Via Dolorosa

Kapitulo - XVIII

Ngumiti naman si Dolorosa at pinunasan ang luha. Tumayo na siya at hinawakan nang mahigpit ang mga maliit na kamay ng pamangkin. "Salamat sa inyo, mga bagong kaibigan." Saad niya sa mga ito.

GABI na at nanatili na lamang si Dolorosa sa kaniyang silid. Kanina lamang ay napagsabihan siya ng kaniyang ama, puro litanya at pangaral ang kaniyang natanggap.

Nalaman ng kaniyang ama na nakalabas sila ng balwarte dahil na rin sa isang cambiaformas na nakakuha sa kaniyang buslo na nasa daanang puno ng bulaklak. May kakayahan din ang mga cambiaformas kung ano ang nangyari sa nakalipas.

"Aanak-anak kayo ng maganda, tapos kapag lalabas ayaw niyong payagan?"

Napapikit na lamang si Dolorosa sa naisagot niya sa kaniyang ama kanina. Mayamaya pa ay tumawa na lamang siya habang napapunas ng luha sa harap ng salamin. Hindi niya ngayon makakausap si Kahimanawari sapagkat tatabi ito sa kaniyang kapatid na si Kalayaan sa silid ni Adrian.

Nag-ayos na lamang siya ng sarili at napagpasyahan na matutulog na lamang, ngunit, ihihipan na niya sana ang lampara nang may bumato sa kaniyang bintana at pumasok doon ang nakalukot na papel na may bato sa loob. Agad niya iyong kinuha at binuklat, inilapat niya iyon sa kaniyang mesa upang mabasa niya.

Binibining Via Dolorosa,

Ikaw ba ay ayos lang? Nawa'y nakauwi ka nang matiwasay kasama ang iyong pamangkin.

Ako'y nagagalak na makilala at makita ka. Sa susunod na pagtagpuin tayo ng landas, nawa'y may sapat akong oras na ipakilala ang aking buong pagkatao.

-Leopoldo (Liyong)

Napansin niyang napangiti siya sa liham na ginawa ni Liyong ngunit agad niya iyong binawi at napailing. Ngunit naiisip niya pa rin ang maamong mukha ni Liyong, pero naiisip niya rin na hanggang dibdib lamang siya ng binata na tila pinaglihi sa kapre.

Napakamot siya sa kaniyang ulo at tinago ang liham sa isang kahon. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit kakaiba ang kaniyang nararamdaman at kung ano-ano na ang iniisip. "Inaantok lamang ako," saad niya sa sarili.

SA isang bahay panuluyan, nakadungaw lamang si Liyong sa bintana habang nakatingin sa mga nagraramihang bituin sa kalangitan. Kakaunti na lamang ang nagtitinda sa labas at ang iba naman ay naglilinis na ng tindahan. Kanina lamang ay, ginamit niya ang kakayahan na gumawa ng apoy at ang usok nito ang nagsilbing mga kamay para ipadala ang liham kay Dolorosa. Sa unang pagkakataon ay tumibok ng kusa ang kaniyang puso, kakaiba ang dating sa kaniya ng dalaga.

Napatingin naman siya sa gawi ni Teofilo na ngayon ay natutulog na. Ang kaniyang pinagtataka lamang ay hindi niya masumpungan si Edelmira, sa kaniyang wari ay nagtampo ito sa talakan nila ni Teofilo patungkol sa tinola kung lalagyan ba ito ng sayote o papaya. Natatawa na lamang siya sa dalawa kapag nag-aasaran na parang mga aso at pusa o tubig at langis na hindi talaga pwedeng ipagsama.

Mayamaya pa ay dumating na ang usok na kaniyang inutusan. Kumorte itong tao sa hangin.

"Naipadala mo ba?" Mahinahong tanong ni Liyong sa usok. Nakita niya naman itong tumango. Napangiti siya, pagkatapos ay inilahad niya ang kaniyang palad upang pumasok na roon ang usok.

"Dolorosa, makikilala rin kita. Magsisikap ako na makamit ka." Saad ni Liyong sa sarili at isinara na ang bintana.

----
Featured Song:

Akap- by Imago

Leopoldo (Liyong)

PS: ang kabanata na ito ay dedicated ko kay Senyor_Nephesh, nawa'y nagustuhan mo kahit maikli lamang ang kabanata na ito.

Anyway, kung nais niyong malaman ang point of view nila Edelmira sa pagpasok sa San Fernando ay better to read "Edelmira" ni Senyor_Nephesh.