Μαύρο Ρόδο//🥀

Σιωπή

"Πάρε "

"Ποιος το περίμενε?"

Γέλασε Αλεξία

"Όχι εγώ"

"Θα μπορούσαν να τον σκοτώσουν"

"Ακριβώς δίπλα από το σπίτι μας"

Η Άννα ήπιε μια γουλιά και το άφησε στο τραπέζι

"Γιατί?"

"Δεν ξέρω"

"Τώρα θα ξεκουραστεί λίγο και το πρωί θα είναι καλά"

"Δε θα τον ξαναφήσω μόνο του "

"Άννα,μη νιώθεις τύψεις,τι φταίμε εμείς?"

"Φοβάμαι να χαρώ,τη μια μέρα πετάω στα σύννεφα και την άλλη.."

"Ας μιλήσουμε καλύτερα για τα σύννεφα,πως είναι να ζεις με τον αδελφό μου?"

"Σαν όνειρο.Καθε μέρα και πιο ευτυχισμένη"

Η Αλεξία έσκυψε να πάρει το κρασί της και τότε παρατήρησε τον πίνακα

"Τι είναι αυτό?"

"Η θάλασσα"

"Έιναι πολύ όμορφο "

"Χθές είχαμε πάει περίπατο στη χιονισμένη θάλασσα"

"Εσύ και ο αδελφός μου πραγματικά είστε ταλέντα,εγω δεν πέρασα"

Η Άννα ήπιε από το κρασί της και συμπλήρωσε

"Άννα, συγκρατήσου"

"Δεν ήπια με το μπουκάλι, έβαλα λίγο παραπάνω"

"Θα βάλω κι εγώ και πάμε πάνω "

Η Άννα κλείδωσε και ασφάλισε το σπίτι πριν ανέβουν στον ξενώνα

"Έχεις να μου δανείσεις πιτζάμες ή κάτι να κάτι να αλλάξω?"

"Έχω, περιμενε"

Η Άννα δάνεισε στην Αλεξία ένα ζευγάρι και η Αλεξία ξάπλωσε στον ξενώνα

"Άννα,με μισείς?"

"Αν το έκανα αυτό θα σε είχα διώξει..ο αδελφός σου είναι χτυπημένος,εσυ σκέφτεσαι τον άνθρωπο που σου κάνει κακό,που βοηθησε έμμεσα στο να γίνει ο αδελφός έτσι"

"Άννα,δε μπορώ"

"Ας μη μιλήσουμε καλύτερα,ας πούμε κάτι άλλο ή ας κοιμηθούμε "

"Με τον αδελφό μου τόσο καιρό δεν προχωρήσατε?"

Ρώτησε η Αλεξία

"Είπες να μιλήσουμε για κάτι άλλο "

"Κοιμηθήκαμε μαζί"

"Αλήθεια?Άντε και?"