Via Dolorosa

Kapitulo - XXII

Napapatingin siya sa kaniyang relos na nakasukbit sa kaniyang bulsa, "Alas nuwebe na at wala pa rin siya," Nag-aalala na siya sa dalaga sapagkat narinig nila ang pag alulong ng mga taong-lobo kagabi. "Napaano na kaya 'yun?"

"Liyong!"

Umaliwalas bigla ang mukha ni Liyong nang makita si Dolorosa na patakbong palapit sa kaniya. Ordinaryo lamang ang suot nitong baro at saya pero nangingibabaw pa rin ang kagandahan nito sa kaniyang paningin. "Dolorosa! Mabuti at nakarating ka,"

"Tayo na!" Agad na saad ni Dolorosa sa binata.

Napalunok ng laway si Liyong,"A-anong tayo na, binibini?"

Kunot-noong pinagmasdan ni Dolorosa si Liyong na parang nakakita ng multo, "Kumain ka ba ng agahan? Huwag kang mag-alala may pagkain akong dala sa aking sisidlan"

"Totoo bang tayo na?" Tanong pa ulit ni Liyong.

"Anong pinagsasabi mo, kapre? Halina't humayo na, baka naghihintay na ang prayle sa atin," Saad ni Dolorosa at inunahan na ang binata sa paglakad.

Natauhan naman si Liyong at napailing na lamang, "Tama nga si Teofilo, ang lala na ng tama ko sa binibining iyan" Bulong niya pa sa sarili, "H-hintay, binibini!" Patakbo siyang lumapit kay Dolorosa.

"PAUMANHIN, kagalang-galang na kura sapagkat ako'y nahuli. Sinumpong ng sakit ang aking ina," Malungkot na saad ni Dolorosa, ginamit na niya ang lahat ng paawa niya upang paniwalaan siya ng prayle.

"Ayos lamang, saan na ba ang iyong kapatid na si Leopoldo?" Mahinahong tanong ng prayle.

"Siya na po ay sinama na ng sakristan mayor sa simbahan," Tugon naman ni Dolorosa, "Ano ho ba ang aking gagawin, padre?"

"Dalhan mo na lamang ako ng tsaa rito," Ani Prayle Castillo, sabay tapik sa balikat ng dalaga.

Napatingin na naman si Dolorosa sa kamay ng prayle na nakadampi na sa kaniyang balikat, "Masusunod, padre." At binuksan na agad ang pintuan. Pagkalabas niya ay muntikan pa niyang mabangga ang isang prayle na may kalakihan.

Ngumiti naman si Prayle Sanchez sa dalaga, ito yung nakita niya noong may misa ng mga patay. Hindi niya akalain na nasa mababang uri ng mamamayan pala ang dalaga sapagkat ito'y nag silbi sa kanila ngayon.

"Pasensya na po," Pakli ni Dolorosa at agad na nagtungo na sa labas, pero hindi niya alam saan ang daan patungong kusina. Sa kaniyang pakiwari rin ay walang anumang mga bakas na pwede niya gawing ebidensya dahil malinis na malinis ang monasteryo at maayos ang pagkakakumpuni sa mga nakahelerang santo.

"May hinahanap ka ba, binibini?"

Napalingon si Dolorosa sa nagsalita, isa itong matandang babae "Op---"

"Binibining Araceli?!" Gulat na saad ng matanda at agad na napayakap siya sa dalaga.

Parang tuod si Dolorosa sa ginawa ng matandang babae sa kaniya, "S-sino ka po?"

"Hindi mo ba ako natatandaan, binibining Ara? T-teka, mukhang hindi ka tumatanda" Manghang saad ng matanda, "A-ako ito, si Isidra" Naiiyak nitong pagpapakilala.

Hindi makakurap si Dolorosa, "Pasensya na po, h-hindi ko po alam at kilala ang mujer na inyong tinutukoy" Pagmaang-maangan pa niya. Ayaw niyang may makakaalam sa sekreto nila ni Liyong.

"Sadyang nanunumbalik ang aking alaala sa binibining yaon. Napakabait kasi ni Ara. Bago ka pa rito ano?"

"O-opo, hinahanap ko po ang kusina sapagkat magpapatimpla ng tsaa si padre Castillo." Saad na lamang ni Dolorosa kay Manang Isidra.

"Halika, ituturo ko sa iyo. Pasensya na kung naiyak ako, kawangis mong tunay ang señorita. Naninilbihan kasi ako sa kanila noon" Saad ni Manang Isidra sabay punas ng kaniyang luha gamit ang laylayan ng damit.