"Την πυροβόλησε ο Γεράσιμος"
"Ο Γεράσιμος?"
"Για μένα ήταν,για μένα αλλά μπήκε μπροστά"
Είπε ο Πέτρος κλαίγοντας
"Και?Θα ζήσει?"
"Την πέτυχε στη δεξιά πλάτη"
"Η Άννα μου,το κοριτσάκι μου.Οχι Αϊ Γιώργη,μη μου κάνεις τέτοιο κακό.Ο Γεράσιμος που είναι?"
Ρώτησε απελπισμένα ο Λευτέρης
"Όταν κατάλαβε ότι πέτυχε εκείνη, αυτοκτόνησε"
"Ανάθεμα, ανάθεμα!"
Ο Πέτρος και ο Λευτέρης περίμεναν και προσεύχονταν.Ο Πέτρος ένιωθε αδύναμος, κάποια στιγμή ένιωσε ότι την έχασε.Το δέσιμο μου ήταν τόσο βαθύ.Τις ώρες τις αναμονής το μυαλό γέμιζε αναμνήσεις, στιγμές απλές,που κινδύνευε να μη ξαναζήσει
"Που είναι κ γιατρός τόσες ώρες?"
Ρώτησε απελπισμένα ο Λευτέρης
"Αν χάσω τη κόρη μου,θα τρελαθώ"
Ο Πέτρος έσκυψε το κεφάλι.Πως να παρηγορήσει τον Λευτέρη όταν δε μπορούμε να παρηγορήσει τον εαυτό του?
"Εκείνη την ώρα,για αυτό με έπαιρνες?Να μου πεις για την Άννα?"
Ρώτησε ο Λευτέρης
"Για την Άννα,αλλά όχι για κακό "
Είπε ο Πέτρος και σήκωσε το κεφάλι του
"Λίγο πριν,της είχα κάνει πρόταση γάμου..είχε πει ναι"
Είπε ο Πέτρος με βραχνή φωνή,τα δάκρυα του θηλιά στο λαιμό
"Τι?"
Ψέλλισε ο Λευτέρης και γύρισε προς το μέρος του.
"Πάνω στη τρέλα,σε μια στιγμή.."
Είπε ο Πέτρος και έκλεισε σφιχτά τα μάτια του
Μετά από ώρα βγήκε ο γιατρός.
"Γιατρέ μου,πως είναι?"
"Είστε συγγενείς? "
"Ο πατέρας της και ο αρραβωνιαστικός της "
"Όλα πήγαν καλά,αν και πήγαμε να τη χάσουμε δύο φορές ξαναγύρισε. Προληπτικά θα την πάνε στην μονάδα εντατικής θεραπείας και αν όλα πάνε καλά αύριο θα πάει σε δωμάτιο"
Ο Λευτέρης και ο Πέτρος αγκαλιάστηκαν στο άκουσμα του χαρμόσυνου νέου.
"Είναι καλά "
"Είναι καλά "
"Πάω να πλύνω τα χέρια μου"
Είπε ο Πέτρος και πήγε στην τουαλέτα.Ο Πέτρος έπλυνε το αίμα της από τα χέρια του και έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο του.Οι προσευχες του είχαν ακουστεί.
Προσευχή
Começar do início
