Whisper of Virtouso (Love Material Series #2)

CHAPTER SEVEN

"Halika."

Lumuhod ako sa kaniya upang mapantayan ko ang tangkad nito.

"Tignan mo si Ate." Sabi ko sa kaniya at saka pinaupo ko siya sa tabi ko. "Napalo ka 'no?"

Tumango siya bilang sagot habang kinakagat-kagat niya ang bawat daliri nito.

He's a cute baby boy!

Tumawa ako nang mahina sa harap nito at tinignan ko siya sa mata sa mata.

"Bry, mahal ka ni Mama. Sobrang mahal na mahal ka niya. Babyboy ka pa kasi kaya gusto lang ni Mama ay maging good boy ka. Gusto ni Mama ay maging mabuti kang anak 'pag big boy ka na."

Mahal ka niya, Bry, pero ako? Kailanman hindi ako mamahalin ni Mama.

'Di tulad ko. . .Pinalaki raw akong walang kwenta.

"Ano ba ginawa mo ba't ka napalo?" Tanong ko naman sa kaniya.

"K-Kasi po. . .Ano. .n.Naglaro po ako sa labas tapos nabasag 'ko ang basong dala ko." He pouted at me.

Napangiti na lang habang tinitignan siyang mabuti.

"Dito ka nga." I smiled at him.

"Hug mo na ulit si Ate nang mahigpit." malambing na ani ko. "Sa susunod, magdahan dahan ka, okay?"

Binigyan niya naman akong matamis na matamis na ngiti. Sobrang gwapo talaga niya kamukhang-kamukha niya talaga si Papa.

"Opo, Ate! Magiging good boy ako para 'di na ako palo-palo ni Mama."

Tumawa lang ako sa kan'ya. Binigyan ko siyang ng isang halik sa noo. It didn't take long before he said goodbye to leave to play outside with his friends again. Hinayaan ko lang siya maglaro nang maglaro dahil bata pa siya at hinahanap hanap niya ang katawan niya dahil bata pa siya.

After Mama arrived, I left the house to buy materials to be used in a project in one of my major subjects. I didn't really pay attention to her coming out because if I greeted her, I'm sure her mood would be different.

Ganu'n niya akong kaayaw sa buhay niya.

While I was walking on the road it was so beautiful today. The sun is not standing still today. Apparently, neither hot nor cold. How penetrating  the breeze that caresses my skin. Also look at the trees and plants dancing because of the wind. Napatingala na lang ako habang may naisip akong kanta.

"I'm happy every time I'm with you." I sing while a walking on the road. "I don't understand why, how. . ."

"The sadness, I need you more than myself. . ." I continue to sing.

Today I am singing one of my favorite songs. I just wrote this song in high school. I only found myself that I can do it. But one day, I suddenly lost the song I wanted to compose because of a nightmare I had. So to this day I still know the title of the song.

Unspoken Love.

"I'm cold from your words. . . I'm burning because you're by my side." I closed my eyes to feel the song.

"I'm howling at the silence and longing for the melody of your voice-"

Napahinto ako sa paglalakad nang may nakita akong pamilyar na van sa harapan ko. Hindi na ako magtataka kung sino may ari nito. I have ridden in this car several times. Not long after, he rolled down the window of his car, I looked and a man wearing shades and a white plain t-shirt was in front of me.

Binaba niya ang shades niyang suot. Sa mga oras na ito tila lahat ng nakikita ko at nasa paligid ko ay biglang bumagal ang takbo ng mga sasakyan, mga tunog ng ibang bagay, at hindi ko maipaliwanag kung bakit kinakabahan ako. Nang tuluyan na niya nakatanggal ang shades na ito ay bigla niya akong kinandatan.