Bazen uçsuz bucaksız bir uçurumun kenarında gibi hissedersin kendini,durup düşünürsün dersin ki yolun sonu,burdan dönüş yok.
Ama bir anda birşey olur belki kurtarıcın belkide katilin bilemezsin biri gelir alır seni o uçurumun kenarından,nereye götürdüğü belli değil yolun sonunda anlarsın nerde olduğunu.
O zaman görürsün seni kimin ordan aldığını oturur kafanda herşey belki kurtarıcındansa katilini seversin, onu istersin, kalbini kurtaranı değil de öldürmeyi seçeni istersin.
Ne değişik birşey ki bu özgür olmaktansa hapis olmayı seçmek gibi,kalbinin kurtarıcısı seni özgür bırakacakken, katili her tarafı duvarla çevirip hapsedecek kalbini, çıkışı yok sadece sen ve o varsınız,ne olacağı bilinmez bir yerdesiniz,ama hâlâ onu istiyorsun vazgeçemiyorsun ondan.
Ama birgün geliyor o duvarlarda yıkılmaya başlıyor tekrar kendini aynı yerde buluyorsun, uçurumun kenarında...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ilaydanın isteğiyle yazmıştım güzel olmadı diye paylaşmamıştım şimdi biraz daha anlamlı geldiği için paylaşmak istedim 🫠
