《16》 was changed - შეიცვალა

Start from the beginning
                                    

-მაგრამ მე ეს მინდა ახლა, - თქვა პიტმა აღრიალებულმა.

ვეგასმა უბრალოდ თვალები გაახილა და ტაძრის მასაჟი გაიკეთა, არ იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა ან როგორ აღმოაჩენს, რომ ჰაერში მყოფი რამენები თვითმფრინავში ტექნიკურად დგომას იწვევს.

"პიტ მოდი, მოგვიანებით ვჭამოთ, როცა ჩავალთ, კარგი?" თქვა ვეგასმა დამშვიდება სცადა.

"არა! აღარ მინდა, მოდი, მწვანე კარი ვჭამოთ ამის ნაცვლად" პიტმა ფართოდ გაიღიმა და ხელისგულზე მიიჭირა.

ვეგასმა შვებით ამოისუნთქა, ვერაფრით ვერ შეხედა პიტს აღტაცებული თვალებით.

"შეწყვიტე აქ ღიმილი, შენ გარყვნილ სულელ იდიოტს ჰგავხარ" თქვა პიტმა და თვალები აატრიალა "მოდი აქ" დაუძახა პიტმა და ანიშნა ვეგასს დაბრუნებულიყო თავის ადგილზე.

"მაგრამ შენ თქვი, რომ გძულს ჩემი სუნამოს სუნი?" ვეგასმა თქვა მის არც თუ ისე ძლიერ სუნამოზე.

"მე შემიძლია გავუძლო, მინდა ჩახუტება" - ლამაზად თქვა პიტმა და მოიწვია ვეგასი.

ვეგასმა უბრალოდ მხრები აიჩეჩა და სწრაფად დაბრუნდა პიტის სკამზე და მის გვერდით დაჯდა.

პიტი სწრაფად ჩაეჭიდა ვეგასს მხარზე და მაგრად მოეხვია. ვეგასმა გაიღიმა და პიტს შუბლზე აკოცა და თავიც დაასვენა პიტზე.

                              +++

ამდენი ნერვიულობით მკერდში ვეგასმა ხელი მომკიდა, როცა ორივე ერთად მივდივართ ვენისის ოთახისკენ.

ორი კვირის შემდეგ პირველად ვნახავ ისევ გაღვიძებულს, ბედნიერი ვარ და ამავდროულად ვნერვიულობ.

არ ვიცი როგორ  ავუხსნა ვენისს ეს ყველაფერი, მაგრამ საბედნიეროდ, ვეგასი აქ არის, რათა დამეხმაროს და გვერდით დამიდგეს.

"მზად ხარ?" მკითხა ვეგასმა და ხელზე მომკიდა.

თავი დავუქნიე და გავუღიმე, კარის გაღებას ვაპირებდით, მაგრამ ერთმანეთს გადავხედეთ, როცა შიგნით ხმამაღალი ხმა გავიგეთ.

Die for youWhere stories live. Discover now