Komutan | Texting

3.2

Bagajı kapattı ve yanıma geldi.

"İstersen sırt çantanı da arka tarafa bırak."

Kafamı salladım ve dediğini yaptım. Hâlâ onunla yan yana olduğum için heyecanlı hissediyordum. O sürücü koltuğuna otururken ben arka kapıyı kapatıp, yolcu koltuğuna oturdum.

Arabayı çalıştırdığında birkaç saniye ikimizden de ses çıkmadı. Muhtemelen benim üzerimdeki heyecan onun üzerinde de vardı. Fakat benim gibi dışarı yansıtmıyordu.

Sessizliği bölen şey, çalan telefonum oldu. Uçaktan iner inmez uçak modundan çıkarmıştım.

Telefonumu kabanımın cebinden çıkardım ve ekrana baktım. Sinan arıyordu.

Aramayı onayladım ve telefonu kulağıma dayadım.

"He gülüm," dedim. Özgür'ün bakışları bana dönmüştü. Ona bakmasam da hissedebiliyordum üzerimdeki bakışlarını.

"Annem de arayacak akşama doğru. Ben önden bi' arayayım dedim. Napıyorsun?"

Gülümsedim. "Arasın, arasın. Uçaktan bi' 15 dakika önce indim. Özgür'le şimdi eve doğru gidiyoruz."

"He iyi. Şu Özgür kısmını anneme söyleyeyim mi?" dedi gülerek. Kaşlarımı çattım.

"Sinan, sakın bak." dedim sinirle
"Anneme söyleyeceğim ben bir ara. Sakın."

Sinan ismini duyduktan sonra yol ve benim üzerimde gidip gelen Özgür'ün gözleri, tamamen yola odaklanmıştı.

"Karşılık olarak?"

Ofladım. Bu çocuk neden parayla çalışıyordu?

"200?"

"Yuh abla. Bu devirde 200TL ile götümü bile alamazsın."

"Kalsın. Götünü isteyen yok zaten. 400?"

Cıkladı. "Arttır biraz daha."

"Son bak. Son. 550?"

Birkaç saniye sessiz kaldı. Düşünüyordu sanırım.

"Okey."

"Tamam kapa."

Telefonu tam tekrar cebime koycaktım ki tekrar çalmaya başladı.

Ekranda 'benim kari' ismini görünce isyan etmekten vazgeçip heyecanla açtım telefonu.

"Alo."

"Vardın mı kız?"

"Yok aşkım. Hâlâ uçaktayım, öyle merak etmişmisiniz diye telefonu açayım dedim."

Özgür'ün bakışları yine bana döndü. Aşkım dediğim için bakmıştı büyük ihtimalle.

"Ay ne bileyim be? Sordum öyle." dedi Hande gülerek.

"Bebeğim ben şimdi kapatayım, tamamen yerleşince ve müsait olunca ararım tamam mı?"

"Tamam o zaman görüşürüz aşkım."

"Görüşürüz bebiş."

Telefonu kapatıp, kabanımın cebine koydum. Özgür ise yolu inceliyordu.

"Ee nasılsın?"

Kafasını salladı. "İyiyim, sen?"

"Bende iyiyim."