My Sorority Girl (COMPLETED) Soon To Published Under Twinkle Dream Press

Chapter 9 ~I miss her

Zeljko waited her for an hour, golden sunset slowly touching the horizon and it brought a little solace to him though his nearly irritated. He breathe in, breathe out. He need to be patient for her. He is staying inside his car while sipping sodas and listening his favorite song by Secondhand Serenade. At exactly 5 o'clock in the afternoon ay nandoon na siya naghihintay sa dalaga. He wants to surprise her dahil sa good news na natanggap niya from Ms. Judy about the murder case. Kahit medyo umiinit na rin ang likod niya sa upuan ay matiyaga pa rin niya’ng hinihintay ito. Ginusto niya naman e’ kaya magtiyaga siya. Nagmamaktol ang utak niya.

"What are you doing, Zeljko." Kinakausap ang sarili niya. Pwedi naman kase na tawagan niya na lang sa phone si Mairi dahil mayroon naman na siya’ng phone number nito pero mas pinili niya na makita ito ng personal. "Woooh. You just miss her." Bulalas niya pa sa sarili niya. Nababaliw na siya. Gusto niya lang talaga ito makasama at balak niya na subukang yayain kumain ng dinner.

Napapaidlip siya ng may mga humarurot na scooter, dumaan sa likuran ng sasakyan niya. A bunch of male students. Nakita niya pa na hinubad nito ang mga uniform bago pumasok. They are from Montess University. Kilala ni Zeljko ang uniform na iyon. Napapasmile tuloy siya dahil naalala niya rin noong kabataan niya. Young, wild and free. Kumusta na kaya ang mga tropa niya dati. Gumuhit ang ngiti sa kanyang mga labi.

Sinulyapan niya ang wristwatch na suot. 6:40. Wala pa rin. She remembered na pumasok ang dalaga sa restobar ng 6 o'clock, pero bakit wala pa rin hanggang ngayon. Or baka nakalimutan niya lang na 7pm talaga ang pasok nito. Hindi niya na natiis. Pumasok na siya sa restobar. He was thinking to ask her co-worker. Baka absent siya or nakahanap na ng ibang trabaho. Sinalubong si Zeljko ng isang matinis na mang-aawit sa loob ng restobar. Marami ng tao sa loob kumpara noong unang punta niya dito.

"Hard wine, Sir.?." A girl in mid 20's ask him politely pagkaupo niya sa high stool ng counter. She smiling at him, mukha naman approachable kaya hahanap siya na’ng pagkakataon para tanungin ito. Hindi niya makita ang hinahanap niya. Inisa-isa niya ang employees sa restobar ngunit walang Mairi.

"No. Just give me a beer." He suggested. A girl smile again.

“Okay sir. Wait for me.” Umatras muna ito at tumalikod para kumuha ng alak na order ng gwapo’ng lalaki.

"Got you! Ikaw talaga ’yan!." Someone tapped in Zeljko's broad shoulder. Nagulat rin siya but he recognized him immediately. His long lost friend Gabriel. Whooah kanina lang naalala niya ang mga ito habang nasa labas siya. Tapos makikita niya pala dito sa loob ng bar.

“What are you doing here?.” Nakatingala’ng surprise na tanong ni Zeljko.

"How about you?! Ano’ng ginagawa mo dito, Tol! Long time no see!  How are you Gab, my friend?!." Napatayo na si Zeljko para harapin ang kaibigan. They shake hands, they are happy to see each other at nakalimutan na ni Zeljko ang sadya niya sa lugar na iyon. Gabriel was his classmates during college at isa sa mga tropa niya and they're the same course pero nag-drop si Gabriel for some reason.

"C'mon. Let's talk about everything in our private room. Maingay dito." Niyaya siya ng kaibigan niya na nagpakunot naman ng noo niya. He had a hints.

"This is yours?." Zeljko's proudly asked to his old friend.

"Yep. Three years pa lang naman. I ask my dad for it kaya pinahiram niya ako ng puhunan, then I manage it personally." Gab confirmed it. So, possible na kilala niya si Mairi dahil dito siya nagtatrabaho. Pero paano niya tatanungin.

“Then how's your business.” Zeljko asked.

“Doing good, so far.” Gabriel responded.

"Sir, you're beer." Napalingon sila pareho ng tinawag si Zeljko ng babae sa counter para iabot ang order na alak.