《12》mixed feelings - შერეული გრძნობები

Start from the beginning
                                    

მხოლოდ დიდი ზომის პოლო და ბოქსი მეცვა მისკენ წავედი და ის მანიშნა გვერდით დავჯდე. საწოლზე ავდექი და მის გვერდით დავჯექი, ვეგასმა ისე მიმიზიდა, რომ ზურგით მის მკერდს მივეყრდენი.

"Რა?" ვეკითხები და ისევ ტელევიზორს ვუყურებ.

სადაც არ უნდა შევცვალო არხი, ყველა სიახლე საწყობში გაჩენილ ხანძარს ეხება. სათაური ისევ სიახლეა. ამის შესახებ ახალი ამბები ჯერ კიდევ ცხელია და ჯერაც არ იციან ვინ გააკეთა, მაგრამ საწყობის პატრონზე ტყვია აქვთ და ახლა მისდევენ.

"გინდა რამის გაკეთება?" ვკითხე ვეგასმა, ასე რომ, მე ოდნავ დავხარე თავი მის შესახედაად.

"Როგორც რა?" წარბის აწევით ვეკითხები.

ვეგასმა იკბინა ქვედა ტუჩზე და ღიმილით მიყურებს.

სამი დღეა, რაც მან აღიარა თავისი გრძნობები და მე არ მივეცი ზუსტი პასუხი, რომ ჯერ კიდევ ვსწავლობ იმას, რასაც გული გრძნობდა.

ვიცი, რომ მის მიმართ ერთგვარი უსამართლობაა, რომ ჯერ კიდევ უნდა მივცე უფლება ჩემს პასუხს დაელოდოს.

მაგრამ როგორც გასული დღეები, ჩვენ ნამდვილად შევეჩვიეთ ერთმანეთს, რადგან სამი დღე ერთ ოთახში ვრჩებოდით.

ვეგასის თავდაჯერებულობა ჩემს გაცინებაზე ყოველი გასული დღე ვითარდება. მიუხედავად იმისა, რომ მე შემიძლია უარვყო ის ფაქტი, რომ მან რატომღაც კომფორტულად გამხადა მასთან.

ვენისისგან განსხვავებით,  არ შემიძლია მისი დარტყმა ან გაბრაზება, რადგან მას არაფერი დაუშავებია მთელი წლების განმავლობაში, რაც ჩვენ ერთად ვართ. ამიტომ ხანდახან საკუთარ თავში ეჭვი მეპარება, ნამდვილად ვიმსახურებ თუ არა ვენისს, რომელიც არის ასეთი სრულყოფილი და აშკარად სრულყოფილი ვინმესთვის, ვინც მისნაირია, ჭკვიანი, გაგებული და მშვიდი, რომელიც მე არ ვარ.

მაგრამ ვეგასთან, ერთი კვირაც კი არ ვყოფილვართ ერთად, ის ყოველთვის მაწუხებს თავის ტკივილს და სტრესს მაძლევს დროდადრო, რაც საბოლოოდ კარგად მაგრძნობინებს თავს, თითქოს მეც უნდა გამოვხატო ჩემი გრძნობები ყვირილისა და გაკიცხვისას. დროდადრო.

Die for youWhere stories live. Discover now