| - KARIŞAN İKİ HAYAT - | TAMAMLANDI

"Sonunda Sen Varsan"

" Yani birazdan kızlar gelecekti aslında." Kızlar lafını duymasına rağmen yüzünü ekşitmeden gülümsemesini sürdürdü.

" Sen ne yapacaksın tek başına?"

" Bana eşlik edersin diye düşünmüştüm." Sanki bu soruyu bekliyormuş gibi hızlıca yanıtını vermişti İkra. O da az fena değildi.

" Ben mi?"

" Etmez misin?"

" İkra, iyi misin sen?"

" Hiç bu kadar iyi olmamıştım."

" Abini arayalım mı, iyi değilsin gibi. "

" Off Barış. Gerçekten hala burada oturmuş senin beni anlamanı bekliyorum. Seviyorum seni anlamıyor musun? Daha ne kadar görmezden geleceksin beni çok merak ediyorum. "

Barış duyduklarını sindiremeden karşısında ki kız eğilip yanağından öpmüştü. En yakın arkadaşının kardeşi onu öpmüştü.

Barış, sevmek duygusunu daha kendisi bilmezken en ummadığı kişiden böyle şeyler duymak kafasını karıştırmıştı.

" İkra. Oğuz bunları duyarsa ikimiz için de kötü olur."

" Sevmenin neresi kötü oluyor Barış?"

" İkra ben senin abin gibi-"

" Hayır, değilsin. Sen hiçbir zaman benim abim gibi olmadın."

Masalarına gelen içkilerden birkaç tanesini aldı İkra. O da beklemiyordu içmeyi ama sevdiğinin ona karşılık vermeme ihtimali içirmişti o bardakları.

" İkra ne yapıyorsun? Bırak, içme daha fazla. "

" Sen bana karşılık verene kadar durmayacağım. "

Seni sevmeyen birini zorla sevdiremezdin değil mi? İkra bunu unutmuştu. Sadece Barış'ı istiyordu.

" İkra tamam bırak, abini arayacağım bak."

" Abimi değil seni istiyorum. "

" Çocuk gibi davranıyorsun şuan. Hadi kalk. "

" Kalkmayacağım. "

" Güzelim, hadi."

" Güzelin miyim gerçekten?"

İkra'nın dediklerini umursamayarak arkadaşı Oğuz için, bu sarmaş dolaş ortamdan çıktılar.

" Eve götürelim seni."

" Barış, lütfen. "

" İkra ne lütfen? Olmaz anlamıyor musun? Senin yüzünden arkadaşımı kaybedemem. "

Barış ve Oğuz'un arkadaşlığını, olanı biteni belki tam ayrıntıları ile olmasa da bilirdi İkra. Kafasını o kadar çok Barışla bozmuştu ki öz abisini bir yalanla öne sürüp aralarını bozmayı bile düşünmüştü.

Tabii yapmadı.

Barış, elinden tuttuğu genç kızı bir taksi bulup bindirebilmek için uğraşsa da bu saatte onu bu şekilde göndermek de sakıncalı geliyordu. Kendisi götürse apayrı dertti.

" Senin evine gidelim, lütfen."

" Başka çaremiz yok zaten."

Bindikleri taksiye kendi evinin adresini verdi Barış. Ona kedi gibi sırnaşan kızı görmezden gelmek imkansızdı. Daha önce hiç böyle görmemişti İkra'yı. Gerçi İkra da kendini ilk defa böyle görüyordu.