(ចប់)《រឿង សម្អប់ស្នេហ៍កាមទេព🥀》

ភាគទី15: បង្ខំ

<ហ្ហឹកៗ..ម៉ាក់ខ្ញុំមិនមែនស្រីលក់ខ្លួន..កុំថាឲម៉ាក់ខ្ញុំបែបនេះ> ថេយ៍

<បើម៉ែឯងមិនមែនស្រីលក់ខ្លួន គឺឯងនឹងហើយ>

<ខ្ញុំមិនមែន..ខ្ញុំមិនមែនទេ> ថេយ៍ ស្រែកទៅនាយចង់ដាច់សរសៃរ.ក គេស្អប់ណាស់ គេស្អប់ពាក្យនេះនៅពេលដែលជុងហ្គុកនាយ ហារមកម្ដងៗ ពាក្យសម្ដីដែលអសុរសចេញមកពីមាត់បុរសដែលគេស្រឡាញ់មិនឲគេស្អប់យ៉ាងមិចកើត?

<ហុឹស..ចោរវាដែរសារភាពថាវាចោរទេ យើងមិននៅឯងលក់ខ្លួនឲតាណា៎ខ្លះហើយ> ជុងហ្គុក ទោះគេចង់លក់ខ្លួនឲអ្នកណាក៏ជាសិទ្ធគេបើនាយស្អប់គេយ៉ាងនេះចាំបាច់ស្អីត្រូវដឹងលឺដែរ ក៏ប៉ុន្តែ នាយសួរដោយសារតែខ្លាចអាប់ឱនកិត្តិយសគ្រួសារនោះទេ។

<បងឆ្កួតរឺយ៉ាងមិច? ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមិនមែន?..ហ្ហឹកៗ..ឲខ្ញុំលក់ខ្លួនឲអ្នកណាបើខ្ញុំស្រឡាញ់បងស្ទើរតែឆ្កួតទៅហើយនោះ> ខឹងខ្លាំងពេក ឈឺខ្លាំងពេក ពិបាកទទួលយកក៏ខ្លាំងដែរ ដល់ថ្នាក់ភ្លេចគិតច្រលំមាត់ស្រែកប្រាប់គេថាខ្លួនលួចស្រឡាញ់គេក្ដែងៗទៅហើយ មិនដឹងថាអ្នកម្ខាងទៀតដែលបានលឺហើយបានចិត្តយ៉ាងណា៎ទេ ប៉ុន្តែចន ជុងហ្គុកម្នាក់នេះបានដឹងយូរយារហើយថាគីម ថេយ៉ុងស្រឡាញ់ខ្លួនវាគ្មានអ្វីឲនាយគួរឲរំជើបរំជួលសោះ។

<អ៎រហ៎!!..តាមពិតលួចស្រឡាញ់យើងស្ទើរតែឆ្កួតទៅហើយ បែបចង់ឡើងគ្រែជាមួយយើងក៏យូរដែរមើលទៅ!> នាយក្រាស់ យកអណ្ដាតទល់ថ្ពាល់បង្ហាញស្នាមញញឹមបែបលាក់គំនួចមកភ្លាមៗ មិននឹកគិតសោះថាថេយ៉ុងឆោតដល់ម្លឹងហ៊ានសារភាពប្រាប់មនុស្សដែលស្អប់ខ្លួន។

<ពីមុនស្រឡាញ់..តែអីឡូវលែ*..អ្ហឹម!!> ថេយ៉ុង ដឹងខ្លួនមកវិញ ក៏ប្រែក្រឡាសពាក្យសម្ដីមួយរំពេច ប៉ុន្តែមិនទាន់ទាំងបានប្រាប់ថាអីឡូវលែងស្រឡាញ់ផងអ្នកជារាងក្រាស់ ក៏ចាប់ចង្កេះចង្រងមួយក្ដាប់របស់ខ្លួនយកមកផ្អឹបជាប់ខ្លួននាយ ទម្លាក់បបូរមាត់បំបិទមាត់រាងតូចមិនឲនិយាយអ្វីបានទៀត។

ជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើមថើបថើរលើបបូរមាត់សុីជម្ពូរនោះខ្លាំងៗ មិនថ្នាក់ថ្នមសូម្បីតែបន្តិចនាយខាំឆ្បូចស្ទើរតែដាច់រលាត់មាត់ថេយ៉ុងចេញឈាមទៅហើយ។

<ដឹបៗ!!> រាងតូចលើកដៃវាយទ្រូងនាយខ្លាំងៗបំណងឲដកមាត់ចេញវិញ បើថើបខ្លាំងយ៉ាងនេះឈឺស្ទើរតែស្លាប់ទៅហើយ ម្យ៉ាងក៏ចង់អស់ខ្យល់ដែរ។

<ជុប៎ៗ!!> ជុងហ្គុក មិនបានខ្វល់រឺស្កៀបនឹងការវាយរបស់រាងតូចសូម្បីប៉ុនចុងក្រចក នាយនៅតែថើបថើរ លូកគ្រលាស់អណ្ដាតក្ដៅអ៊ុនៗស្ទាត់ជំនាញរបស់ខ្លួនចូលក្នុងក្រអូមមាត់ថេយ៉ុង ដងយកជាតិផ្អែមចេញពីមាត់នឹងអណ្ដាតរបស់អ្នកជារាងតូច ដល់ថ្នាក់លឺតែសម្លេងជីបជុបមនុស្សថើបគ្នាពេញបន្ទប់។

<ចេញទៅ..អាស៎ស!!> នៅពេលដែលមាត់មានសេរីភាពហើយ ក៏ជាឱកាសដែលអាចដេញគេចេញពីខ្លួនបានហើយ ប៉ុន្តែវាម្ដេចនឹងស្រួលដល់ម្លឹង ថេយ៉ុងត្រូវភ្លាត់សម្លេងដោយសារតែនាយខាំសាច់កន្លែងដងកាំបិទ មិនដឹងថាលេវអាវដោះចេញតាំងពីស្មើរណា៎ ទាំង.កទាំងស្មារបស់រាងតូចត្រូវឡើងសំណាមធ្មេញជាំដុំៗ នៅកន្លែងដែលនាយខាំកាលពីយប់មិញដដែល។

<មកណេះ..!!> នាយនិយាយរួច ក៏អូសដៃរាងតូចឡើងត្រណាត់ត្រណែនឲមកតាមខ្លួន ទៅបន្ទប់គេងមួយដែលមានក្នុងបន្ទប់ធ្វើការនោះ។

<អត់ទេកុំអី..ព្រូស!!>
គ្រាន់តែចូលបន្ទប់ចាក់សោរហើយភ្លាមជុងហ្គុកនាយចាប់បោះថេយ៍ឡើងលើពូកមួយទំហឹងហើយក៏ទ្រោបខ្លួនពីលើ។ ថេយ៍ភ័យសុំអង្វរនាយឡើងញ័រខ្លួនទទ្រឺត ដឹងច្បាស់ថាគេម្នាក់នេះចង់ធ្វើអ្វីដាក់ខ្លួន។

<អឹម!!> ពេលនេះវិនាទីនេះ អ្វីក៏ចន ជុងហ្គុក ម្នាក់នេះមិនខ្វល់ដែរ ចង់ថេយ៉ុងអង្វរតតែស្លាប់ខ្លួនទៀតក៏នាយមិនឈប់ដាច់ខាត អ្វីក្នុងពេលនេះគឺត្រូវតែធ្វើតាមចិត្តខ្លួនឯងដែលកំពុងពុះកញ្ច្រោល!

<ហ្ហឹកៗ..ដឹប!!> រាងតូច គ្មានអ្វីក្រៅពីពាក្យថាយំ ហើយនឹងប្រឹងវាយនាយឲចេញពីខ្លួន គេមិនចង់ធ្វើវាទាំងការស្អប់ខ្ពើមនោះទេ គេមិនចង់ធ្វើនៅពេលដែលអារម្មណ៍របស់នាយពុះកញ្ជ្រោលមួយពេល។

<..បើស្រឡាញ់យើង ហាមរ៉ើមិនចឹងទេយើងនឹងលែងឲឯងឃើញមុខទៀត> ដោយសារតែឃើញថេយ៉ុងប្រកាច់រឹងរួសនឹងខ្លួនខ្លាំងពេក នាយក៏ចាប់ដៃទាំងសងខាងរបស់ថេយ៉ុងឡើងទៅលើផុតក្បាល ដាក់គំនាបភាសាគម្រាមទៅអ្នកម្ខាងទៀត នាយដឹងថានិយាយបែបនេះហើយថេយ៉ុងនឹងមិនហ៊ានប្រឆាំងទៀតនោះទេ ម្ដេចថេយ៉ុងនឹងអាចឲនាយចាកចេញទៀតនោះ បើលើកនោះថ្ងៃដែលនាយចេញទៅរាងតូចគេងយំមួយយប់ពេញ។

<ជុប៎!!>

To be continued
By: ជូ ជីននី