydı.

ÜVEY ABİM ~ÇAĞTU~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin