CHAPTER FIVE (WARNING)

Start from the beginning
                                    

"Okay na?" He sarsacstic said.

I only struggled with it because of what it said. I thought that maybe, too many people love him. Sobrang dami sumuporta sa kan'ya. Sobrang daming nakakakilala sa katabi ko ngayon, marami rin siguro siyang kabigan na nagmamahal at lalong maraming taong humahanga sa kaniya kung ano meron sa kaniya ngayon.

His life is full of love unlike my life is full of struggle, pain, hatred and unloved.

Napangiti na akong mapait habang tinatanaw ang mga ulap sa bintana ng van nito. I must be very happy that many people love you. It must be so nice to experience and feel it all. Tanging mga kaibigan ko lang ang nagmamahal sa akin. Pero kung pamilya? Hindi na ako sasagot.

Hindi na ako papalag.

"You? Ano tawag mo sa akin?" He asked habang nakatuon ang atensiyon niya sa labas.

Napaisip akong ng malalim. Faulkerson? Meron nang Faul na tumatawag sa kaniya, eh. Meron na din E-F pero pangit pakingan. May biglang sumagi sa isip ko na siyang nagbigay na malaking ngiti ko.

"Kerson." I smiled at him. "Gusto ko, ako lang dapat ang tatawag sayo n'yan,"

"Wow! This is really good. Don't worry, you and only you will call me 'Kerson', and I won't let anyone call me that." Ani nito na sobrang laki ng ngiti nito umabot ito hanggang sa tenga. Pati ang mga mata nito tila nagkaroon ng diamond dahil sa sobrang kinang nito.

"Dapat lang!" Masiglang tugon 'ko .

Ilang minuto ang nakalipas, nakarating na din kami sa pinupuntahan na 'min. It's close but every time I'm with him, time gets longer and time slows down. Hindi ko alam kung bakit ganu'n ang nararamdaman 'ko. Siguro, nasasanay na kaming magkasama kaya ganito ang nararamdaman ko. Kahit noong isang araw pa lang kami nagkikita at nagkakilala ay sobrang komportable na ako.

We're here in front of the coffee shop. He parked the van we were riding in for a while and we quickly got out to go to the coffee shop. Actually, it's my first time to go to this coffee shop. Most of the time I have coffee at the convenience store or at home. 'Yun lang naman ako p'wedeng magkape sa tuwing wala akong budget.

When we entered, I immediately toured this coffee shop. He is very relaxed to look at, very quiet, the theme of their store is beautiful. Their coffee shop is almost made of wood, from the table to their chairs. I looked to my right side, there I see that it has a studio for musicians or those who want to play music. On the left side you can see the outside view. There you will see the plants dancing and the tree with various sticky notes stuck on it.

This is full package. Sobrang ganda!

"Good morning, Sir and Ma'am!" Masiglang bati ng lalaking na nasa cashier.

Ngumiti naman nang malapad ang lalaking nagca-cashier. Ngiting-ngiti pa rin ang lalaki sa akin at habang nagkatingin ang lalaki ay biglang umubo ang kasama kong gago.

"Don't stared at her, please." Malamig niyang tugon. "Stare at me instead. I don't care if they call me gay as long as you don't look at my woman like that, do you understand?"

"I-I'm sorry, Sir. I understand po," Sabi ni Kuya Jacob. Nakita ko lang naman ang name tag sa may side ng suot nitong uniform. "What's your order, Ma'am, Sir?"

Kakausapin ko 'to mamaya. Kawawa ang kuya cashier. Ginagawa niya lang ang trabaho niya tapos pinagsasabihan siya ng ganu'n? Wala man ginagawa ng masama si Kuya. Hindi ako makakapayag.

Naggantihan lang kami ng ngiti, eh.

"Woman, what do you like?" He looked at me. "H'wag mo akong pipiliin dahil wala ako sa menu."

Whisper of Virtouso (Love Material Series #2)Where stories live. Discover now