"ဟင့္အင္း ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္လို႔ပဲေခၚေခၚေနလို႔"
"သူ႕နာမည္က..ဝမ္ရိေပၚ"
"ဝမ္ရိေပၚလား ဝါး...နာမည္ေလးကမိုက္တယ္"
"ဒါေပါ့ ဝမ္မ်ဳိး႐ိုးေတြရဲ႕နာမည္ကမိုက္မွရမွာေပါ့ ဟင္း...ဟင္း"
"က်န္႔က်န္႔ စာေမးပြဲၿပီးရင္ဘယ္သြားမလဲ"
"ဘယ္သြားရမွာလဲ က်န္႔က်န္႔ကၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ေနရာေတြတစ္ခါမွမသိဘူး
ေရာက္လည္းမေရာက္ဖူးဘူး"
"ကိုယ္လာေခၚရမလား"
"အင္း...သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အျပင္သြားခ်င္တယ္ က်ဳိးခ်န္မင္းေရာ"
"ေတာ္စမ္းပါကြာ မိသားစုနဲ႔ခရီးထြက္စရာရိွတယ္ "
"ေအာ္...အဲ့တာဆိုလည္း ခ်န္လ်ဳိးနဲ႔ပဲႏွစ္ေယာက္အတူတူသြားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"အင္း"
"ေရွာင္က်န္႔ ငါတစ္ခုေမးစရာရိွတယ္"
"ေျပာေလ"
"ဝမ္ရိေပၚကမင္းကိုလႊတ္မွာလား"
"သူမလႊတ္လဲငါကမရရေအာင္ထြက္မွာေပါ့"
"..."
စာေမးပြဲေျဖတဲ့ရက္အတြင္းမွာေရွာင္က်န္႔မွာစာေတြေအာ္ေအာ္က်က္ေနရလို႔
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္နဲ႔ေတာင္သိပ္မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရပါ စာေမးပြဲေျဖတာေနာက္ဆံုး
ရက္ေန႔ၾကေတာ့ပထမဆံုးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထမင္းစားဝိုင္းမွာေတြ႕ရတယ္။
"ၿမိဳ႕အုပ္ေဟာင္း က်န္႔က်န္႔ေလ ဒီေန႔အိမ္ေတာ္ကိုညေနေလာက္မွေရာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ခ်န္လ်ဳိးကၿမိဳ႕ေတာ္မွာရိွတဲ့အလွပဆံုးေနရာေတြကိုလိုက္ျပေပးမယ္တဲ့"
"ဟုတ္လား ဘယ္သူေတြပါလဲ"
"ႏွစ္ေယာက္ထဲ"
"ေအာ္...အင္း သြားေလ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"မသြားရဘူး"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္စကားေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔မ်က္ႏွာေလးစူပုတ္သြားရသည္ ဘာလဲ
သူမ်ားဘာသာဘယ္သြားသြားေပါ့ သူ႕ၾကေတာ့လဲလိုက္မပို႔ဘူး။
YOU ARE READING
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ႏွင့္ သူနာျပဳေရွာင္း (completed )
Fanfictionၿမိဳ႕အုပ္ေလးနဲ႔သူနာျပဳေလးေပါ့
Part 9
Start from the beginning
