Dans Kursu

BÖLÜM 2: İLK GÜN

İyi okumalar...

-----

Kaydımı yaptırdığım günden sonra çok hızlı geçmişti sanki günler. Bugün dans kursunun ilk günüydü bu yüzden okuldan gelir gelmez odama fırlayıp küçük bir çantaya ihtiyaçlarımı koydum ve üzerime eşofman takımımı giyip aşağı indim.

Dış kapının yanındaki askılığa çantayı asıp mutfağa yöneldim. Evde kimse yoktu. Babamın bugün işi uzun sürecekti. Annem ise arkadaşlarıyla birlikte alışverişe çıkmıştı. Buzdolabından birkaç malzeme ile sandviç yaptım ve yemeye başladım.

Yemeğimi yedikten sonra elimi yıkayıp kapıya doğru yürüdüm. Sahilden gideceğim için yol uzun sürecekti o yüzden erken çıkıyordum. Ceketimi giyip çantayı omzuma taktıktan sonra evden çıktım ve sahile giden yokuştan aşağı indim. Sahile ulaştığımda derin bir nefes aldım. Deniz havası bana çok iyi geliyordu. Ablamla buraya gelip hep dertleşirdik bu yüzden bir tarafım da hüzünleniyordu.

Güzel bir yürüyüşün ardından kursa vardığımda içeri girdim. Danışman beni tanımış olacak ki beni görünce gülümseyerek " Hoş geldiniz." dedi. Bende gülümseyip " Hoş buldum." dedim.

-" Sınıflarımız bu tarafta ."deyip beni yönlendirdi. Danışman bir sınıfın önünde durdu ve " Baran Hoca'nın sınıfı burası." dedi. Teşekkür edip sınıfa girdim.  Çok güzel ve geniş bir alanı vardı. Sınıftaki kişilerin gözleri bir anlık bana döndükten sonra birileri konuştuğu kişiye birileri ise telefonuna geri döndü.

Ben de boş sandalyelerden birine oturup telefonumla uğraşmaya başladım. Sınıfta saydığım kadarıyla benimle birlikte toplam 10 kişi vardı. Az kişi olması güzeldi bence.

Hala telefonla oynuyorken içeri boylu poslu bir adam girdi. Herkes toplanmaya başlayınca bu kişinin hoca olduğunu anladım ve ben de onların yanına gittim. Hoca hepimizin toplandığını görünce konuşmaya başladı:

-" Merhaba gençler, ben Baran Demir. Kurs boyunca size ben eşlik edeceğim. Umarım hepinizle güzel anlaşabiliriz. Şimdi derse başlayacağım, hepinizle dans edeceğim ve o sıra isimlerinizi öğreneceğim." dedi ve bilgisayarın yanına doğru gitti. Bir dans şarkısı açtıktan sonra tekrar bize döndü:

-"Bu dansı ilk benimle" parmağı hepimizin üstünde dolaştı ve en son bende durdu. "sen yap." dediğinde hemen Baran Hoca'nın yanına gittim.

Baran Hoca yanına gittiğimde bir elini belime diğer eliyle ellerimize birleştirdi. Ben de boşta kalan elimi omzuna koyduğumda dans etmeye başladık. İkimiz de müziğin ritmiyle birlikte hareket ediyorduk. Hiçbir hareketi kaçırmıyordum.

-" Güzel iş çıkarıyorsun beğendim doğrusu. Adın ne?"

-" Teşekkür ederim hocam. Adım Sare."

-" Teşekküre gerek yok Sare. Olanı söyledim." Gülümsedim, o da gülümsedi. Güzel gülüyordu ha. Ne diyorum ya ben?

Baran Hoca önce belimdeki sonra elimdeki elini çekti ve:

-" Öbürlerini de deneyim." kafamı salladım ve sandalyeye oturdum.

Denemeler güzel geçmişti, şimdi ise hepimiz ikişer gruplara ayrılmıştık. Ben Can diye bir çocukla beraber olmuştum. Hepimiz yerlerimizi aldığımızda müzik başladı ve bizde başladık. Çocuk hareket etmiyordu ki. Biraz daha bekledim ama çocuk ayağını bile zar zor oynatıyordu. Dayanamayıp en sonunda çocuğa söyledim:

-" Artık hareket eder misin?"

-"Ediyorum ya kızım işte!" 

-" Bağırma bana. Kaç dakikadır ayağını bile zar zor oynatıyorsun."

-" Ya bak işine, benimle uğraşma."

-" Uğraştırma sende o zaman." dediğimde elini bana vurmak için havaya kaldırdı. Tam vuracakken elini havada biri tuttu. Tutan kişi Baran Hoca'ydı. Ben ona bakıyordum fakat o çatık kaşları ve sinirli gözleriyle Can'a bakıyordu.

-" Ne yaptığını sanıyorsun sen he! Her sinirlendiğinde böyle vuruyor musun her kıza? Konuşacağız seninle!"  sonra bana dönüp " Sare sen de git elini yüzünü yıka." Hemen koşarak sınıfın karşısındaki lavaboya girdim.

Ellerim titriyordu, içim çok kötü olmuştu. Benim küçükken bir bakıcım vardı. Kadın bana bildiğiniz vurmak için can atıyordu ve vuruyordu da. Buda benim travmalarımdan biri olmuştu. Şimdi o da vurmaya kalkınca o kadını hatırladım.

Elimi yüzümü yıkayıp tekrar sınıfa döndüğümde herkesin toplanıyor olduğunu gördüm fakat Can yoktu. Gitmiş miydi? Ben de çantamın yanına gidip eşyalarımı toparlamaya başladım.

Binadan dışarı çıkacakken yağmur yağdığını görünce durdum. Yaz yağmuruydu ama ben eve gidene kadar sırılsıklam olacağıma emindim. Telefonumu çıkartıp babamı aradım ama açmadı muhtemelen ETÜT dersindeydi. Yanıma para da almadığım için taksiye de binemezdim. Yapacak bir şey  yok mecbur yürüyeceğiz. 

Yürümeye başladığımda arkamdan bilin bakalım kimin sesi duyuldu? Baran Hoca'nın!

-" Sare!" Arkamı döndüm ve göz göze geldik.

-" Evin uzaksa ben bırakayım seni." 

-"Yok hocam hiç zahmet etmeyin, ben giderim."

-" Lütfen ama hasta mı olmak istiyorsun?" Bu adam beni mi düşünüyor?

-" Tamam o zaman gidelim." dedim dedim de adam da doğru söyledi şimdi. Hasta mı olayım?

Az ilerdeki arabaya bindiğimizde evin adresini verdim ve yola çıktık. Giderken kendi penceresini açtı ve cebinden bir sigara çıkarıp yaktı.

-" Rahatsız oluyorsan söndürebilirim." 

-" Yok olmuyorum. Hocam Can'ı ne yaptınız?" İsmini duyunca kaşları çatıldı.

-" Kovdum." Ne? Kovdu mu?

-"Ne?"

-" Kovulacak yer arıyordu zaten. Boş ver sen onu." Cidden kovmuştu onu. Kovulacak yer arıyordu da ne demekti."

-" Ama hoc-"

-" Boş ver dedim Sare. O sana vurmaya kalktı bende onu kovdum oldu mu?"

-" Tamam." deyip konuyu daha fazla uzatmadan arkama yaslandım.

Evin önüne geldiğimizde inmeden:

-" Teşekkür ederim, bıraktığınız için."

-" Rica ederim. Yarın görüşürüz."

-" Görüşürüz." dedim ve arabadan çıkıp hızlıca eve girdim.

Annem evdeydi. Babam da birkaç dakika sonra geldiğinde koltuklara yerleşip günlük sohbetimizi ettik. Saat geç olunca uyku bastırdı ve ikisinin de yanağından öpüp odama çıktım. Kendimi rahat bir uykunun kollarına bıraktım.

-----------------------------------------------------

Selam, bu kurgu beni gaza getirdi yazdıkça yazasım var. 

Bölümü nasıl buldunuz?

Yorumlarınız özellikle bu kitabın her bölümü için çok değerli çünkü ben bu kitaba bir gelecek düşünmüyor değilim bu yüzden yorum veya oy atarsanız sevinirim. 3. bölümde görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın...🤍