Μαύρο Ρόδο//🥀

Κόκκινο

"Πέτρο!"

Όσο πιο κοντά έφτανε έβλεπε σκιές ανδρων.

"Πέτρο!"

Ο Πέτρος ήταν με ένα όπλο στο χέρι,σε απόσταση διέκρινε τον Γεράσιμο,ο οποίος τον σημάδευε γελώντας

"Γεράσιμε μη!"

Φώναξε η Άννα κάνοντας τον Πέτρο να γυρίσει όμως ο Γεράσιμος δεν αντέδρασε όπως περίμενε

"Άγγελος!"

Αναφώνησε ξαφνικά ο Γεράσιμος.Στο θολό του μυαλό δεν ήταν η Άννα, αλλά ένας άγγελος.Η Άννα κοίταξε με τρόμο και πριν το μυαλό δώσει εντολή,τα πόδια άρχισαν να τρέχουν προς τον Πέτρο

"Να προλάβω,να προλάβω"

Ψιθύρισε και το τρεμάμενο χέρι του τράβηξε τη σκανδάλη

Λένε η σφαίρα μόλις ελευθερωθεί τρέχει προς το στόχο της,δε προλαβαίνεις να τη δεις,μόνο όταν τη νιώσεις καταλαβαίνεις ότι η σφαίρα έφυγε και ο στόχος ήσουν εσύ

//

Ο Βικος πήγε στο εγκαταλελειμμένο όπου περίμενε ο Δαμαλάς

"Τα μύρια μου?"

"Εδώ τα χω"

Ο Βικος έβγαλε το όπλο του και τον πυροβόλησε δύο φορές

"Μαλάκα"

Ψιθύρισε ο Δαμαλάς πριν πέσει νεκρός

"Βίκο ψηλά τα χέρια!"

Αστυνομικοί βγήκαν με στολές και αλεξίσφαιρα,τα όπλα τους στα χέρια οπλισμένα.Ο Βίκος πέταξε το όπλο και σήκωσε τα χέρια.Αμεσως αναγνώρισε τη φωνή σαν της Θάλειας

"Μάλιστα,να τα σηκώσω, τουλάχιστον τον έφαγα"

Είπε ο Βικος

"Τα χέρια σου"

Η Θάλεια ετοιμαζόταν να του περάσει χειροπέδες όταν

"Βίκο!"

Η Αλεξία κατέβηκε από το αμάξι και έτρεξε πάνω του

"Βίκο μου,αγάπη μου "

Τα χέρια της έτρεμαν καθώς χάιδευε το πρόσωπο του.Απελπισμενα κατάφερε να κλέψει ένα φιλί.

"Συγνώμη, Αλεξία"

Είπε ο Βικος,με μάτια δακρυσμένα.Αληθεια,ένιωθε τύψεις,όχι που σκότωσε αλλα που την άφηνε.Η Θάλεια κλείδωσε τις χειροπέδες πίσω από την πλάτη του

"Πάμε"

Είπε η Θάλεια

"Όχι ακόμα"